Stooooooooop!!

Τρέχεις σαν το βέλος, προσπερνάς με ταχύτητα, ίσα που προλαβαίνεις να δεις τα πρόσωπα. Μερικά σταματάνε, σε αναγνωρίζουν αλλά μέχρι να φωνάξουν έχεις εξαφανιστεί. Και να θες να γυρίσεις, δεν μπορείς. Μπορείς να προσπαθήσεις αλλά δύσκολά θα καταφέρεις να γυρίσεις. Με τέτοια ταχύτητα απλά παρακολουθείς.

Εσύ είσαι…αν και άργησες να το καταλάβεις. Απλά είναι και άλλοι μαζί και βλέπεις αυτούς πρώτα στα λίγα εκατοστά του δευτερολέπτου που προλαβαίνεις να δείς. Και το καταλαβαίνεις μετά, κάπου ενδιάμεσα, και λες…ας σταματήσουμε ρε πούστη να κάτσω να σκεφτώ λίγο…αλλά δεν σταματάς, δεν καταφέρνεις να συνδέσεις όλα τα κομμάτια. Συνδέεις παρά ελάχιστα, άλλα σου δίνουν μόνο το νόημα, νομίζεις όμως, δεν είσαι σίγουρος. Τα περισσότερα είναι απλά εικόνες…αναγκαστικά πρέπει να τα απορρίψεις γιατί δεν ξέρεις που να τα βάλεις.

Ξαφνικά όλα είναι ξεκάθαρα. Το βέλος αυτό είναι ο οδηγός, ότι σου πει είναι αυτό που έχεις μέσα σου, που έχεις μελετήσει, που πιστεύεις, δεν σταματάει πουθενά όμως, στα δείχνει όλα πολύ γρήγορα, ό,τι πιάσεις, ότι παγώσεις….σιγά σιγά…το κλειδί είναι να τα κατανοήσεις ένα-ένα. Μετά, μπορείς σιγά να μειώσεις την ταχύτητα, να δεις περισσότερα με την μία!
Πόσες φορές αγανακτείς που όταν κάτι που σκέφτεσαι, αμέσως κάνει κλικ. Και λες, μα τι βλάκας...μα πως και δεν σκέφτηκα έτσι εκείνη την στιγμή, γιατί δεν έκανα αυτό ακριβώς που σκέφτηκα?? Είναι έτσι ακριβώς όπως θέλεις να σκέφτεσαι, αυτό που θες να πεις, έτσι ακριβώς όπως θέλεις να σκέφτεσαι! Και απλά αναρωτιέσαι γιατί δεν σκέφτεσαι έτσι ακριβώς, με το ίδιο τρόπο! Αφού αυτός/αυτή είσαι εσύ! Και λες θα το κάνω από εδώ και πέρα…αποκλείεται να κάνω κάτι διαφορετικό. Αφού είναι τόσο εύκολο! Απλά θα σκέφτομαι όπως σκέφτομαι τώρα. Εύκολο…
Έλα που δεν είναι…δεν ξέρω το γιατί.

Υπάρχουνε και οι γύρω. Ναι, αυτοί που έβλεπες όταν τους προσπέρναγες. Γιατί είναι εκεί, δεν ξέρεις. Αποφασίζεις όμως να πάρεις από τον καθένα το καλύτερο. Αυτό που σου δίνει ειλικρινά. Τους βλέπεις για κάποια λόγο, ξέρεις από τους περισσότερους τι σου δίνουν, τι μπορείς να πάρεις, τι σε ευχαριστεί, τι μετράει. Σύγκρινε…πάρε αποφάσεις, δώσε το ΟΚ. Όχι σε αυτούς. Σε εσένα. Τυχερός είσαι και το ξέρεις. Και να στην πορεία δεις άλλα ή αν πολλοί είναι με μάσκα…δεν χρειάζεται καν να στρίψεις. Απλά είναι από αυτούς που ακόμα και στο ταξίδι ούτε καν που φαίνονται. Τόση λίγη εντύπωση σου έκαναν…ακόμα και κακή. Φαντάσου να καταφέρεις να πας λίγο πιο αργά που λέγαμε…Κουμπί θα ήθελες να είχες. Να το πατήσεις και να εξαφανιστούν στην στιγμή χωρίς πολλά-πολλά, μια και καλή…

Y.Γ: Kαι να σας πω...τα πιστεύω όλα αυτά. Τα περιέγραψα το δυνατόν καλύτερα.

Print Page