Το κολοκυθάκι που μοιράζει κλήσεις

Το έχει η τύχη μου τελικά. Με μουντζώνει και αυτή όταν με απολύουν. Την προηγούμενη φορά με απέλυσαν και μετά με γράψανε για…δακτύλιο. Ο οποίος τελείωνε στα 20μ από εκεί που βρισκόμουν (που ούτε το φανταζόμουν ότι ήμουν μέσα.) αλλά ο μίστερ Τηρώ-Το-Γράμμα-Του-Νόμου δεν άκουγε τίποτα. «Ζωγράφισε και με κιμωλία κάτω ρε στόκο το τελος του δαχτυλιδιού, να ξέρουμε να παίζουμε κουτσό που και που!» Δεν του το είπα, το σκέφτηκα από μέσα μου…

Τώρα ακόμα χειρότερα: Για την Λαϊκή! Κάθε Τετάρτη 07:00-15:00 Λαϊκή. Απαγορεύεται το πάρκινγκ και στις δύο πλευρές του δρόμου. Τη τρέλα μουυυυυυυυυ!!! Παώ και εγώ φουριόζος να πάρω το αυτοκίνητο βλέπω πάγκους, ε, λέω αποκλείεται να πάνε μέχρι τόσο κάτω που έχω το Golf. Έλα που πήγαιναν. Και ακόμα πιο κάτω!!
Μα τι λαϊκή είναι αυτή ρε πούστη μου!! Γενική Λαϊκή, πως σκατά λέγεται?? Τι έχει δηλαδή και έχει τόσο κόσμο, καλύτερες προσφορές?? Στα 2 αγγούρια δώρο ένα ξυνόμηλο? Δεν έβλεπες καν που τελείωνε! Δεν μπορούσα καν να προχωρήσω. Στο Σύνταγμα προχθές για τις φωτιές λιγότεροι πρέπει να ήταν! Γριές, μανάδες, παιδιά, γατιά (αλήθεια είχε…) γέροι, αλλοδαποί, φωνές, 492 πάγκοι αριστερά και δεξιά και…ένα Golf ασημί. Εκεί ανάμεσα. Σαν καλαμιά στον κάμπο…Πάλευα στην κυριολεξία να πλησιάσω, το έβλεπα από μακριά, το έχανα συνέχεια μέσα στις τέντες από τους ελιγμούς που έκανα στην προσπάθεια μου να πάω πιο γρήγορα. Σαν πατέρας που τρέχει στο παιδί του…Πλησιάζω αρκετά κοντά επιτέλους, εκεί, στεκόταν αγέρωχο το Golf που αν κατάλαβα καλά είπε: «Ξαφανίσου! Θα τα πούμε μετά εμείς…». Ίσα που κατάφερα να διακρίνω το ροζ χαρτάκι πιασμένο στους καθαριστήρες. Έκανα επιτόπια μεταβολή, προσεκτικά με ύφους κάποιου που…ξέχασε να αγοράσει φασολάκια, μήπως και με πάρει κανείς χαμπάρι για το ότι το Golf είναι δικό μου…

Γυρίζοντας άπραγος σπίτι πάλι σκεφτόμουν αυτόν τον Κ.Ο.Κ, τον καινούργιο και πόσο μεγάλο θα είναι το…αγγούρι που θα φάω. «0,56€ πάντως που το είχαν στην λαϊκή αποκλείεται να είναι». Φτουυυυ!! «Τουλάχιστον να είναι από την δημοτική αστυνομία, να την πάω δίπλα στον Παντελή, τον ταβερνιάρη που έχει τα κονέ να γίνει κάτι», μονολογούσα…Αμ δε! Από Α.Τ Δάφνης ήταν τελικά…που είναι η δημοτική αστυνομία όταν την χρειάζεσαι ρε πούστη μου!!

Ε, κατά τις 18.15 πήγα να πάρω το Golf. Δεν γινόταν αλλιώς. Είπα…ό,τι και να δεις (γιατί μπορεί και να μην το δεις), ψυχραιμία…Το Golf εκεί, χιλιοσκονισμένο μεν αλλά εκεί. Ανακούφιση. Πλησιάζω κοντά και αρχίζει το τροπάριο!! (Πρόλαβα τουλάχιστον να διαβάσω την κλήση στα γρήγορα πριν βάλω μπρος: 80€, μειωμένη κατά το ήμισυ αν πληρωθεί μέσα σε 10 μέρες. Πάλι καλά…)
«Έλα, μπες μέσα μαλάκα μου, έλα να σου ξηγήσω τ’ όνειρο! Την μια με παρατάς έξω από το Galea ξημερώματα και με αφήνεις όλη την επόμενη μέρα εκεί στο πάρκινγκ να με λιάζει ο Ήλιος ο Ηλιάτορας και να το φχαριστιέται! Να πω ότι μαυρίζω κιόλας…αλλά πάει στο ‘διάολο, στο Galea ήμουν, δίπλα το Palme Bistro, κόσμος πήγαινε ερχόταν, ήρθαν και 2 μωρά Ιταλίδες…Αlfa –Alfa σου λέω… Αlfa 157 η μία, ωραία φτερά και φώτα xenon που ζαλιζόσουν. Και η άλλη η Brera, με μια κωλ..ρα και με μια επιδερμίδα…ουυυυυυυυυχχχ…στο μπλέ το βαθύ, η άτιμη…Τέλοσπάντον ρε καραγκιόζη, ξέφυγα από το θέμα, δεν σου είπα τίποτα όταν ήρθες να με πάρεις γιατί πριν λίγο μου έπαιζε τα φώτα η μία και είχα πάθει σοκ. Αλλά τώρα ρε παπάρα, τι να σου πω…τι να σου πω δηλαδή!! Από τις Ιταλίδες που είχα δίπλα προχθές τώρα βρέθηκα ανάμεσα στα ραπανάκια και στα ραδίκια! Στις μπάμιες και τις πιπεριές! Την τύχη μου! Και είχα και όλους τους μαλάκες να σε γαμοσταυρίζουν που με παράτησες εκεί!! Και όχι τίποτα άλλο, να περιμένω και την ώρα που θα μου έτριβαν κανά κολοκύθι στο παρμπρίζ, καμιά ντοματούλα Αχαίας…φθηνά την γλίτωσες μόνο με την κλησούλα. Να σε γδέρνανε έπρεπε και πούλαγαν μετά το τομάρι σου. Στη λαϊκή, σε κανέναν άμοιρο γιατί τόσο μαύρο που είναι ποιος άλλος θα το πάρει! Τουλάχιστον αν είχες έρθει από τις 07.00 που έγινε ο τζερτζελές θα λέγαμε ότι…είμαστε και εμείς Λαικατζήδες ρε αδέρφια! Πουλάμε…ρίγανη! Θα έπαιρνες καμιά 30αρια ματσάκια από τον τέρμα πάνω Λαικατζή, θα τα άπλωνες στο καπό και στην οροφή, και…«Γιααα περάστεεεεεεεε, εδώ η ρίγανη η μυρωδάτηηηηη». «Αlfa-Alfa!!» θα φώναζα εγώ!! Θα είχα τον πόνο μου ακόμα, αλλά θα κόλλαγε μια χαρά! Και θα γλιτώναμε τα μπινελικόματα, και το πρόστιμο, και την ξεφτίλα και ΟΛΑ!! Και αν μας έδιωχναν ακόμα καλύτερα. Δεν θα αγοράζαμε ούτε την ρίγανη! ΜΑΛΑΚΑ!!».

Ευτυχώς που το Άλσος της Νέας Σμύρνης που πήγαινα είναι κοντά…

Print Page