"Μη μας ματιάσω φίλοι μου, δεν έχουμε αλλάξει καθόλου από τότε', είπε η δεκα χρόνια πριν συμφοιτήτρiα Χρυσάνθη και όλοι χαρήκαμε πάρα πολύ. Είναι όμως έτσι; Η ίδια είναι πλέον παντρεμένη, εγώ μαλλιά παλιά στο Texas, την κοτσίδα του Σάλτα την κλαίν' ακόμα, και η Πατρίδα, κατά κόσμον Λένα, αντί να πέρνει σβάρνα τα μπουζούκια, πλέον πηγαίνει από ερημονήσι σε ερημονήσι και κάνει παρέα με τα γερόντια στα καφενεία. Τώρα που το σκέφτομαι, μόνο ο μικρός Γιαννάκης έχει μείνει ίδιος, αλλά και αυτό μάλλον μούφα θα είναι, καταλήξαμε με το Σάλτα λίγη ώρα μετά, 'το πιθανότερο είναι να κάνει διπλή ζωή' αποφασίσαμε, ΄το πρωϊ μανατζαρέος και το βράδυ τρελός σκυλάς, με τις χρυσές αλυσίδες του, και τα ανοιχτά πουκαμίσά του και τα όλα του'. Κάπως έτσι θα είναι, δε μπορεί, ή μήπως μπορεί; Τώρα που το (ξανα) σκέφτομαι ίσως και να είχε δίκιο η Χρύ, ίσως να είμαστε ακόμα παιδιά, ίσως κατα βάθος χεστήκαμε που είμαστε τριάντα, ίσως ακόμα το μόνο που θέλουμε είναι να πίνουμε καφέ με τους φίλους μας και τίποτα άλλο, ίσως ο μικρός Γιαννάκης να ήταν σκυλάς από τότε και απλά να ντρέπεται να μας το πει δέκα ολόκληρα χρόνια! Εσείς;
Bonus track: Χτες το βράδυ η Ζαφείρο με πήγε σε ένα γαμηστρόνα στο Λαιμό Βουλιαγμένης με τη πρόφαση ότι έχει μια καντίνα εκεί. Καντίνα εννοοείται ότι δεν είχε, η κυρία μάλλον ήθελε να με αποπλανήσει, αλλά έκανε τόσο κρύο, που όχι σεξ, ούτε τσιγάρο δε μπορούσαμε να κάνουμε. Χα-χα απλώσαμε την κουβερτούλα μας και κάναμε το τσιγαράκι μας λοιπόν. Δίπλα μας γινόντουσαν παιδιά και εμείς κάναμε το τσιγαράκι μας. Και αυτό, φίλοι μου, λέγεται 'ένας υπέροχος τρόπος για να ξεκινήσεις την εβδομάδά σου'. Ευχαριστώ Ζαφείρο. Θα μπορούσες άνετα να ήσουν και εσύ στο reunion ξέρεις, δίπλα στο μικρό Γιαννάκη, το σκυλά που λέγαμε. Εμείς τον αγαπάμε. Εσύ;
0 σχόλια:
Post a Comment