»

Saturday, December 18, 2010

Tro(ma)ktiko the retail edition!

Σήμερα στη δουλειά είχε πολλή δουλειά μετά από καιρό, πράγμα θα τολμήσω να πω λίγο ευχάριστο, ωστόσο η ώρα δεν πέρναγε ούτε και σήμερα με τίποτα, πράγμα θα ξανα τολμήσω να πω πολύ δυσάρεστο. Οι πελάτισσες μας για άλλη μια φορά ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΡΙΟΛΕΣ, με καλύτερη από όλες, τη δική μου αγαπημένη, μια ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΙΟΛΑ, που καθόταν στη μέση του καταστήματος και φώναζε 'ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΝΑ ΜΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ???' over and over again. Εγω εννοείται ότι δε πήγα ποτέ να την εξυπηρετήσω, γιατί ως γνωστόν, εγω ΕΧΩ ΠΟΥΛΑΚΙ, ΜΕ ΛΕΝΕ ΓΙΩΡΓΟ, δεν είμαι κοπέλα, οπότε και την έκλανα ακατάπαυστα. Μέχρι που με εντόπισε η σκύλα να πηγαίνω πάνω-κάτω, πάνω-κάτω και να σαχλαμαρίζω με τις άλλες πελάτισσες, 'συγνώμη είστε του μαγαζιού;' μου είπε, ΄'είμαι της μάνας μου και του πατέρα μου' ήθελα να της απαντήσω, 'μάλιστα' της είπα, 'και τόση ώρα δε με ακούτε που φωνάζω;΄' με ξανα ρώτησε, 'ζητάτε κοπέλα' της ξανα απάντησα 'και νόμιζα ότι θα 'ναι κάτι γυναικολογικό αυτό που έχετε και ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΣΑΝ ΤΗ ΤΡΕΛΛΗ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ οπότε και δεν ήθελα να σας ενοχλήσω΄ήθελα να της πω, να τη στείλω στο διάολο, να πάρω τη τσάντα μου, τη γαμάτη ζακέτα μου και να σηκωθώ να φύγω, να πάω στη Μόσχα αδέρφια μου, στη Μόσχα!

Αντ 'αυτού έμεινα και τελείωσα τη βάρδια μου κανονικά, με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που πρέπει να έχουμε λές και έχουμε πάρει lexotanil, γιατί το πρωϊ είχα βρει τρεις λογαριασμούς στην πόρτα μου, αν είσαι Θεός, να με σκοτώσουνε θέλουνε και τους στέλνουνε όλους μαζί ήθελα να 'ξερα, anyway, λογαριασμοί οι οποίοι βρίσκονται μέσα στη τσάντα που σας έλεγα, κλειστοί και σφραγισμένοι, όπως και αρμόζει σε τέτοιου είδους αλληλογραφία. Αει σιχτίρ δηλαδή.

Which reminds me ότι ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΣΕΙΡΟΥΛΕΣ στο blog, όπως το βλέπετε πάνω δεξιά, οπότε εσείς τί πρέπει να κάνετε με τη σειρά σας; ΚΛΙΚ σειρούλες! Πρέπει να κάνετε κλικ στις διαφημισεις κάθε φορά που μπαίνετε στο blog μας. Ένα μικρό κλικ για τον άνθρωπο, ένα ακόμα μικρότερο ποσό για μένα. Υπολογίζω πως αν κάνετε κλικ καθημερινά όλοι εσείς που επισκέπτεστε το blog καθημερινά (εγώ, εγώ και εγώ) είναι σχεδόν σίγουρο πως ούτε έτσι θα παρώ λεφτά. Για κανένα γαμημένο λόγο. Οπότε και αύριο πάλι θα (κάνω ότι) εξυπηρετώ όποια τρελή περάσει το κατώφλι του μαγαζιού στο οποίο (κάνω ότι δις) εργάζομαι. ΟΠΟΤΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΟΠΙΑΣΤΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΩΡΑ (λέμε τώρα).

Ήθελα να σας γράψω και άλλα, για το Φώτη που πέθανε στο Νησί, για το Μανωλάκη που είναι πάλι υποψήφιος στο Master Chef, για τις μολότωφ που ρίξανε στην Ερμού, για εμένα, για εσένα, για το Λέπουρα, για τα Χριστούγεννα, ω τα Χριστούγεννα, Χριστός γεννάται σύντομα, τι συγκινητικό, τι συγκινητικό, αλλά νυστάζω.

Καλήνυχτα.

Να κλάνεις όλη νύχτα! (Σειρούλα)


Print Page

0 σχόλια: