Να παραδεχτούμε όλοι ότι είμαστε μαλάκες είναι το πρώτο βήμα!
Είμαι μαλάκας
Περί συγχώρεσης
Στη ζωή, ένα πράγμα είναι σίγουρο, εκτός από το θάνατο... Ανεξαρτήτως του πόσο πολύ προσπαθώ και του πόσο καλές είναι οι προθέσεις μου, κάποια στιγμή θα κάνω λάθος και θα πληγώσω. Θα πληγωθώ. 'Συγχώρα και ξέχνα΄ λένε. Είναι καλή συμβουλή αλλά όχι πρακτική. Γιατί όταν κάποιος με πληγώνει, θέλω να του το ανταποδώσω και όταν κάποιος με αδικεί, θέλω να δικαιωθώ. Χωρίς τη συγχώρεση, ωστόσο, δε λύνονται οι παλιοί λογαριασμοί. και δεν επουλώνονται ποτέ οι πληγές. Οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να ελπίζω, ότι κάποια μέρα, θα έχω την τύχη να ξεχάσω.
Και τέλος περί ωριμότητας
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή, που γίνομαι και επίσημα ενήλικας. Ξαφνικά, είμαι αρκετά μεγάλος για να ψηφίζω, να πίνω ...και να συμμετέχω και σε άλλες ενήλικες δραστηριότητες. Ξαφνικά, ο κόσμος περιμένει να γίνω υπεύθυνος.. σοβαρός, ενήλικας. Ψωλώνω, μεγαλώνω, αλλά ωριμάζω ποτέ στ' αλήθεια; Κατά κάποιο τρόπο μεγαλώνω. Αλλά κατά βάση, έχω ακόμα τα ίδια προβλήματα που είχα, όταν ήμουν 15. Ωστόσο, όσο και να μεγαλώνω, όσο και αν ψήλωσα, για πάντα κάπου θα σκοντάφτω. Θα περιπλανιέμαι για πάντα. Για πάντα νέος!
0 σχόλια:
Post a Comment