Στους Αμπελόκηπους τα είχα όλα κάτω από τα πόδια μου, είχα Goody's, Γρηγόρη μικρογεύματα, ΑΒ Βασιλόπουλο, Μαρινόπουλο, Ατλάντικ, Bueno Pita, και το σπουδαιότερο είχα και μετρό που με πήγαινε όπου ήθελα, από το Χαλάνδρι ως το Αιγάλεω και από τον Άγιο Δημήτριο ως τον Άγιο Αντώνιο....
Ζήσε μια φορά στην Αργυρούπολη, αλλά φύγε πριν σε κάνει πολύ μαλακό...
Τα Goody's στην Κηφισίας έκλεισαν, και στην τελική ποιος χρειάζεται τρία super market, ούτε καν η μάνα μου, χώρια που από τότε που το μετρό πάει Αιγάλεω είναι τίγκα και δε βρίσκω ποτέ να κάτσω, για να μην αναφέρω οτι οι Αμπελόκηποι είναι σαν την πιστωτική μου, over its limit, σε αντίθεση με την Αργυρούπολη, που τόση άπλα ούτε στο Ναύπλιο δεν έχει, που τόσα σκυλιά ούτε στο West LA δεν υπάρχουν, που όλοι χαιρετιούνται στο λεωφορείο, γνωρίζονται βλέπετε χρόνια τώρα, ω τι καλά, ω τι καλά.
ΥΓ: Στη δουλειά όλοι μιλάνε για το 'πείραμα Μπάρλας΄, αναρωτιούνται αν θα τα καταφέρω με το μισθό που παίρνω (παίρνουμε) και να συντηρήσω σπίτι και να περνάω και καλά. 'Παιδιά εγώ δεν έχω ανάγκη' τους λέω, 'εγώ μια Κυριακή δε ξύπνησα να διαβάσω, όλη την 3η Λυκείου στον καναπέ την έβγαλα' που λεει και η Ελπινίκη, η μητέρα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
0 σχόλια:
Post a Comment