Censored

Τελικά, αν κάνεις σεξ το πρωϊ, όλα καλά σου πάνε. Στη δουλειά, για να καταλάβετε, μέχρι και τα αξεσουάρ έκατσα και έφτιαξα σήμερα σειρούλες, ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, χωρίς καν να μου πει κάποιος να το κάνω, ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΞΑΝΑΛΕΩ. Φανταστικό πράγμα το πρωϊνό σεξ λοιπόν. Βέβαια, τα αξεσουάρ τα έκανα σκατά, χάλια, να μη βλέπονται, αλλά θέλω να πιστεύω ότι και τα άλλα παιδιά στη δουλειά κάνουν σεξ αρκετά συχνά και έτσι δε θα το προσέξει κανείς.

Χθες βράδυ ανταλλάξαμε χριστουγεννιάτικα δώρα εγώ, εσύ και ο Λέπουρας με λίγη βοήθεια από φίλους, που λέει και ο Νίκος (Πορτοκάλογλου) Τι καλά, τι καλά. Κεράκια, christmass tree, φωτάκια, μουσική και τσαφ! το σπίτι γέμισε με υπέροχα δώρα, κασκόλ, πυτζάμες, πουκάμισα, μπλούζες, μπιχλιμπίδια, gadget κ.α. Επίσης υπήρχαν μελομακάρονα. κουραμπιέδες και πιτόγύρα. Σεξ μόνο δεν κάναμε. Θα ήταν too complicated ακόμα και για 'μένα. Και αηδία.




Μετά τη δουλειά έπρεπε να περιμένω το Λουλούδι μία ώρα για να γυρίσουμε μαζί σπίτι, οπότε και βόλταρα για λίγο. Για λίγο λέω, γιατί μου πήρε τουλάχιστον ένα τέταρτο να περάσω το κορδόνι μου από την τελευταία τρύπα (του παπουτσιού), οπότε και πέρασε η ώρα σχετικά γρήγορα. Τα υπόλοιπα σαραπέντε λεπτά τα πέρασα στα Public στα βιβλία, να χαζεύω τίτλους και να σκέφτομαι 'θα μπορούσα να το έχω γράψει και εγώ αυτό', 'αυτό είναι για το Λέπουρα', 'αυτό είναι για το Μάγκουρα', 'τι κάνω εδώ μέσα Πάναγία μου, δεν έχω λεφτά ούτε για τσίχλες' κ.α. Μέχρι που έφτασα και στο 'πονηρό' section οπότε και θυμήθηκα τι είχα κάνει το πρωϊ, οπότε και μου έφτιαξε η διάθεση πάλι.

Στο Master Chef τώρα, έφυγε ο Μάργαρης σήμερα, με αποτέλεσμα να συγκινηθεί ο Μιχάλης, που συμπαθώ εγώ, και έλαμψαν τα μάτια του κακομοίρη, που έφυγε ο φίλος του, και μαζί με τα δικά του μάτια, έλαμψαν και τα δικά μου, για την ακρίβεια βαλάντωσα στο κλάμα, σας το έχω πει εξάλλου, αν δω άνθρωπο να κλαίει, κλαίω και εγώ αυτόματα, τέλος. Έφυγε ο 'Βασιλιάς' λοιπόν, έτσι τον φώναζαν το Μάργαρη τα υπόλοιπα παιδιά στο σπίτι, γιατί λέει κάπου κάπως κάποτε δούλευε μπαρ και είχε γαμήσει το μισό σύμπαν, πράγμα που τώρα που το θυμήθηκα, ξαναθυμήθηκα τι έκανα το πρωϊ οπότε και α) μου έφτιαξε η διάθεση πάλι (δις) και β) πρέπει να σας αφήσω για να πάω να πάρω ένα τηλέφωνο.

PS: Μετρήστε πόσες φορές χρησιμοποίησα τη λέξη 'οπότε' στο παραπάνω post, κάντε τόσα κλικ στην διαφήμιση που εμφανίζεται δεξιά του Post και κερδίστε καταπληκτικά δώρα (σειρούλες)! ΧΟ-ΧΟ-ΧΟ! Merry Christmas!

Print Page

Tro(ma)ktiko the retail edition!

Σήμερα στη δουλειά είχε πολλή δουλειά μετά από καιρό, πράγμα θα τολμήσω να πω λίγο ευχάριστο, ωστόσο η ώρα δεν πέρναγε ούτε και σήμερα με τίποτα, πράγμα θα ξανα τολμήσω να πω πολύ δυσάρεστο. Οι πελάτισσες μας για άλλη μια φορά ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΡΙΟΛΕΣ, με καλύτερη από όλες, τη δική μου αγαπημένη, μια ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΙΟΛΑ, που καθόταν στη μέση του καταστήματος και φώναζε 'ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΝΑ ΜΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ???' over and over again. Εγω εννοείται ότι δε πήγα ποτέ να την εξυπηρετήσω, γιατί ως γνωστόν, εγω ΕΧΩ ΠΟΥΛΑΚΙ, ΜΕ ΛΕΝΕ ΓΙΩΡΓΟ, δεν είμαι κοπέλα, οπότε και την έκλανα ακατάπαυστα. Μέχρι που με εντόπισε η σκύλα να πηγαίνω πάνω-κάτω, πάνω-κάτω και να σαχλαμαρίζω με τις άλλες πελάτισσες, 'συγνώμη είστε του μαγαζιού;' μου είπε, ΄'είμαι της μάνας μου και του πατέρα μου' ήθελα να της απαντήσω, 'μάλιστα' της είπα, 'και τόση ώρα δε με ακούτε που φωνάζω;΄' με ξανα ρώτησε, 'ζητάτε κοπέλα' της ξανα απάντησα 'και νόμιζα ότι θα 'ναι κάτι γυναικολογικό αυτό που έχετε και ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΣΑΝ ΤΗ ΤΡΕΛΛΗ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ οπότε και δεν ήθελα να σας ενοχλήσω΄ήθελα να της πω, να τη στείλω στο διάολο, να πάρω τη τσάντα μου, τη γαμάτη ζακέτα μου και να σηκωθώ να φύγω, να πάω στη Μόσχα αδέρφια μου, στη Μόσχα!

Αντ 'αυτού έμεινα και τελείωσα τη βάρδια μου κανονικά, με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που πρέπει να έχουμε λές και έχουμε πάρει lexotanil, γιατί το πρωϊ είχα βρει τρεις λογαριασμούς στην πόρτα μου, αν είσαι Θεός, να με σκοτώσουνε θέλουνε και τους στέλνουνε όλους μαζί ήθελα να 'ξερα, anyway, λογαριασμοί οι οποίοι βρίσκονται μέσα στη τσάντα που σας έλεγα, κλειστοί και σφραγισμένοι, όπως και αρμόζει σε τέτοιου είδους αλληλογραφία. Αει σιχτίρ δηλαδή.

Which reminds me ότι ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΣΕΙΡΟΥΛΕΣ στο blog, όπως το βλέπετε πάνω δεξιά, οπότε εσείς τί πρέπει να κάνετε με τη σειρά σας; ΚΛΙΚ σειρούλες! Πρέπει να κάνετε κλικ στις διαφημισεις κάθε φορά που μπαίνετε στο blog μας. Ένα μικρό κλικ για τον άνθρωπο, ένα ακόμα μικρότερο ποσό για μένα. Υπολογίζω πως αν κάνετε κλικ καθημερινά όλοι εσείς που επισκέπτεστε το blog καθημερινά (εγώ, εγώ και εγώ) είναι σχεδόν σίγουρο πως ούτε έτσι θα παρώ λεφτά. Για κανένα γαμημένο λόγο. Οπότε και αύριο πάλι θα (κάνω ότι) εξυπηρετώ όποια τρελή περάσει το κατώφλι του μαγαζιού στο οποίο (κάνω ότι δις) εργάζομαι. ΟΠΟΤΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΟΠΙΑΣΤΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΩΡΑ (λέμε τώρα).

Ήθελα να σας γράψω και άλλα, για το Φώτη που πέθανε στο Νησί, για το Μανωλάκη που είναι πάλι υποψήφιος στο Master Chef, για τις μολότωφ που ρίξανε στην Ερμού, για εμένα, για εσένα, για το Λέπουρα, για τα Χριστούγεννα, ω τα Χριστούγεννα, Χριστός γεννάται σύντομα, τι συγκινητικό, τι συγκινητικό, αλλά νυστάζω.

Καλήνυχτα.

Να κλάνεις όλη νύχτα! (Σειρούλα)

Print Page

Καταλαβαίνω ότι αρρωσταίνω όταν:

α) Κάνει κρύο στην Ελλάδα.

β) Τα χείλη μου με καιν' γιατί είμαι μανεκέν.

γ) Δε θέλω να καπνίσω και

δ) θυμάμαι μια παλιά μου αγάπη, μάλλον δυο παλιές μου αγάπες, τα Comtrex και το Rondek. Ευχαριστώ μαμά!



Print Page

I thought i 'd be fixed by now,

Κάθε φορά που κάνει τόσο κρύο στην Αθήνα, θυμάμαι τότε που ήμουν φαντάρος στον ¨Εβρο, εκείνη τη τελευταία σκοπιά, τέλη Νοέμβρη, που από το πολύ κρύο πήγαινα πάνω-κάτω σα(ν) κομπρεσέρ (φόραγα θυμάμαι τρία ζευγάρια κάλτες, ισοθέρμικό, φόρμα, άλλη φόρμα και την παραλλαγή) και που όταν γύρισα στο θάλαμο έεεεεεεεετρεξα να αγκαλιάσω το καλοφιρέρ, μπας και ζεσταθεί λίγο το κοκκαλάκι μου, μόνο που το είχαν αγκαλιά ήδη οι δύο προηγούμενοι σκοποί. 'Σειρούλες θέλω και εγώ λίγο' τους είπα, μόνο που αυτοί δεν μίλησαν, βλέπετε ήταν ακόμα παγωμένοι.

Πολύ κρύο σειρούλες.

Επίσης προχτές αγόρασα αθλητικά (παπούτσια), πολύ πρώτα και με μια αερόσολα να, με το συμπάθειο, οπότε όταν τα φοράω δείχνω πολύ κάγκουρας, η μπάλα του μπάσκετ μου λείπει μόνο και το στρογγυλοφάναρο (παπάκι), οπότε (δις) αν δείτε κάποιο(ν) στο μετρό, από κάτω κάγκουρας και από πάνω φλώρος, μιλήστε του, εγω θα ΄μαι! Επίσης όταν τα φοράω και οδηγάω πρέπει να πηγαίνω το κάθισμα πιο πίσω, πράγμα πολύ cool, γιατί πάντα ήθελα να είμαι πέντε πόντους ψηλότερος! Όπως και τότε στο στρατό. Αν ήμουν ψηλότερος θα ήμουν πρώτη μούρη στο καβούρι στις παρελάσεις και όχι πίσω πίσω στα αζήτητα να κρυώνω κιόλας!

4 Φεβρουαρίου φεύγουμε, εγώ, εσύ, ο Λέπουρας και το Κουνάβι. Πάμε πίσω, εκεί που γεννήθηκαν ο Κουβάς και ο Μποτίλιας, εκεί που οι αγορές είναι ο καλύτερες, εκεί που τα βρόμικα είναι πραγματικά βρόμικα, εκεί που η Mercedes έχει το μουσείο της, εκεί που ο Schiebedach κάνει ζωάρα, εκεί που έχει τις καλύτερες πουτίγκες, ω ναι, καλά καταλάβατε, πάμε στην Στουγκάρδη, ω τι καλά, ω τι καλά, 'μαλάκες μήπως να πάμε λίγο νωρίτερα;' είπε το Κουνάβι,΄'γιατί νωρίτερα;' ρώτησε ο Λέπουρας, 'γιατί μαλάκα δεν μπορώ να περιμένω!' απάντησε αυτό και είχε δίκο, κανείς μας δεν μπορεί να περιμένει! Θα έχω πάρει και τον αέρα στα αθλητικά μέχρι τότε, και θα μπορώ να πηγαίνω πάνω-κάτω, πάνω-κάτω άνετα, all over Stuttgart all day and night long σειρούλες! Μόνο κρύο να μην κάνει γιατί δεν μπορώ να σκέφτομαι τον στρατό και στην Στουγκάρδη, έλεος δηλαδή!

Print Page

Τα νέα της ημέρας!

Μια εβδομάδα μετά, την Κατερίνα (Λέχου) δεν τη θυμάται κανείς, παρά μόνο ο Δημητράκης, την Ηρώ-Δέσποινα από το Master Chef επίσης δε τη θυμάται κανείς, παρά μόνο ο Μανωλάκης, και εγώ αύριο πρέπει πάλι να πάω στη δουλειά, κάτι που μάλλον αγνοούν τόσο ο Δημητράκης όσο και ο Μανωλάκης ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ (κωλόπαιδα). Θα είναι μια ακόμα συνηθισμένη εβδομάδα, όπου η Κατερίνα (Λέχου) θα έχει πεθάνει, η Ηρώ-Δέσποινα θα είναι άφαντη, στο κέντρο θα γίνονται πορείες και επεισόδια, όλο και κάποιος τραγουδιστής θα βγάλει νεό cd με χριστουγεννιάτικά και εγώ θα πηγαίνω στη δουλειά κάθε γαμημένη μέρα.

Αυτό που πρέπει να πηγαίνουμε στη δουλειά ξανά και ξανά δε θα το χωνέψω ποτέ μου φαίνεται.

Άλλα νέα. Ο Λέπουρας είναι κομμένος λέει, σαν τις πίτες ένα πράμα, ο Μάγκουρας πάτησε μια πρόκα με το θηρίο και η Αγκαλίτσα έχει σκοτώσει όλες τις αλεπούδες του Φαλήρου. Τις τρώει για πρωίνό βλέπετε, εξ ου και οι εξυπνάδες που πετάει όταν βλέπουμε το νησί ή το Master. Κανένας σεβασμός λέω εγώ ούτε για τη Κατερίνα (Λέχου) ούτε για την Ηρώ-Δέσποινα, ούτε για εμένα που αύριο πρέπει πάλι να πάω στη δουλειά. Αλλά δεν πειράζει.

Στα ευχάριστα τώρα. Μπήκε νέο άτομο και διάβασε ένα post μας (μου), η travellerina πως τη λένε, καλά να είναι η κοπέλα, και μου έδωσε κουράγιο και ώθηση για να ξαναγράψω post (μαλακίες), ωστόσο σε μια πόλη που πάει από το κακό στο χειρότερο, σε μια περιοχή που οι αλεπούδες τείνουν προς εξαφάνιση, και σε μια παρέα που ενα άτομο είναι κομμένο, εγω προσωπικά δε μπορώ να σταματήσω να τραγουδάω: 'ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ, ΣΤΗΝ ΣΤΟΥΓΚΑΡΔΗ!!! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΝΑΒΙ!!! ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ, ΓΙΑ BEST BUYS!!!' αλλά (καιρό είχα να το πω αυτό που θα πω τώρα) ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΩ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ!!!! Που είστε Δημητράκη και Μανωλάκη.... Κλάστε μου μια μάντρααααααααααα!!!


PS: Travellerina έχω απαντήσει στο σχόλιο σου. Με χαρά περιμένω ένα σχόλιο στην απάντησή μου. Αν μπορείς επίσης, χώριζε τα σχόλιά σου σε περισσότερα μικρότερα σχόλια, έτσι ώστε να φαίνεται, ότι με σχολιάζουν περισσότεροι Έτσι θα είμαστε όλοι πιο ευτυχισμένοι και εγώ και εσύ και ο Λέπουρας και ο Μάγκουρας και ο Δημητράκης και ο Μανωλάκης και όποιος άλλος γουστάρεις!

Print Page

Προβλήματα

Και ενώ Κατερίνα Λέχου is dead, live with it, η Ηρώ - Δέσποινα του Master Chef χτυπιέται και οδύρεται οτι δεν την αγαπάει κανείς, όπως τότε στο σχολείο όπου κανένα παιδάκι δεν την έπαιζε, επείδη τη φοβόντουσαν έτσι νταρκού και λεσβία που είναι (με την καλή έννοια), ενώ άλλοι δουλεύουν σε καφετέρειες και μαγαζία για τετρακόσια ευρώ, maybe less, γιατί πολύ απλά ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΟΣΑ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ, και ενώ, last but not least, εγώ έχω ένα πεντάευρω για να περάσω το Σ/Κ, όπως διάβασα κάπου (πολύ πετυχημένο), κατά τα άλλα όλα καλά σειρούλες. Η Δέσποινα να ηρεμήσει λίγο πρέπει, Δέσποινα we love you anyway, και όλα καλά θα πάνε θα δεις, ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός!

Εγώ, λοιπόν, και για να την παλέψω, έχω χωρίσει τη ζωή μου σε δυο κομμάτια. Στο κομμάτι ΣΚΑΤΑ και στο κομμάτι HAPPY HOUR. Όπου σκατά βάλε δουλειά, οικονομικά κτλ .Όπου Happy Hour βάλε ρεπό, καφέδες με την Έλενα, μπύρες με τη Ζαφείρο, ρακόμελα με το Λέπουρα, βόλτες με το Μήτσο. ' Το ξέρετε βέβαια ότι το πιο πολύτιμο δώρο είστε όλοι εσείς! Οι φίλοι είναι περιουσία σε αυτή τη ζωή! Σκεφτείτε μόνο πόσο φοβερό είναι που έχουμε ο ένας τον άλλο στα καλά και στα κακά. Πάντα και χωρίς να το ζητήσουμε! Έιστε όλοι πολύ σημαντικοί άνθρωποι για μένα! Σας φιλώ όλους΄ έγραψε η Κουναβίτσα μια μέρα μετά από το πάρτυ έκπληξη που της κάναμε και από τότε δε μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι: Και η Λέχου; Ήταν ανάγκη να πεθάνει;

Καλές γιορτές!

Print Page