Στην Bangkok, αυτή της Ταϋλάνδης, είναι όλα πάρα πολλά: Οι άνθρωποι, οι κατσαρίδες, οι αρουραίοι, το φαγητό, τα ρούχα, οι ουρανοξύστες, οι παράγκες, οι μυρωδιές, τα ΤΟΥΟΤΑ και τα HONDA, τα κωλόμπαρα, τα παζάρια, η βροχή, ο ήλιος και τα γαμημένα τα tuc-tuc! Τα tuc-tuc είναι τρίκυκλα ταξί, που κυκλοφορούν κατά χιλιάδες στους δρόμους της Bangkok και που με λίγα baht, το νόμισμα της Thai, μπορούν να σε πάνε παντού. Μάλλον κάθε οικογένεια αυτής της πόλης έχει και τον tu-tuc driver της, αφού δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς ο αριθμός τους.
Η Τάνια είχε φαγωθεί, να πάρουμε tuc tuc και να πάρουμε tuc tuc. Εν τω μεταξύ, τα παραδοσιακό ταξί, τα ΤΟΥΟΤΑ, με τα καθίσματά τους και με το aircondition τους, επίσης πάμφθηνα. Και αρχίσαμε να παίρνουμε tuc tuc. Και όλα άλλαξαν. Ο ένας ήθελε να μας πάει στα μπουρδέλα, 'όχι ευχαριστώ' του λέγαμε, 'έχει μπουρδέλα και δίπλα από το ξενοδοχείο', ο άλλος ήθελε να μας πάει στον σπόνσορα του για δέκα λεπτά, μια καφετέρεια, 'όχι ευχαριστούμε' ξαναλέγαμε, ΄πίνουμε μόνο εμφιαλωμένα' ο τρίτος μας έπαιρνε και μια πίπα άμα λάχει, 'no thank you' ξαναμαναλέγαμε 'ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ ΤΣΙΓΑΡΑ' κτλ κτλ. Και η βροχή, βροχή και οι μουσώνες μουσώνες, και οι στροφές, στροφές, πως δεν έφυγα σε καμία, θαύμα ήταν Παναγία μου, και τα τσιγάρα, τσιγάρα. Καπνίζεις άνετα στα tuc-tuc. Όχι όμως και στην υπόλοιπη Bangkok. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
