Κάθε φορά που κάνει τόσο κρύο στην Αθήνα, θυμάμαι τότε που ήμουν φαντάρος στον ¨Εβρο, εκείνη τη τελευταία σκοπιά, τέλη Νοέμβρη, που από το πολύ κρύο πήγαινα πάνω-κάτω σα(ν) κομπρεσέρ (φόραγα θυμάμαι τρία ζευγάρια κάλτες, ισοθέρμικό, φόρμα, άλλη φόρμα και την παραλλαγή) και που όταν γύρισα στο θάλαμο έεεεεεεεετρεξα να αγκαλιάσω το καλοφιρέρ, μπας και ζεσταθεί λίγο το κοκκαλάκι μου, μόνο που το είχαν αγκαλιά ήδη οι δύο προηγούμενοι σκοποί. 'Σειρούλες θέλω και εγώ λίγο' τους είπα, μόνο που αυτοί δεν μίλησαν, βλέπετε ήταν ακόμα παγωμένοι.
Πολύ κρύο σειρούλες.
Επίσης προχτές αγόρασα αθλητικά (παπούτσια), πολύ πρώτα και με μια αερόσολα να, με το συμπάθειο, οπότε όταν τα φοράω δείχνω πολύ κάγκουρας, η μπάλα του μπάσκετ μου λείπει μόνο και το στρογγυλοφάναρο (παπάκι), οπότε (δις) αν δείτε κάποιο(ν) στο μετρό, από κάτω κάγκουρας και από πάνω φλώρος, μιλήστε του, εγω θα ΄μαι! Επίσης όταν τα φοράω και οδηγάω πρέπει να πηγαίνω το κάθισμα πιο πίσω, πράγμα πολύ cool, γιατί πάντα ήθελα να είμαι πέντε πόντους ψηλότερος! Όπως και τότε στο στρατό. Αν ήμουν ψηλότερος θα ήμουν πρώτη μούρη στο καβούρι στις παρελάσεις και όχι πίσω πίσω στα αζήτητα να κρυώνω κιόλας!
4 Φεβρουαρίου φεύγουμε, εγώ, εσύ, ο Λέπουρας και το Κουνάβι. Πάμε πίσω, εκεί που γεννήθηκαν ο Κουβάς και ο Μποτίλιας, εκεί που οι αγορές είναι ο καλύτερες, εκεί που τα βρόμικα είναι πραγματικά βρόμικα, εκεί που η Mercedes έχει το μουσείο της, εκεί που ο Schiebedach κάνει ζωάρα, εκεί που έχει τις καλύτερες πουτίγκες, ω ναι, καλά καταλάβατε, πάμε στην Στουγκάρδη, ω τι καλά, ω τι καλά, 'μαλάκες μήπως να πάμε λίγο νωρίτερα;' είπε το Κουνάβι,΄'γιατί νωρίτερα;' ρώτησε ο Λέπουρας, 'γιατί μαλάκα δεν μπορώ να περιμένω!' απάντησε αυτό και είχε δίκο, κανείς μας δεν μπορεί να περιμένει! Θα έχω πάρει και τον αέρα στα αθλητικά μέχρι τότε, και θα μπορώ να πηγαίνω πάνω-κάτω, πάνω-κάτω άνετα, all over Stuttgart all day and night long σειρούλες! Μόνο κρύο να μην κάνει γιατί δεν μπορώ να σκέφτομαι τον στρατό και στην Στουγκάρδη, έλεος δηλαδή!
0 σχόλια:
Post a Comment