Μου έφυγε ο φακός!!!

Αυτό που θα σας διηγηθώ τώρα συνέβη πριν από δεκά λεπτά! Εκεί που οδηγούσα σειρούλες, τσουπ, μου έφυγε ο φακός! Ναι καλά διαβάσατε, μου έφυγε ο φακός και έπεσε ευτυχώς πανω στο μπουτάκι μου. Τοσό πολύ δεν έχω ξανατρομάξει νομίζω, ούτε εγώ, ούτε και οι υπόλοιποι κάτοικοι της Αργυρούπολης φαντάζομαι, αν εξαιρέσουμε βέβαια μια φορά όταν ήμουν μικρός, πολύ μικρός και μου έκανε πατητή στη θάλασσα ο κολλητός μου ο Πατσούλης και δε με άφηνε να βγω στην επιφάνεια και εγώ είχα αρχήσει να λέω το Πάτερ ημών (στο Αμήν με άφησε ο πούστης) ή τότε στο Λύκειο που ένας άλλος κολλητός, ο Άγγελος είχε μόλις μάθει να οδηγεί και έπαιρνε συνέχεια το PASSAT του πατέρα του για να πηγαίνουμε στα Αγγλικά και μια φορα παρ'ολίγο να τρακάρουμε με τον πατέρα μιας συμμαθήτριας μας, της Μαρίζας, γιατί ο βλάκας οδηγούσε κανονικά και όχι στο αντίθετο ρεύμα, οπως εμείς, αλλά πέρα απο αυτές τις δύο φορές δεν νομίζω να έχω ξανατρομάξει τόσο. Εγώ. Όχι οι υπόλοιποι κάτοικοι της Αργυρούπολης. Πού θέλετε να ξέρω γιάυτούς. Αν και όπως τους κόβω αυτούς, μαλλόν δε τρομάζουν συχνά. Εκτός ίσως από τις φορές που έρχεται σπίτι μου ο Άγγελος! Με το PASSAT, you know, you know!

Έπαιξαν με αλφαβητική σειρα:

τους κατοίκους της Αργυρούπολης-οι κάτοικοι της Αργυρούπολης

τον κολλητό Άγγελο-ο Άγγελος

Εμενα-Εγώ

το μπουτάκι μου-το μπουτάκι μου

τη συμμαθήτρια Μαρίζα- η συμμαθήτρια Μαρίζα

το PASSAT του πατέρα του κολλητού Άγγελου-το PASSAΤ του πατέρα του κολλητού Άγγελου

το πατέρα της συμμάθήτριας Μαρίζας-ο πατέρας της συμμαθήτριας Μαρίζας

τον φακό μου-ο φακός μου

τον κολλητό Πατσούλη-ο κολλητός Πατσούλης

Μου έφυγε ο φακός - THE SEQUEL (χωρίς φώτο)

Ξέχασα να σας πω τι έγινε στη συνέχεια, αφού μου έπεσε ο φακός, ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΟΔΗΓΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΧΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΟ ΦΑΚΟ (από τον φόβο μου μη τον χάσω), ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΟΔΗΓΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΟ ΦΑΚΟ. '΄Ξενέρωτε άνθρωπε' άκουσα μια φωνούλα να λέει μέσα στο κεφάλι μου, 'άλλοι ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΧΕΡΙ ΠΙΝΟΥΝ, και εσύ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΟΔΗΓΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΧΕΡΙ ΚΡΑΤΑΣ ΤΟ ΦΑΚΟ! Βαρετέ τύπε...' 'Άει στο διάολο πια!' φώναξα 'το βράδυ το καλό που μου θέλω να βγω και να πιω πολλά πολλά ποτά. Και μετά θα ήταν ακόμα καλύτερα αν δε γύρναγα καν σπίτι! Και όπου κοιμηθώ, να κοιμηθώ με τους φακούς, κυρίως με αυτόν που βγήκε (τον αριστερό), έτσι για να μάθει! Άλλιώς το cd-mp3-wma player μου να γίνει κολοκύθα!' Και μετά σκεφτόμουν πως έχει γούστο το cd-mp3-wma player να έχει γίνει όντως κολοκύθα, αλλά να μη το έχω δεί, γιατί μου έχει βγει ο φακός, και να πάω να αλλάξω το σταθμό και από τα ηχεία να αρχίσει να βγαίνει κολοκυθοχυμός και να πρέπει να περιμένω να γεμίσει το αυτοκίνητο μέχρι πάνω για να ανοίξω την πόρτα και να βγω έξω, χώρια που μάλλον θα έχανα και το γαμοφακό μέσα στην αναμπουμπούλα. Και μετά διάφορες λέξεις και φράσεις άρχισαν να περνούν από το κεφαλάκι μου όπως 'ψυχοθεραπεία' 'i need a drink' 'TA ALL STAR ΜΟΥ, ΤΑ ΑLL STAR MOY, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ALL STAR MOY!' κτλ κτλ, αλλά αυτό, αγαπημένοι φίλοι μου, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Print Page

ΜΠΑΜΠΟΥΝΑ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ!

Ο Μπαμπούνας με τ' όνομα αν ξέρετε!

Στη δουλειά τις τελευταίες ημέρες, ένας διευθυντής μας, Ο ΜΠΑΜΠΟΥΝΑΣ ΜΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΑΝ ΞΕΡΕΤΕ (ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ κτλ κτλ) πάει και λέει στα γκομενάκια που έχουμε ότι ήταν να τα απολύσουμε αλλά 'να μην ανησυχούν΄ γιατί μεσολάβησε αυτός και τελικά θα μείνουν. Ο ΜΠΑΜΠΟΥΝΑΣ ΜΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΑΝ ΞΕΡΕΤΕ (ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ κτλ κτλ) ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΑΣ γιατί με τέτοια φάτσα που έχει και τον ουρανό με τ’ άστρα να έταζε στα γκομενάκια, αυτά και πάλι δε θα του κάθονταν. Το μόνο που κατάφερε ο ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΝΑΣ είναι τα μπάζα που έχουμε να έχουν αγχωθεί τρομερά μήπως απολυθούν με αποτέλεσμα να κλαίνε και να χτυπιούνται all day long, να φαίνονται ακόμα πιο μπάζα απ’ ότι είναι, οπότε και οι πωλήσεις να έχουν πάρει (πάλι) την κάτω βόλτα. Βέβαια, τα άλλα γκομενάκια, τα ωραία, κάνουν ότι μπορούν τα μωρά μου, δε λέω, αλλά τι να πρωτοκάνουν και αυτά, ΠΟΣΟ ΒΥΖΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ στη τελική, έχουν και αυτά μια αξιοπρέπεια (και συνήθως και από δύο γκόμενους) πρώτον, και δεύτερον τι να πρωτοκάνουν, να παρηγορήσουν τα μπάζα που έχουν υστεριάσει ή να αποφύγουν ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΟΥΝΑ ΜΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΑΝ ΞΕΡΕΤΕ (ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ κτλ κτλ); Οπότε πήγα εγώ και του είπα: ‘Κανόνισα να σου κάτσει η ξανθιά, αλλά θα πρέπει να κάτσεις εσύ πρώτα στη Σούλα, την Τούλα και την Κούλα (τρελά μπάζα)’ ΚΑΙ ΤΙ ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΊ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΝΑΣ ΜΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΑΝ ΞΕΡΕΤΕ (ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-ΜΠΑ-ΜΠΟΥ-ΝΑΣ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ-Ε-ΣΕΝΑ-ΘΕΛΟΥΜΕ κτλ κτλ): ‘Ζηλέψανε ε;;;;;;’’’ ‘Ναι’ του απάντησα ‘Την τόση ομορφάδα σου!’ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΜΠΑΜΠΟΥΝΑ!

Print Page

Έλα ρε House!!!!!

Ο Χιου Λόρι τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας για τη δραματική τηλεοπτική σειρά «Dr. House» για δεύτερη φορά.

Για όσους δεν την παρακολουθείτε...χάνετε...

Print Page

Το μισάωρο που τα σπάει

Ούτε η Παρασκευή απόγευμα που τελειώνεις την δουλειά. Ούτε το Σάββατο που κάνεις τις βόλτες σου και βγαίνεις. Το καλύτερο...σημείο της εβδομάδας είναι η Κυριακή πρωί. Δεν είναι σαν το Σάββατο που ακόμα δεν έχεις ξερυθμιστεί εντελώς από το καθημερινό πρωινό ξύπνημα και ξυπνάς έχοντας αμφιβολίες αν το ευχαριστήθηκες κανονικά. Η Κυριακή, να ξυνπήσεις...κάποια στιγμή, να σηκωθείς, να βάλεις ότι φόρμα και μπλουζάκι βρεις μπροστά σου και να βγεις όπως είσαι (στο 10’ μιλάμε) και να πας να πάρεις την full extra κυριακάτικη εφημερίδα με τα πόδια. Να γυρίσεις σε 5’, να βάλεις τον καφέ να γίνεται και να κάτσεις στον καναπέ ανοίγοντας παράλληλα την τηλεόραση και να αρχίσεις το ξέσκισμα της εφημερίδας. Όσα περισσότερα διαφημιστικά τόσο μεγαλύτρη η απόλαυση.

Γουστάρω να βγάζω τα διαφημιστικά από τις Κυριακάτικες εμημερίδες ενώ είμαι καθισμένος στον καναπέ, χωρίς να έχω ρίξει ακόμα νερό στο πρόσωπο, όπως είμαι από τον ύπνο, και να έχω ανοικτή την τηλεόραση και τον καφέ μου στο τραπεζάκι. Αυτό το μισάωρο είναι...που ¨τα σπάει¨ που λένε όλοι τώρα τελευταία...Στο καπάκι μετά κολλάω και ένα dvd κάποιες φορές και το 2ωράκι αυτό ¨τα ξανασπάει¨...Εκτός από αυτή την Κυριακή πρωί που η τηλεόραση έπαιξε Ant1 και Αλιμπέρτη, όπου ήταν ένας κατσαρομάλης ψιλόλιγνος κουραμπιές, ο οποίος είχε μόλις τελειώσει κάτι σαν γιόγκα επίδειξη και αγκαλιάοντας μπροστά του ένα κοριτσάκι που του έτριβε συνέχεια το μάγουλο (μπλιάχ...) μίλαγε για τη δύναμη του μυαλού και το αδυνάτισμα, την πραγματική ευχαρίστηση και ευτυχία στη ζωή και ότι για όλα αυτά η λύση είναι το σέξ...ναι το σέξ και έχουμε φθάσει λέει να μην μιλάμε για το σέξ και μόνο αν βλέπουμε έγκυο να χαιρόμαστε(!) γιατί ναι, (κάπου εκεί άρχισε και γκάζωνε λίγο), ναι, ξέρουμε τουλάχιστον ότι αυτή έχει κάνει σέξ, ήμαρτον δηλαδή...

Και η Αλιμπέρτη να κάνει αστειάκια και καλά ...μη καλέ τα λες αυτά, ακούει και το παιδί (αυτό δεν κατάλαβα τίνος παιδί ήταν), αλλά αυτός να απαντάει ότι πρέπει να τα ακούσει και να τα μάθει από τώρα(!) και να συνεχιζει να της τρίβει το μάγουλο...και έχω κάτσει σαν αγγούρι μέσα στα διαφημιστικά μου και φαντάζομαι...το κοριτσάκι να γυρνάει και να του σκάει μια κλωτσιά στα αρχ...α. Και μετά ένα φάσκελο και με τα δύο χέρια στην Αλιμπέρτη. Και μετά να φεύγει...

Αλλά το καλύτερο μισάωρο της εβδομάδος έμελε να χαλάσει κι’αλλο καθώς ξεφύλλιζα διάβασα την συνέτευξη της Tilda Swidon (έχει πάιξει στο The Beach, Constantine και τώρα παίζει στο Η Απίστευτη Ιστορία του Μπεντζαμιν Μπάτον) η οποία μένει μαζί με τον άντρα της, τα παιδιά της...τον γκόμενο της (!) και τη γκόμενα(!) του άντρα της και ένα σκυλί σε ένα πύργο στη Σκωτία. ¨Αγαπώ τον άντρα μου. Απλώς η σχέση μας εξελίχθηκε (μα το θεό το κέρατο δεν το έχω ξανακούσει να το περιγράφουν έτσι). Δεν είχα κοιτάξει άλλον έως ότου γνώρισα τον Σάντρο (και λες...χμμμμ...να κάνει τόση καλή ¨apple pie¨ όπως ο άντρας μου άραγε...). Ο Τζον έδιξε κατανόηση και ενθάρρυνε την γνωριμία μας (αχ αχ αχ...θα σε μαλώσω αφελές κοριστάκι μου. Αφού είχε το άλλο γκομενάκι αυτός ρε κουτούστικο, τι θα έκανε??). Ούτε ο Σάντρο θέλησε να μας χωρίσει. (μάλλον είχε μπανίσει και το αλλο γκομενάκι και σου λέει...σε πύργο θα μένουμε που θα πάει...θα κεράσω και άλλη ¨apple pie¨). Έγιναν μάλιστα καλοί φίλοι οι δυό τους (μην σου προξενεί εντύπωση, οι άντρες τα βρίσκουν γρήγορα σε κάτι τέτοια). Νιώθω πολύ τυχερή που σχετίζομαι (define το σχετίζομαι μόνο λίγο γιατί ξέρεις εμείς εδώ είμαστε και λίγο πονηρούληδες...) με δύο τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους¨.

Ένα πράγμα μόνο θα ρωτήσω Τίλντα...το σκυλί...και οι πάπιες εκεί γύρω στη Σκοτία που είστε, ¨σχετίζονται¨ μήπως καθόλου¨??

Print Page

Δεσμεύσεις 2009

`
και όποιος κατάλαβε κατάλαβε...

Print Page

Πρόβλημα...και λύση

Γειά σας, γειά σας, γειά σας καλοί μου φίλοι!!!

Καταρχήν, τα θερμά μου συγχαρητήρια σε baboura για την ιδέα και lepouri για την υλοποίηση της ανανέωσης του blog μας!!! Είναι επιοικώς Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο το νέο μας look!!!

Κατά τα άλλα, θα έχετε καταλάβατε όλοι, τόσο καιρό (...όσοι είστε ακόμη πιστοί, δηλαδή) οτι το blog μας, παρουσίαζε ένα minor προβληματάκι...Βασικά, δεν έγραφε κανείς μας!!!!!!!

Στην αρχή νομίζαμε οτι αυτό δεν ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα αλλά μετά από πολύωρο meeting αποφασίσαμε οτι είναι, και οτι πρέπει να δώσουμε μια λύση!!!

Όλα άρχισαν από εμένα...Πρώτος άρχισα να το ξύνω εγώ, στην συνέχεια το έξυνε ο lepouri και τελευταίος στο ξύσιμο ήρθε ο babouras, ο οποίος και που έγραφε το ίδιο ήταν φυσικά (...όλοι μπορούμε να βάλουμε ένα video από το youtube και να γράψουμε "Σας ευχαριστούμε REM" στον τίτλο) αλλά δεν γ@#$%ς...

Ξαφνικά, λοιπόν, όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι (sic) και ο babouri απείλησε με αποχώρηση και ανάρτηση άλλου ανταγωνιστικού blog...αποφασίσαμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα του ξυσίματος!!!!

Έπρεπε επειγόντως να κάνουμε κάτι...

...Πήραμε, λοιπόν, έναν τέταρτο στην παρέα, του δώσαμε τα nickname και τα password μας, τον αφήσαμε να γράφει για εμάς και εμείς...ΣΥΝΕΧΙΣΑΜΕ ΤΟ ΞΥΣΙΜΟ!!!

Τα φιλιά μου...

Print Page

Χρυσόψαρα...τέλος!

Ωωωω ναι...μετά από λαϊκή απαίτηση (του Baboura βασικά μόνο, που με είχε πρήξει ότι δεν αντέχει άλλο να βλέπει τα χρυσόψαρα και προκειμένου να απαλλαγώ από την γκρίνια του) αλλάξαμε look και...διάθεση!
Μείναμε άπραγοι καιρό αλλά με το νέο έτος πήραμε κάποιες αποφάσεις και ήρθε η ώρα να πάρουμε και πάλι την κατάσταση στα χέρια μας. Σήμερα λοιπόν δεν αλλάζει σελίδα μόνο η Αμερική με την ορκομωσία του Barak Obama (έτσι λένε όλοι τουλάχιστον), αλλά αλλάζει και το blog μας...οι ίδιοι μένουμε βέβαια, άρα βασικά κάτι σαν τον ανασχηματισμό Καραμανλή κάνουμε...αλλά τελοσπάντων.

Α...και δεν με ενδιαφέρει καθόλου εάν δεν σας αρέσει το νέο look γιατί εγώ δεν είμαι Καραμανλής να κάνω όποτε θέλετε ¨ανασχηματισμό¨ οκ;;;

Print Page

Αξίζει να τον πιεις και το 2009!

Είχαμε meeting στη δουλειά σήμερα σειρούλες, 'γελάει ο κόσμος' είχε τίτλο, που λέει και μια συνάδελφος, και ξέρετε τι παθαίνω εγώ στα meeting, το μυαλό μου φεύγει από το κεφάλι και χοροπηδάει από εδώ και από εκεί σαν εκείνα τα μπαλάκια από καουτσούκ, τα θυμάστε, από το ένα μέρος στο άλλο, από το χειμώνα στο καλοκαίρι, από την Αθήνα στη Βαρκελώνη, από τη Βαρκελώνη στο Βερολίνο και πίσω στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, στην ΑΣΟΕΕ, στο πάρκο πίσω από το διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους, εκεί που όλα ξεκίνησαν, που ανέβαινα τα σκαλοπάτια του κάθε βράδυ, και έκανα τον Rocky, μεγαλεία σας λέω, ήμουν εγώ, δέκα σκυλιά με τα αφεντικά τους και πέντε-έξι 17χρόνα που την πίνανε όλο το βράδυ, κάθε βράδυ σε εκείνο το παρκάκι, ιστορικό παρκάκι, If you ask me, μου λείπει πολύ.

Έτσι που λέτε στο meeting σήμερα. Εγώ γέλασα πολύ πάντως.

Γέλασα όταν μια συνάδελφος πήρε τηλέφωνο τον διευθυντή μας και του είπε οτι πρεπει να φύγει γιατί έχει μάθημα Ισπανικών, και ο διευθυντής είπε στον άλλο διευθυντή, στον αρχι-διευθυντή ας πούμε ότι στη συνάδελφο (δις) έτυχε κατι σοβαρό, κατί πολύ σοβαρό και έπρεπε να φύγει και ανησυχήσαμε όλοι για τη συνάδελφο (τρις) και εκεί ήταν που γέλασα για πρώτη φορά γιατί ανησύχησα μέχρι και εγώ, που ήξερα ότι απλά είχε μάθημα Ισπανικών και τίποτα παραπάνω, αλλά έλα που ανησύχησα και έλα που ΓΕΛΑΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

ΓΕΛΑΣΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ, όταν μια άλλη συνάδελφος, άρχισε να λέει πόσο καλή είναι στη δουλειά της, ότι το προσπαθεί πολύ ρε παιδί μου, ότι δεν το αφήνει έτσι το θέμα, όπως όλοι εμείς οι υπολοιποι, ότι κάνει οτι μπορεί, και εκεί ήταν που ήθελα να σηκωθω και να της πώ ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΙΣΠΑΝΙΚΑ;;;;;; ή μήπως, λέω ΜΗΠΩΣ, ΝΑ ΣΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΟΝΤΩΣ ΕΣΕΝΑ, ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΟΜΩΣ, ΖΩΟΝ, αλλά δεν το είπα σειρούλες, το παραδέχομαι, απλά γέλασα, ΓΕΛΑΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!

Πιο πολύ όμως γέλασα με κάτι που έλεγα με μια φίλη λίγες μέρες πριν, και το σκεφτόμουν και αυτό στο meeting όλη την ώρα, ΟΤΙ ΑΔΙΚΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΟΥ, μου έλεγε λοιπόν η φίλη, ότι έχω βαλτώσει και ότι πρέπει να 'wake up and smell the roses', ότι η 'truth είναι out there', ότι δεν είναι ο κόσμος μου αυτός (Ρόδες 2005, αφιερώμένο) και άλλα τέτοια πρωτότυπα, και τότε ήταν που γύρισα και εγώ και της είπα το σοφό 'στους ανθρώπους να δίνεις δύο ευκαιρίες πάντα, μία να τους γνωρίσεις και μία να τους γαμήσεις, αγαπητή φίλη.' Και τότε ήταν που η φίλη μου γύρισε και μου είπε 'αξίζει να τον πιεις λοιπόν'. Και τότε ήταν που της απάντησα και εγώ με τη σειρά μου ΄Μέχρι το καλοκαίρι ωστόσο. Μετά αρχίζουν οι ζέστες και δε λέει'. Μέχρι και τα παιδάκια ΣΤΟ ΠΑΡΚΑΚΙ το καλοκαίρι σταματάγανε να την πίνουν. But this is another story!