»

Monday, February 28, 2011

Δεύτερες ευκαιρίες ή αλλιώς ΄θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πατερα μου, τη μάνα μου μα πάνω απ' όλα τα Θεό που με έκανε τόοοοοοοοσο ωραίο!!!΄





Κάθε φορά που ανεβαίνω (ή μήπως κατεβαίνω;) τη Σόλωνος, την Τρικούπη, τη Μπενάκη και τ'άλλα παιδιά, θυμάμαι τότε που ήμουν φοιτητής και στην αρχή κάθε εξαμήνου πήγαινα στα βιβλιοπωλεία σ'αυτούς τους δρόμους, για να πάρω τα βιβλία. Σε ένα από αυτά θυμάμαι, είχα συναντήσει και Αυτή, την πρώτη αγάπη που κανείς δεν ξεχνά, νομική αυτή, ΑΣΟΕΕ εγώ, θα σε δω στη Σόλωνος φάση, και εννοείται ότι και τότε εγώ την είχα δει πρώτος, και εννοείται ότι χέστηκε που με έιδε, και εννοείται ότι είχε αυτό το ειρωνικό ύφος στη φατσούλα της, γαμώ τη φατσούλα της και εννοείται ότι την είδα χρόνια πολλά μετά πάλι, στο αεροδρόμιο (http://www.youmeandlepouri.blogspot.com/2007/11/blog-post_15.html), δικηγόρος αυτή, να πουλάω μπλουζάκια εγώ. Μόνο που...

Μόνο που σήμερα στο μετρό, ακόμα περισσότερα χρόνια μετά, στο γνωστό βαγόνι, πού θέλετε να σας ορκιστώ (σειρούλες), μου έκανε ματάκια μια κοπέλα! Και τι κοπέλα (σειρούλες), κούκλα σας λέω. Ψηλη, γλυκιά, sexy και όποιος αντέξει, και κοιτούσε εμένα, και μου χαμογελούσε κιόλας, ήταν ξεκάθαρο σας λέω, κοιτούσε εμένα και κανένα άλλο. 'Θα φοράω κάθε μέρα τα ίδια ρούχα' σκεφτόμουνα, ΄'γκρι φόρμα, καφέ μπλουζάκι, πράσινο polo και millenium από κάτω, πάει τελείωσε, και δε ξυριστώ ποτέ ξανά΄ συνέχιζα να σκέφτομαι, καθώς έκανα ματάκια και εγώ, και εκεί που έκανα ματάκια και εγώ, τι να δω (σειρούλες), πίσω από την κούκλα ήταν Αυτή! Μόνο που δεν είχε αυτό το ειρωνικό ύφος πια, μόνο που με είχε δει πρώτη αυτή, μάλλον με παρακολουθούσε ώρα, μία εμένα, μία την κούκλα. μία εμένα, μία την κούκλα, και μόνο που μάλλον δε χέστηκε που με είδε αυτή τη φορά. Νομίζω έκανε να με χαιρετήσει αυτή, αλλά εγώ ΜΑΛΛΟΝ ΧΕΣΤΗΚΑ, αφού συνέχιζα να κάνω ματάκια. "Πάμε σπίτι σου να τα πούμε;'' μου είπε στην πόρτα, ''δε γίνεται'' της απάντησα, 'είμαι με την κοπέλα'' και οι πόρτες άνοιξαν, και εγώ κουνήθηκα να φύγω, αλλά αυτή μάλλον όχι, μάλλον είχε μείνει παγωτό, χαχα, ω τι καλά, ω τι καλά.

ήθελα απλά να το μοιραστώ μαζί σας (σειρούλες)!

Ευχαριστώ! (όχι εσάς, τον God)!

Καληνύχτα! (σε εσάς)!

Τί άλλα; Όλα καλά; Και εγώ καλά! Πάρα πολύ καλά! Παααααρα πολύ καλά! If you know what i mean...







Print Page

2 σχόλια:

kyriaki said...

Και εγώ που νόμιζα πως ήταν μόνο ο άντρας μου, που κάθε χρόνο στα γενέθλια του στέλνει συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην μητέρα του που έκανε τόσο ωραίο και έξυπνο γιο. Είσαστε πολλοί, αλλά δεν είσαστε οργανωμένοι..

Babouras said...

Κυριακή μου, Κυριακή μου, Κυριακή μου... Δεν είναι μόνο ο άντρας σου όντως, ΟΛΟΙ ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΕΞΥΠΝΟΙ κάθε χρόνο στα γενέθλια μας το ίδιο κάνουμε. Ωστόσο, δε θα μπορούσαμε ποτέ να οργανωθούμε. Ίσως μόνο ενάντια στο Ρουβά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

ΥΓ: Σε ευχαριστούμε πολύ για το comment, και με την ευκαιρία να σε ανακηρύξω κιόλας επίτιμο μέλος του blog μας. Αν γράψεις δε και πιο είναι το πιο ωραίο post κατά τη γνώμη σου, σύντομα θα λάβεις και το δώρο σου. Μόνο να θυμάσαι ότι εμείς δουλεύαμε μαζί τόσα χρόνια, ενώ οι άλλοι δύο σου είναι παντελώς άγνωστοι!