I want more!!

Print Page

Τα νέα του blog (τώρα και με κοινωνικό μήνυμα)

Καταστήματα Λέπουρας: Σύντομα ένα και κοντά στο σπίτι σας

Μετακόμισε ο Λεπουράκος στη μαγευτική Ηλιούπολη το Σάββατο που μας πέρασε, οχτώ λεπτά με τα πόδια από το σπίτι του Magoura και του Baboura, για την ακρίβεια ‘είναι τραγικά κοντά τα σπίτια μας’ όπως δήλωσε και ο μετακομίσαντας, πάει, τα βλέπω να αχρηστεύονται τα Golfάκια, θα τα φάει η μαρμάγκα μου φαίνεται, αλλά δεν πειράζει, εμείς κυρίες και κύριοι το σκεφτόμαστε το περιβάλλον, δε το γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας, γι’ αυτό και μετακόμισε τόσο κοντά ο Λεπουράκος, για να μην επιβαρύνουμε το environment με περιττά πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάει τέλειωσε το copy-paste είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση του κόσμου, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω….

Το άλλο δε σας το είπα.

Γύρισα ένα βράδυ στο σπίτι, φανταστείτε το λίγο, εν αρχή μπήκα σπίτι, στη συνέχεια έβγαλα ρούχος και έβαλα πυτζάμος (HnM 14,90 euros από Stuttgart/Best Buys), κατόπιν έφτιαξα ένα ποτάκι (βλ. υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι), εν συνεχεία έκατσα μπροστά από τον υπολογιστή, όπως ήταν φυσικό τον άνοιξα, και όπως ήταν ακόμα φυσικότερο, περίμενα να μπω στο μαγικό κόσμο του Internet. Αμ δε. Δεν έμπαινα με τίποτα. Τι έγινε (Παναγιά μου); Μήπως έπαθε τίποτα το router; Μήπως λόγω βροχής μπλέξανε οι γραμμές μας, μπλέξαν οι γραμμές (Πορτοκάλογλου); Μήπως χτες που κάναμε τη μετακόμιση του Λέπουρα βγάλαμε κατά λάθος κανα καλώδιο της περιοχής και δε το πήραμε πρέφα; Τόσα πολλά ερωτήματα, τόσες λίγες απαντήσεις. Ησυχία (και κρύο but this is another story, focus people FOCUS). Φανταστείτε το λίγο. Spooky isn’t? Πανικός, ιδρώτας, μανιοκατάθλιψη και το άγχος των πανελληνίων, όλα αυτά μαζί, με κυριάρχησαν. ‘ΕΝΑΣ-ΕΝΑΣ!’ φώναξα. Και μετά άρχισα να πηγαίνω πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω…

Από τη στήλη του Γρηγόρη Βαλλιανάτου στην Athens Voice, τεύχος 193

Όποιος/α κάνει σεξ, με ή χωρίς προφύλαξη (οι υπόλοιποι ηρεμήστε και αφήστε μας ήσυχους), πρέπει να πηγαίνει μια φορά το τρίμηνο στο αιματολογικό οιουδήποτε νοσοκομείου και να κάνει εξέταση αίματος για αντισώματα του ιού HIV, δωρεάν και ανώνυμα. H συντριπτική πλειονότητα των οροθετικών, αν διαγνωσθεί γρήγορα, δεν θα νοσήσει από aids, ποτέ. Θα παίρνει 4-5 χάπια την ημέρα και θα συνεχίζει τη ζωή της.

Από το youtube.com

Τσουπιτωθείτε γιατί χανόμαστε.

18 Δεκ του 2007 stop Στο Ελευθέριος Βενιζέλος stop θα προσγειωθεί ένα αεροπλάνο stop που θα έχει μέσα stop δύο τουλάχιστον άτομα stop τον Χάρη και τον Τίνο stop τα δύο δίδυμα αδέρφια από τη Ναύπακτο stop Χορηγός stop τα προφυλακτικά STOP stop

Facebook me τώρα που προλαβένετε!

Δεκαπέντε νέα παιδιά νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Παίδων με εθισμό στο internet! Εγώ δεν είμαι ένα από αυτά. Ένα στα οχτώ παιδιά δυσκολεύονται να αποχωριστούν τον υπολογιστή τους, έστω και για μια ημέρα. Πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω….

Print Page

Αστερ(ίξ)άκης

Print Page

Έχω κολλήσει με το youtube άσχημα. Πολύ άσχημα.

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Print Page

Χριστουγεννιάτικος Διαγωνισμός

Κάποτε υπήρχε ο Αγκαλίτσας:

#Να σε φωτίζει όταν έκλειναν τα φώτα
#Να σου κρατάει συντροφιά
#Να σε ζεσταίνει
#Για εκέινες τις κρύες νύχτες του χειμώνα...

ΤΩΡΑ

Επέστρεψε σε νέα βελτιωμένη interactive έκδοση:

#Με άπειρες φωνητικές λειτουργίες (επικοινωνια ακόμα και από το τηλέφωνο)
#Με εσωτερικό θερμοστάτη για ρύθμιση επιθυμητής θερμοκρασίας όταν τον αγκαλιάζετε
#Με δικό του σπίτι και αμάξι
#Με απεριόριστη μπαταρία για να μην σας εγκαταλείψει ποτέ
και το καλύτερο...
#Με sex button* που υπόσχεται αξέχαστες, καυτές, βαθιά ερωτικές νύχτες...

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην Ελλάδα εισήχθη ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ κομμάτι και διατίθεται κατ'αποκλειστικότητα από την Magouras Ltd. Το blog εξασφάλισε για εσάς τον "Αγκαλίτσας-Love Edition" και τον χαρίζει σε έναν από εσάς!!
Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να γράψετε πως φαντάζεστε την αγκαλιά του...Αγκαλίτσα. Το πιο προτότυπο σχόλιο** (θα επιλεχθεί από τον ίδιο τον Magoura) θα κερδίσει τον "Αγκαλίτσας-Love Edition"!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...με πολλές αγκαλιές!


* διατίθεται στην Love Edition μόνο.
** ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός σε άντρες και γυναίκες άνω των 18.

Print Page

Timbaland ft. Keri Hilson- "The Way I Are"

Πιάστε λίγο ρυθμό...

Print Page

Back where we belong

Είσαι από την επαρχία και μένεις στην Αθήνα; Μαγκιά σου!

Πήγαμε και φάγαμε χτες το βράδυ στο υπόγειο του Μαραθωνίτη, paidakos, εγώ, ο Γιώργος, ο Λέπουρας, η Τζέλλα, η Κατερίνα, η Εμμανουέλλα, ο Γιάννης Νο1 και ο Γιάννης Νο2. Και εκεί που η Εμμανουέλλα έτρωγε το τρίτο τζατζίκι και η Τζέλλα έλεγε ιστορίες από τα παλιά τα χρόνια, τότε που μια φορά και ένα καιρό ο Λέπουρας είχε μεθύσει (ε όχι!) και έψαχνε το μπουφάν του, αλλά τελικά πήρε μια τσάντα κάποιου άλλου από το μαγαζί και έφυγε, και έτρεχε ο άλλος από πίσω από τον Λέπουρα, και πίσω από τον άλλο η Τζέλλα και πίσω από τη Τζέλλα όλη η υπόλοιπη παρέα κτλ κτλ, εκείνη τη στιγμή ακριβώς χτυπάει το κινητό μου. Το σηκώνω, μιλάω για λίγο και το κλείνω. Και μετά (και μετά, και μετά;) τι να δω! Τα φαγιά είχαν εξαφανιστεί! ‘Ρε μουνιά!’ φώναξα. Αλλά κανείς δεν απάντησε. Ήταν όλοι μπουκωμένοι! Δε τους ταΐζουν στην Κορινθία ήθελα να ‘ξερα; Κάτι τέτοια βλέπουν οι Αθηναίοι και δε μας θέλουν στην πρωτεύουσα! Ο Μαραθωνίτης από την άλλη, μας θέλει. Και πολύ μάλιστα. Και εμείς όμως τον θέλουμε. Πειράζει;

Είσαι από την Αθήνα και ζεις στην επαρχία; Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές!

Στο κινητό ήταν ο σειρούλας ο cool-tzakos, ήταν (λέει) στην Κω, που τον στείλανε για να κάνει έναν έλεγχο σε μια τράπεζα εκεί, τώρα τι έλεγχο δε πολύ κατάλαβα, κάτι για καΐκια μου έλεγε εμένα πάντως, που περνάνε από μπροστά του και για κύματα που σκάνε στην πόρτα του και για κάτι καφέδες και τσιγάρα, γενικά δεν κατάλαβα τίποτα. Οπότε πήρα τον άλλο τον σειρούλα, τον όχι-και-τόσο-cool-Θοδωρή, που ζει στο Αγρίνιο, παρένθεση σύντομα θα εκδώσουμε και το Αγρινόραμα, θα είναι ο πιο ενημερωμένος οδηγός της πόλης, της πουτάνας θα γίνει, κλείνει η παρένθεση, για να μου εξηγήσει. Και μου εξήγησε. ‘Πρέπει να βρεθούμε με τον Τζάκο επειγόντως’ μου είπε. ‘Χάνουμε, μαλάκα, χάνουμε!’

A hug is NOT always welcome! It depends of the place and the time! OK?

Στη δουλειά ψώνισε ένα παλικάρι (λέμε τώρα, εξηγώ παρακάτω) κάτι γυαλιά, οπότε εγώ ζήτησα κάρτα επιβίβασης, χτύπησα το γυαλάκι (στην ταμειακή) και τον ρώτησα: Έχετε ξαναπάει Μαδρίτη;’ (Ερώτηση: βρίσκετε εσείς κάποιο υπονοούμενο; Στείλτε AIRPORT κενό και την απάντησή σας στο 6969 και κερδίστε! ). ‘Όχι’ μου απάντησε, ‘μόνο Βαρκελώνη’. ‘Και εγώ μόνο Βαρκελώνη, γι’ αυτό σας ρώτησα αν είχατε πάει να μου λέγατε αν είναι ωραία και στη Μαδρίτη, γιατί το σκέφτομαι να πάω’ του απάντησα (Σημείωση: παρατηρήστε ότι του μιλάω στον πληθυντικό!). ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟΣ; Ντρέπομαι τώρα. ΜΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ: ‘Να πας, θα σου αρέσει…Πιο πολύ από τη Βαρκελώνη…’ Παγωτό. ΕΓΩ, ΛΕΩ, ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΓΩΤΟ!

Print Page

The Last Goodnight - Pictures of you

Print Page

Όχι πια φίλοι, μόνο δουλειά!

Τρέξε Λόλα τρέξε!

Στη δουλειά εδώ και ένα μήνα τρέχω σαν το Βέγγο, και αυτό δεν το εννοώ μεταφορικά, το εννοώ κυριολεκτικά, τρέχω πως το λένε, από τη μία άκρη του αεροδρομίου στην άλλη, και πάλι πίσω, και ξανά, και ένα, και δύο, και τρία, και ξανά, έχω χάσει τουλάχιστον τέσσερα κιλά, τρία πακέτα τσιγάρα, δύο ντοσιέ (το ένα με τις άδειες των παιδιών, αλλά ευτυχώς το βρήκα, μου το βρήκε η Παναγιώτα η καθαρίστρια, ουφ) και καμιά σαρανταριά στυλό. Και στο τέλος της μέρας παίρνω το λεωφορείο και πάω σπίτι μου. Και την επόμενη τρέχω πάλι. Από τη μια άκρη του αεροδρομίου στην άλλη, και πάλι πίσω, και ξανά, και ένα, και δύο, και τρία, και ξανά. Εν τω μεταξύ με έχουν μάθει όλοι, χαιρετάω τουλάχιστον εκατό άτομα τη φορά, εκτός από τους κεντρικούς ταμίες, πάνω στα γραφεία. Βλέπετε είναι εξυπνάκηδες. Τις προάλλες η Σοφία μου είπε να της πάω καφέ ‘πηγαινοέρχομαι που πηγαινοέρχομαι’ ‘Εγώ πηγαινοέρχομαι που πηγαινοέρχομαι’ της απάντησα, ‘εσύ όταν γαμιέσαι κουνιέσαι;’ Και αυτό, κυρίες και κύριοι ήταν το τέλος μιας υπέροχης φιλίας. Αλλά δεν πειράζει. Έτσι και αλλιώς δεν προλαβαίνω…

Η γενιά των χιλίων ευρώ

Εγώ (πελάτης): -Γεια σας
Αυτή (πωλήτρια): -Γεια σας
Εγώ (πελάτης): -Θα ήθελα μελάνια για ένα πολυμηχάνημα HP C4180
Αυτή (πωλήτρια): -Ωραία
Εγώ (πελάτης): -….
Εγώ (πελάτης): -Αυτό είναι το έγχρωμο;
Αυτή (πωλήτρια): -Ναι
Εγώ (πελάτης): -Ωραία
Αυτή (πωλήτρια): - …..
Εγώ (πελάτης): -Θα ήθελα και ένα μαύρο
Αυτή (πωλήτρια): -Αυτό είναι
Εγώ (πελάτης): -Αυτό δεν είναι το έγχρωμο;
Αυτή (πωλήτρια): -Ναι
Εγώ (πελάτης): -Ωραία
Αυτή (πωλήτρια): -…..
Εγώ (πελάτης): -Θα ήθελα και ένα μαύρο
Αυτή (πωλήτρια): -Ωραία…
Εγώ (πελάτης): -Κουρασμένη ε;
Αυτή (πωλήτρια): -Γάμησέ τα
Εγώ (πελάτης): -Με την ησυχία σου. Μόνο αν γίνεται, όσο θα περιμένω να κάτσω λίγο…

Ένα τσιγάρο ακόμα, ΜΕ ΑΚΟΥΣ;

Αυτή (επιβάτισσα, γνωστή και ως ‘την πρώτη αγάπη κανείς δεν ξεχνά’):Γιώργο;
Εγώ (υπεύθυνος, γνωστός και ως road runner):Άγνωστη Χ;
Αυτή (επιβάτισσα, γνωστή και ως ‘την πρώτη αγάπη κανείς δεν ξεχνά’):ΓΙΩΡΓΟ!
Εγώ (υπεύθυνος, γνωστός και ως road runner):Άγνωστη Χ!

Ματς-μουτς

Αυτή (επιβάτισσα, γνωστή και ως ‘την πρώτη αγάπη κανείς δεν ξεχνά’):Τί κάνεις εδώ;
Εγώ (υπεύθυνος, γνωστός και ως road runner):Εδώ δουλεύω! Εσύ τι κάνεις εδώ;
Αυτή (επιβάτισσα, γνωστή και ως ‘την πρώτη αγάπη κανείς δεν ξεχνά’):Ταξιδεύω για Κέρκυρα!
Εγώ (υπεύθυνος, γνωστός και ως road runner): Καλά είσαι ρε;
Αυτή (επιβάτισσα, γνωστή και ως ‘την πρώτη αγάπη κανείς δεν ξεχνά’): Μια χαρά. Εσύ καλά;
Εγώ (υπεύθυνος, γνωστός και ως road runner): Καλά και εγώ! Πάμε έξω να κάνουμε ένα τσιγάρο;
Αυτή (επιβάτισσα, γνωστή και ως ‘την πρώτη αγάπη κανείς δεν ξεχνά’): Πάμε ναι. Έχω πέντε λεπτά!
Εγώ (υπεύθυνος, γνωστός και ως road runner): Πέντε λεπτά; Καθόλου δεν άλλαξες Άγνωστη Χ!
Αυτή (επιβάτισσα, γνωστή και ως ‘την πρώτη αγάπη κανείς δεν ξεχνά’): Μπά… Μεγάλωσα…
Εγώ (υπεύθυνος, γνωστός και ως road runner): Δεν εννοούσα αυτό, αλλά δεν πειράζει…

Print Page

Ανάψτε όλοι τα φώτα σας!

Όλοι εσείς οι αμαρτωλοί, ανάψτε τα φώτα σας.

Οι καθηγητές στα σχολεία και στα πανεπιστήμια χωρίζονται σε δυο κατηγορίες ανάλογα με το πως βαθμολογούν τα γραπτά: Σε αυτούς που ξεκινούν από το μηδέν και για κάθε σωστή απάντηση προσθέτουν βαθμούς και σε αυτούς που ξεκινούν από το άριστα και για κάθε λάθος απάντηση αφαιρούν βαθμούς. Εξάιρεση αποτελούν αυτοί που ακολουθούν τη μέθοδο του ανεμιστήρα: ανοίγουν τον ανεμιστήρα, πετάνε τα γραπτά, και όσα κάθονται σωστά στο πάτωμα (προς τα πάνω) τα βαθμολογούν με άριστα, ενώ όσα κάθονται ανάποδα (προς τα κάτω) τα κόβουν. ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΡΙΟΛΗΔΕΣ!!!!


Όλοι εσέις οι εραστές, ανάψτε και εσείς τα φώτα σας.

Σε κάθε επιχέιρηση ή εταιρεία, υπάρχει τουλάχιστον ένα παράνομο ζευγάρι (ανάλογα με το μέγεθος της επιχειρήσης) και τουλάχιστον ένα ατόμο που γνωρίζει για αυτή την παράνομη σχέση. Το παράνομο ζευγάρι κωλύεται να δημοσιοποιήσει τι κάνει μόνο του μες στο σαλόνι του, είτε γιατί υπάρχει βέρα στη μέση, είτε λεπτή επαγγελματική σχέση (βλ. προϊστάμενος με υφιστάμενη). Το τρίτο άτομο ούτε αυτό το δημοσιοποιεί, είτε γιατί είναι καλό στο βάθος της ψυχής του, είτε γιατί δεν ξέρει σε ποιον να το πρωτοπεί. Μέχρι που η υφιστάμενη παίρνει προαγωγή και βρίσκει (που να το πει). ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ!

Και όλοι εσείς οι φονιάδες, ανάψτε και εσείς τα φώτα σας.

Η ψυχολογία λέει ότι όλα βρίσκονται μέσα στο κεφάλι μας και ότι ο (κάθε) άνθρωπος μπορεί να πετύχει σχεδόν όλα όσα ονειρεύεται αρκεί να ξεκολλήσει το γαμημένο το μυαλό του και να βάλει λιτούς και δεμένους προκειμένου να πραγματοποιήσει τους στόχους του. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ!

Τέλος, όλα εσείς τα παιδάκια, ανάψτε και εσείς τα φώτα σας.

Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα επιλογών, ή αν θέλετε να μιλήσουμε και ΑΣΟΕΕίτικα, θέμα κόστους ευκαιρίας, με άλλα λόγια όπως και να επιλέξουμε να ξοδέψουμε το χρόνο μας, σίγουρα κάποια στιγμή θα το μετανοιώσουμε που δε τον ξοδέψαμε κάπως αλλιώς. Αυτές τις στιγμές καλό είναι να θυμόμαστε πως τελικά δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία πως ζούμε, γιατί στην τελική τι είναι η ζωή, μια θάλασσα και εμείς καπετανέοι, υγεία πάνω απ’ολα, εμείς να είμαστε καλά, ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!

Print Page

Φριχτό ατύχημα...

Η Lisa Burnett , ετών 23 και κάτοικος του San Diego, επισκεπτόταν τα πεθερικά της, και πήγε στο γειτονικό σούπερ μάρκετ για ψώνια. Αρκετοί άνθρωποι την παρατήρησαν να κάθεται στο αυτοκίνητο της με κλειστά τα παράθυρα , κλειστά τα μάτια και με τα δυο της χέρια τοποθετημένα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της (καλούσε τίποτα πνεύματα μήπως?). Ένας πελάτης που ήταν στο κατάστημα αρκετή ώρα ανησύχησε και πλησίασε το αυτοκίνητο. Παρατήρησε ότι τα μάτια της Lisa ήταν ανοιχτά , και φαινόταν πολύ περίεργη...

Ρώτησε αν ήταν καλά, και αυτή απάντησε ότι την πυροβόλησαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού (ποιός μπορεί να τα έχει βάλει μαζί της άραγε?) και ότι κρατούσε τον εγκέφαλο της για περισσότερο από μία ώρα ...(θεέ μου...)
O πελάτης κάλεσε ασθενοφόρο,του οποίου οι νοσοκόμοι αναγκάστηκαν να διαρρήξουν το αυτοκίνητο, γιατί οι πόρτες ήταν κλειδωμένες και η Lisa δεν απομάκρυνε τα χέρια της από το κεφάλι της (τι μπορούσε να χυθεί δεν μπορώ να καταλάβω...). Όταν επιτέλους κατάφεραν να μπούν στο αυτοκίνητο, ανακάλυψαν ότι η Lisa είχε ένα κομμάτι ζύμης, στο πίσω μέρος του κεφαλιού της...Ένα μεταλλικό κουτί ζύμης Pillsburry για μπισκότα , είχε εκραγεί εξαιτίας της ζέστης , δημιουργώντας δυνατό θόρυβο που ακούστηκε σαν πυροβολισμός και ένα κομμάτι ζύμης την χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της...(μην γελάτε, ήταν η "ζύμη του διαβόλου"). .
Όταν προσπάθησε να δει τι ήταν , έπιασε το κομμάτι ζύμης και νόμισε ότι ήταν ο εγκέφαλος της (ουδέν σχόλιο). Αρχικά λιποθύμησε (όχι Lisa, κράταααα!!), αλλά συνήλθε γρήγορα και προσπάθησε να "κρατήσει" τον εγκέφαλο της τουλάχιστον για μια ώρα μέχρι κάποιος να την προσέξει και να την πλησιάσει για να της προσφέρει βοήθεια.
Η Lisa είναι ξανθιά...

Print Page

Ένα motherboard που δεν ξέρει ν'αγαπά...

Φωτογραφία κάποιου που είναι άνεργος και του ανακοινώνουν ότι κάηκε το motherboard του υπολογιστή του (150€ περίπου) και θα χρειαστεί να γίνει και ανάκτηση των δεδομένων του σκληρού δίσκου (400€ κατ'ελάχιστον) για να ξαναδουλέψει.

Σε ανθρώπινους όρους: Να ανακοινώνουν σε έναν ανασφάλιστο, ότι χρειάζεται μεταμόσχευση καρδιάς και 3πλό μπάϊ-πας στο καπάκι για να ζήσει.

Λέπουρα...?Ψιτ! Εε...Λέπουρα, ακούς? Ζείς ρε? Ψιτ, μίλα ρε! ΛΕΠΟΥΡΑ! Λ Ε Π Ο Υ Ρ Α !!!

Print Page

Μετά την επόμενη νύχτα

Το ΠΑΣΟΚ θα είναι και πάλι μεγάλο και σίγουρο...

Και κάθε Σάββατο θα μαζεύονται όλοι οι ΠΑΣΟΚοι στα νταμάρια στο Γαλάτσι και θα παίζουνε διάφορα παιχνίδια, όπως κρυφτό, γερμανικό, πλακάκια κτλ κτλ και μετά θα πηγαίνουνε για μπριζολίδια στα βλάχικα, στο meating place, όπου στο τέλος θα σηκώνεται ο Κϊμωνας Κουλούρης και θα λέει κάθε φορά ‘απόψε πληρώνω εγώ’ και τότε θα πετάγεται ο Παπουτσής και θα λέει ‘όχι Κίμωνα μην επιμένεις, κερασμένες από μένα οι μπριζόλες’ και ο Κίμωνας θα είναι ανένδοτος και κάπου εκεί θα πετάγεται και η Μαρία Αδαμάκη και θα λέει ‘ας ρωτήσουμε τον αρχηγό’, οπότε και θα ακούγονται δύο φωνές, μια αμερικάνικη και μια χοντρή, να λένε ‘με φώναξε κανείς;’. Και τότε οι τύποι από το διπλανό τραπέζι, κάτι γαλάζια ανθρωπάκια, θα πεθαίνουνε στα γέλια.


Οι εργαζόμενοι θα πάρουν αύξηση και οι άνεργοι θα βρουν δουλειά.

Ο βασικός μισθός θα είναι 2000 ευρώ, οπότε εγώ θα παίρνω 2150, βασικός συν το επίδομα πτυχίου, α καλό ε, ωστόσο δε θα δουλεύω σαββατοκύριακα, ούτε στις γιορτές, (θα) δουλεύω όμως κάθε μέρα από τις οχτώ ως τις οχτώ, οh yes, ωστόσο θα μου αρέσει, γιατί (θα) είμαι και πολύ μαλάκας, τόσο μαλάκας που ούτε εγώ δε θα το πιστεύω. Κατά τα άλλα ο Λέπουρας θα βρει δουλειά στην εταιρεία www.vresenalaptopgiatofilosou.gr/, και θα παίρνει 6000 ευρώ συν προμήθεια από εκείνο το πολύ φτηνό μαγαζί στη Λάρισα, στο οποίο όμως θα στέλνει μόνο τους πολύ καλούς πελάτες του, δηλαδή μόνο όσους μπαίνουν στο www.youmeandlepouri.blogspot.com/ το οποίο εν τω μεταξύ θα μετράει 10000000 επισκέπτες καθημερινά (approximately)


O Ολυμπιακός θα γίνει πολύ μεγάλη ομάδα.

Αχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχ


Στο αεροδρόμιο θα έχει και πάλι ήλιο.

Δε θα έχει κανένα επιβάτη, κανένα εργαζόμενο, καμία πόρτα που να ανοίγει με κάρτα, χτές πήγα τουαλέτα και έψαχνα το ματάκι, θα έχει μόνο εμένα να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη, να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη, να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη, να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη...


Η Αργυρούπολη θα είναι μια περιοχή που θα βολεύει πολύ...

Αχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχ

Print Page

Σέρφ με καναπέ

Couchsurfing. Τι είναι πάλι αυτό λέω… Αααα, τίποτα μωρέ. Απλά έρχονται κάποιοι τελείως άγνωστοι και κοιμούνται σπίτι σου. Το ίδιο μπορείς να κάνεις και εσύ, να ρωτήσεις ποιος μπορείς να σε φιλοξενήσει σπίτι του. Κάτι σαν το οτοστόπ αλλά αντί για αυτοκίνητο να είναι σπίτι…

Λοιπόν, η ιδέα ανήκει στον Αμερικανό Κάσεϊ Ρεντόν. Ο Κάσεϊ, θέλει να πάει στην ταξίδι στην Iceland, επειδή έτσι του την βάρεσε και που μέχρι να την ανακαλύψει στον χάρτη, ως χαζοχαρούμενο αμερικανάκι νόμιζε ότι ήταν κοκτέιλ από γρανίτα. Λεφτά έχει ίσα-ίσα για το εισιτήριο και για να πιει τον άμπακο για λίγες μέρες εκεί. Να είχα κανέναν εκεί…σκέφτεται. Του καρφώνεται η ιδέα, δεν χάνω και τίποτα σου λέει, μπαίνει στο site ενός πανεπιστημίου στο Ρέκιαβικ και μετά από λίγο hacking καταφέρνει και βρίσκει τα e-mails των φοιτητών. «Είμαι ο Κάσει από την Αμερική. Θέλω να επισκεφτώ την Ισλανδία και αναρωτιέμαι μήπως μπορείς να με φιλοξενήσεις.». Αυτά σε μέσες άκρες έλεγε το μήνυμα του. Ε, η ανταπόκριση ήταν τεράστια, ο Κάσει πήγε στο Ρεκιαβικ, τον φιλοξένησαν με μεγάλη χαρά, του έδειξαν και πώς να στέκεται ανάποδα στο χιόνι και χωρίς να το καταλάβει δημιούργησε το νέο αυτό κίνημα ας το πούμε, με σήμα…τον καναπέ. Αν το σκεφθείτε καλά ήδη το έχουμε κάνει μεταξύ μας. Πόσες φορές δεν κοιμηθήκατε στο σπίτι φίλου/φίλης στον καναπέ? Κάνατε couchsurfing χωρίς να το καταλάβετε! Και ας ήταν από Παγκράτι – Παπάγου. Λίγη τόλμη παραπάνω τώρα, ανοίγετε το σπίτι σας, την καρδιά σας και γνωρίζεις ανθρώπους, κουλτούρες, γίνεσαι πιο κοινωνικός, εμπιστεύεσαι και νιώθεις καλά. Περνάς καλά...

Μια βόλτα στο site (http://www.couchsurfing.com/) θα σε πείσει. Η αίσθηση της φιλοξενίας είναι παντού. Καταρχάς επιλέγεις χώρα. Στην λίστα με τα μέλη που εμφανίζονται βλέπεις τα πάντα: Φωτογραφίες, αναλυτικό προφίλ, ενδιαφέροντα, δραστηριότητες. Το ζητούμενο όπως καταλάβατε όλου αυτού του κινήματος δεν είναι απλά να προσφέρεις ένα κρεβάτι σε έναν ξένο αλλά να κάνετε παρέα, να του δείξεις την πόλη, τους φίλούς σου, την ζωή σου. Χωρίς να έχεις υποχρέωση, χωρίς δεσμεύσεις, έτσι όπως προσφέρθηκες να φιλοξενήσεις την μακρινή ξαδέρφη σου , που έχεις να δεις 10 χρόνια και που θα έρθει για λίγες μέρες στην Αθήνα. Οι διαχειριστές του site φροντίζουν να επαληθεύσουν τα στοιχεία του κάθε μέλους, το προφίλ του οποίου γίνεται ακόμα πιο «ασφαλές» από παλιότερα επίσημα μέλη που του δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης καθώς και από συστάσεις από ανθρώπους που τον έχουν φιλοξενήσει ή έχουν φιλοξενηθεί από αυτόν. Με λίγα λόγια, εσύ διαλέγεις σε ποιόν θα φιλοξενήσεις, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του, το γενικό προφίλ του. Το ίδιο ισχύει αν θέλεις να επισκεφτείς μια χώρα. Από αυτούς που απάντησαν και θέλουν να σε φιλοξενήσουν, διαλέγεις εσύ αυτόν με τον οποίο νομίζεις ότι θα ταιριάξεις καλύτερα. Υπάρχουν άτομα που φιλοξενούν μέχρι και 10 άτομα σπίτι τους, ταυτόχρονα! Χάος? Δεν νομίζω…απ’ότι διάβασα όλοι περνάνε καταπληκτικά.! Αν υπάρχει διάθεση…

Αξιοσημείωτο είναι ότι έχει δημιουργηθεί μια πολύ μεγάλη ομάδα ελληνοτουρκικής φιλίας (στα πλαίσια του ήδη μεγάλου Greece Group) που όλο και μεγαλώνει και που φιλοξενούν ο ένας τον άλλο. Πέρσι ένα ζευγάρι Τούρκων παντρεύτηκε στο ελληνοτουρκικό προξενείο από τα παιδιά που τους φιλοξένησαν. Γνωρίστηκαν κατά την διάρκεια της φιλοξενίας τους στη Αθήνα και η γαμήλια τούρτα ήταν σε σχήμα…καναπέ.

Λοιπόν, αρκετά με την καχυποψία, την πολύ σκέψη, το χρόνο που δεν θα έχεις και όλους αυτούς τους λόγους που ψάχνεις να βρεις για να μην το κάνεις. Απλά καν’το! Γιατί είμαι σίγουρος ότι ξέρεις ότι θα έχει πλάκα και ότι θα περάσεις καλά. Ακούς Μπάρλα? Πήρες και καινούργιο καναπέ…

Print Page

Πες μου τι είσαι...

Πάνω από όλα είμαι υπεύθυνος

Στη δουλειά, έχουμε χάσει τη μπάλα τελείως, εμείς είμαστε στο αεροδρόμιο και αυτή (η μπάλα) βρίσκεται στο Miami στην Αμερική και χοροπηδάει μόνη της, οπότε και ο καθένας μας κάνει ότι θέλει, κανείς δε ρωτάει κανέναν, πολύ ωραία φάση αν ρωτάτε εμένα, τώρα πια πάω στη δουλειά μόνο πρωϊ, πάνε και τα opening και τα afternoon και τα closing και όλα. Γιατί; Γιατί έτσι μου αρέσει. ‘Μόνο μια απαίτηση έχω’ είπα στους διευθυντές, ’να μου πείτε τι είμαι...’ ‘Δε σου λέμε για να μη στεναχωρηθείς’ απάντησαν αυτοί και το κλείσαμε εκεί το θέμα.

Σίγουρα δεν είμαι ο γιος του coca cola (έχω πιει τρεις σήμερα) ...

Εδώ στην Αργυρούπολη, στο Texas της Αθήνας, έχουν αρχίσει να σκάνε και οι πρώτοι λογαριασμοί, ΔΕΗ, κοινόχρηστα, η Wind που θέλει κάθε μήνα να την πληρώνεις, η πιστωτική κτλ κτλ, οπότε και εγώ έχω αρχίσει και αγχώνομαι, ωστόσο το ήξερα ότι θα έρθει αυτή η στιγμή και προσπαθώ να το παίξω cool, ότι και καλά δε τρέχει τίποτα, ότι ακόμα είμαστε νέοι, ότι πάμε έξω, βλέπουμε τους φίλους μας, τα αξιοθέατα, ότι όλα είναι εντάξει. Μέχρι που μου χτύπησε η σπιτονοικοκυρά και μου είπε ότι θα βάλουμε πετρέλαιο αυτή την εβδομάδα οπότε της είπα και εγώ να μου δώσει ένα λεπτό να πάρω τους διευθυντές μου τηλέφωνο. ΄Για πιο λόγο;’ με ρώτησε. ‘Πρέπει να ξανα ανοίξουμε μια κουβέντα που αφήσαμε στη μέση’ της απάντησα, της έκλεισα την πόρτα και δεν της ξανα άνοιξα ποτέ ποτέ ποτέ....

Χαλαρώστε. Βρήκα τι είμαι. Είμαι ένας blogger!

Παγκόσμια μέρα κινητοποίησης των bloggers για το περιβάλλον σήμερα και κάθε blogger που σέβεται τον εαυτόν του πρέπει να γράψει ένα άρθρο σχετικά με το περιβάλλον. Το περιβάλλον... Αχ.... το περιβάλλον. Το περιβάλλον, αυτός ο άγνωστος! Περιβάλλον είναι ο γύρος της Αρβανιτιάς στο Ναύπλιο, το σπίτι του Μάγκουρα στο Κιατο, το λιμάνι της Ναυπάκτου, το χωριό του πατέρα μου, ο Εύηνος ποταμός, ο ήλιος ο ηλιάτορας, το camping της Αντίπαρου, το ηλιοβασίλεμα, το χώμα, η βροχή, το χιόνι, χριστέ μου δεν είμαι ούτε blogger, επιτέλους τι είμαι, μήπως είμαι ένα τίποτα, μια κουκίδα στο χάρτη χαμένη, ένας θεός ξέρει τελικά τι είμαι.

Από την άλλη ένα τραγούδι λέει: ‘Μην αγχώνεστε αν δε ξέρετε τι θέλετε να κάνετε με τη ζωή σας... Οι πιο ενδιαφέροντες άνθρωποι που γνώρισα ήταν σαράντα ετών και ακόμα δεν ήξεραν...’

Είμαι και γαμώ τα παιδιά. Αυτό είμαι. Και σε όποιον αρέσει. Σε όποιον δεν αρέσει να πάει να γράψει στα blog του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Να τον δείξει και η τηλεόραση! Εμείς έχουμε και δουλειές να κάνουμε. Να πάμε σινεμά ας πούμε! Έλα φιλούρες!

Print Page

Η Eκδίκηση Tου Φίκου

Παγκόσμια Ημέρα Κινητοποίησης των Bloggers (Blog Action Day) για το περιβάλλον η σημερινή. Που σημαίνει ότι σήμερα κάθε blog που σέβεται το περιβάλλον (και τον εαυτό του) θα αναρτήσει και ένα σχετικό άρθρο.

Υπάρχει και εκτενές αφιέρωμα στον ΣΚΑΙ για αυτήν ακριβώς την πρωτοβουλία για όποιους ενδιαφέρονται, αλλά το χάσατε.

Ο Babouras, o Magouras και ο Lepouras φυσικά και δεν θα κάτσουν άπραγοι: Ο Babouras πίνει Mojito μόνο όταν ξέρει ότι ο δυόσμος έχει προέλθει από βιολογική καλλιέργεια σε θερμοκήπιο και οι δύο τελευταίοι το μόνο πράσινο που έχουν πατήσει είναι το χορτάρι των γηπέδων. Και αυτό αφού σιγουρευτήκαμε ότι ήταν πλαστικό (ο Magouras έβαλε και λίγο στο στόμα του για να επιβεβαιωθεί 100%)! Εγώ από την άλλη έχω κόψει και μερικές βερικοκιές με ένα πριόνι Husqvarna ΑΛΛΑ μόνο όταν η προσπάθεια που κατέβαλα με τον πατέρα μου να τις θεραπεύσουμε από την «αρρώστια» απέτυχε!

- “Τι έχει πατέρα το δέντρο και είναι έτσι?”

- “Είναι άρρωστο…”

- “Και τι έχει ακριβώς?”

- “Αρρώστια ρε Ηλία! Τι να έχει?”

Ήταν σοβαρά τα πράγματα λοιπόν…αρρώστια. Δεν γινόταν τίποτα πλέον. Έτσι τους δώσαμε ένα πρόωρο τέλος. Το πριόνι εκείνη την μέρα δεν χρειάστηκε λιπαντικό για την αλυσίδα. Τα δάκρυα μου έκαναν όλη την δουλειά...

Λοιπόν, εσείς όλοι που νομίζετε το πράσινο είναι διακοσμητικό και μόνο. Ακούστε καλά:

Ο ΦΙΚΟΣ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ!

Μπορεί να μην το πιστεύετε, μπορείτε να γελάτε αλλά όταν έρθει η ώρα θα σας κοπεί το γέλιο! Ο Φίκος (Ficus Lyrata) κατάγεται από την Κίνα και την τροπική Αφρική και μπορεί άνετα να φθάσει τα 7 μέτρα σε ύψος ενώ το κάθε φύλλο του να μετριέται στο 1 μέτρο. Δεν θα το δείτε κάπου έξω και αυτό γιατί απαγορεύεται η φύτευση του σε δημόσιους χώρους και πεζοδρόμια γιατί αναπτύσσει τόσο δυνατές ρίζες που σπάει το τσιμέντο και τις πεζοδρομιακές πλάκες λες και είναι φρυγανιές! Ο Άγγελος Γροντάς διάσημος φικο-λόγος(!) αναφέρει:

«Όταν είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου Ficus Lyrata είχα την εντύπωση ότι έβλεπα μια έκρηξη από φύλλα παγωμένα σε ένα στοπ καρέ στο χρόνο (πσσσς…). Τα μεγάλα σαρκώδη φύλλα του με σχήμα βιολιού το κάνουν να μοιάζει με κάτι εξωπραγματικό…». Τι λες να αισθάνθηκε φιλαράκο λοιπόν ο Άγγελος εκείνη την στιγμή?? Δέος, θαυμασμό? ΌΧΙ! Ο Άγγελος χέστηκε πάνω του…τώρα έχει εδψ και 5 χρόνια ένα φίκο στο σπίτι του και το φροντίζει. Κάτι σαν κατοικίδιο…και το έχει στο μπαλκόνι. Το καλοκαίρι κοιμάται με ανοιχτή την μπαλκονόπορτα λέει. «Ποιος να πλησιάσει? Αφού είναι ο Φίκος εκεί…» γελάει δυνατά…Ο Φίκος του έχει φθάσει τα 3,50μ ύψος και τα 2,20μ πλάτος. Αρρρρρργγγκκκκκκ!!!

Λοιπόν…για να μην τα πολυλογώ, έτσι και φθάσει η στιγμή και τα «πάρει» ο Φίκος, την φίκησες! Ένα από αυτά τα τεράστια σαρκώδη φύλλα θα σε αρπάξουν, θα σε τυλίξουν και θα σε κάνουν 3 μπουκιές. Όπως ακριβώς τυλίγει ο σουβλατζής σου το καλαμάκι με την πίτα…ούτε καν σώς δεν θα βάλει ρε μαύρε… Τι? Αποκλείεται ένα φυτό να κάνει κάτι τέτοιο?? Προφανώς και δεν έχεις δει το «Το Μαγαζάκι Του Τρόμου»…

Κατά τα άλλα συνεχίστε εσείς οι υπόλοιποι να ρυπαίνετε και να καταστρέφετε το πράσινο. Θα έρθει η σειρά σας…και αν όχι η δικιά σας, των παιδιών σας, των εγγονιών σας! Σε κάποιον στο μέλλον θα αναγνωρίσει ο Φίκος την μούρη σας και θα πληρώσει…

Print Page

Βαθιές ανάσες...

O Timbaland είναι αυτή την στιγμή ο Φοίβος της Αμερικής. Nely Furtado, Justin Timberlake, 50 Cent όλοι τα λένε σε λίγο Timbaland rythm…Έχετε ακούσει το «The Way I are»? Άπαιχτο...

Μπάρλα, θα πεθάνεις αργά και βασανιστικά....θα το απολαύσω φίλε μου, δεν θα γίνει μία και έξω.

Εχω φάει κόλλημα. Τέρμα. Μου εξηγεί κάποιος πως γίνεται να είναι σπονσορας στο Truck Festival 2007 (αγώνας με νταλίκες), η SuperFast Ferries και η Blue Star Ferries?? Ξέρω, δεν μας απασχολεί, δεν μας νοιάζει, άσχετο, αλλά ρε παιδί μου...γιατί? Mε τρώει. Είναι δυαντό π.χ να γίνουν τα Pampers χορηγοί στον 21ο Πανελλήνιο διαγωνισμό ψαρέματος? Λέω...γίνεται? Με τι σλόγκαν? Για την ακράτεια της τσιπούρας? Άσχετο ρε παιδί μου... Τι εκπληκτική κίνηση marketing είναι αυτή? Πόσο μπροστά πάνε την διαφήμιση αυτοί των Ferries? Πολύ θα ήθελα να μου το εξηγήσει κάποιος από αυτούς. Είμαι σίγουρος ότι το σχέδιο είναι μεγαλοφυές. Απ’ότι είδα ήταν και πέρσι χορηγοί. Κάτι υπάρχει εκεί, κάποιος πετάει μελάνι στα μάτια για να καλύψει κάτι άλλο, να επωφεληθεί...χμμμ...θεωρίες συνομωσίας του Λέπουρα. Εκτός και αν ο γενικός διευθυντής της SuperFast Ferries του αρέσει να παίζει με φορηγάκια σπίτι του....

Μπάρλα, σκέφτομαι να σε περιλούσω με φέτα που σ’αρέσει κι΄όλας και να σε δέσω σ΄ένα δέντρο. Να κάτσω μετά να δω σε ποιά άλλα ζώα και ερπετά της φύσης αρέσει η φέτα....

Προχθές το πρωί μια γυνάικα-αγελάδα ουρλιαζε στο πίσω μέρος του σπιτιού μου: «Κατερίνααααααααα, πάλι στο διαδίκτυο(!) είσαι?? Πωπωπωωω, δεν τολμω να πιάσω το τηλέφωνο, δεν μπορω να τηλεφωνήσω!! Κατερινα, λογικέψου...(άντε γαμ...σου σκέφτηκα εγώ αυθόρμητα) στο διαδίκτυο όλη μέρα?? Τι κατάσταση είναι αυτή?? Κατερίναααα, μ’ακούς παιδί μου που σου μιλάω???? Κατερίνα, πρόσεξε κακομοίρα...μην έρθει μεγάλος ο λογαριασμός του ΟΤΕ (όχι καλέ μάνααα, μπάινω με username: free και password: free μπορούσε κάλιστα να απαντήσει η Κατερίνα σε εκείνο το σημείο..) θα σε σκοτώσω!! Τι δουλειά έιναι αυτή μπορείς να μου πείς??? ΚΑΑΑΤΤΤΕΕΕΡΙΝΝΝΝΑΑΑΑΑΑ!!»

Το τελευτάιο ήταν και το τελικό χτύπημα που με έκανε να σηκωθώ από το κρεβάτι...ρε πούστη μου, και εμένα μου φώναζαν να μαζευτώ απ’το δρόμο μικρός. Να αφήσω το εφτάπετρο, το ποδήλατο, το πατίνι, το ποδόσφαιρο και να μαζευτώ. Τουλάχιστον εγώ ήμουν ένα υγιές, κοινωνικάτατο, ενεργό και προπάντον ανέξοδο βλαμμένο. Με αμολάς και έρχεσαι με μαζεύεις το βράδυ. Εξουθενωμένος και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Κοιμάμαι και αμέσως. Η Κατερίνα το μαλ....σμένο, είναι στο διαδίκτυο που λεέι και η μάνα της όλη μέρα και μιλάει με τον Θανάση19 από Πετρούπολη που πολύ πιθανόν να είναι ο Δημήτρης42 που γουστάρει τις μικρές. Και ταυτόχρονα η Κατερίνα στέλνει 7 μηνυματα το λεπτό στην κολλητή της που είναι φροντιστήριο και απέναντι της κάθεται ο Πασχάλης που μετά τα χθεσινά δεν της δίνει σημασία και δεν ξέρει τι να κάνει.
Και τέλοσπάντον μπορω να μάθω τι σκατά κάνει η Κατερίνα σπίτι της πρωι-πρωι καθημερινή?? Δεν πάει σχολείο κανένας σε αυτήν χώρα πλέονν???

Μπάρλα, σκέφτομαι παράλληλα να φτιάξω και άλλο ένα blog, όπως το http://www.iwantbarlasdead.blogspot.com όπου θα μπορεί να γράφουν όλοι το πόσο καλό θα κάνει στην κοινωνία αν σε σκοτώναμε...
Μην κάνετε κλικ, δεν δουλεύει. Πρέπει να μαζέψω υλικό πρωτά να βάλω...όπως φωτογραφίες από το κρανίο του Μπάρλα.

Τελυταία κάνω την «Ασκησή της Νυχτερίδας»: Ποδόσφαιρο και προπονήσεις βόλει μετά τις 22:30 το βράδυ. Ένα Σάββατο κάναμε μόνο στις 16:30 προπόνηση και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Με ενοχλούσε το φώς μάλλον. Γυρνάω σπίτι μου και μέχρι να κάνω μπάνιο κ.τ.λ πάει 03:00 η ώρα κάθε φορά. Σε λίγο θα κρεμιέμαι ανάποδα από το κάγκελο της τέντας και θα κοιμάμαι....

Πωπω Μπάρλα...ακούω το Μalo τωρα. Εκείνο το ισπανικό το τραγούδι...και μου θυμίζει εσένα ρε...και Malo-Malo-Malo-Malo –eee reeeee Malo-Malo-Malo και ΔΙΝΕΙ ρε παιδί μου η γκόμενα, εκεί ακριβώς τρελαίνομαι!! Και φαντάζομαι να σε μαχαιρώνω, μια δυο, Μalo-Malo, και συνέχεια Malo-Malo και δώσε δώσε με το μαχαίρι και τσαααανκ- τσαααανκ το μαχαίρι και Malo-Malo εσύ...και eeee reeeee glentia…

Print Page

Mama Leone left a note on the door, she said "Sonny move out to the country"

Ζήσε μια φορά στους Αμπελόκηπους, αλλά φύγε πριν γίνεις πολύ σκληρός...

Στους Αμπελόκηπους τα είχα όλα κάτω από τα πόδια μου, είχα Goody's, Γρηγόρη μικρογεύματα, ΑΒ Βασιλόπουλο, Μαρινόπουλο, Ατλάντικ, Bueno Pita, και το σπουδαιότερο είχα και μετρό που με πήγαινε όπου ήθελα, από το Χαλάνδρι ως το Αιγάλεω και από τον Άγιο Δημήτριο ως τον Άγιο Αντώνιο....

Ζήσε μια φορά στην Αργυρούπολη, αλλά φύγε πριν σε κάνει πολύ μαλακό...

Τα Goody's στην Κηφισίας έκλεισαν, και στην τελική ποιος χρειάζεται τρία super market, ούτε καν η μάνα μου, χώρια που από τότε που το μετρό πάει Αιγάλεω είναι τίγκα και δε βρίσκω ποτέ να κάτσω, για να μην αναφέρω οτι οι Αμπελόκηποι είναι σαν την πιστωτική μου, over its limit, σε αντίθεση με την Αργυρούπολη, που τόση άπλα ούτε στο Ναύπλιο δεν έχει, που τόσα σκυλιά ούτε στο West LA δεν υπάρχουν, που όλοι χαιρετιούνται στο λεωφορείο, γνωρίζονται βλέπετε χρόνια τώρα, ω τι καλά, ω τι καλά.

ΥΓ: Στη δουλειά όλοι μιλάνε για το 'πείραμα Μπάρλας΄, αναρωτιούνται αν θα τα καταφέρω με το μισθό που παίρνω (παίρνουμε) και να συντηρήσω σπίτι και να περνάω και καλά. 'Παιδιά εγώ δεν έχω ανάγκη' τους λέω, 'εγώ μια Κυριακή δε ξύπνησα να διαβάσω, όλη την 3η Λυκείου στον καναπέ την έβγαλα' που λεει και η Ελπινίκη, η μητέρα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Print Page

Κρίο, καιρός για μαλακίες!

Σήμερα μετά από πάρα πολύ καιρό, είχε δουλειά στη δουλειά (!), και κουράστηκα, οπότε και είπα να κάτσω και να γράψω στο blog, μπας και ξεκουραστώ, χώρια που κατεβάζω και το messenger sto laptop της Αντζούλας, αλλά αυτό μην της το πείτε, ας μείνει μεταξύ μας, αυτή η φωτιά που καίει το κορμί μας (Καιτούλα), γιατί βαριέμαι τώρα να μαλώνω με την Αντζουλα για μαλακίες, και όσο βαριέμαι, τόσο πιο πολύ νυστάζω και πρέπει να τον ξεχάσω τον ύπνο για λίγες μέρες, γιατί έχω πάρα πόλλες δουλειές να κάνω, και ας θέλει άλλα 36 λεπτά το messenger για να κατέβει, messsenger είναι αυτό, δεν είναι μπουφάν, τι νούμερο θέλεις, το large, πάρτο, έφυγες, επόμενος, θέλει την ώρα του το messenger.

Άλλα νέα: όλοι καλά είμαστε, στις θέσεις μας, ενωμένοι και δυνατοί, σα το ΠΑΣΟΚ ένα πράγμα (α καλό εεεεεεεεεεεε), κάποιοι δουλεύουμε για να ζήσουμε, κάποιοι μετακομίζουμε μπας και ζήσουμε, κάποιοι όταν πηγαίναμε σχολείο όταν η δασκάλα έλεγε το μάθημα εμείς παίζαμε το πουλάκι μας, ένα παιδί στη δουλειά σκέφτεται να αγοράσει taxi, εγώ πάλι σκέφτομαι να αγοράσω ένα εισητήριο χωρίς επιστροφή για Βαρκελώνη, ο Λέπουρας καλά είναι, με νέο γέλιο, νέα βελτιωμένη έκδοση, έχει και mute τώρα, μεγάλη φάση σας λέω, ουουουουουουουουουυου, διακοπές σειρούλες, διακοπές....

Διακοπές....

Τσιγάρα...

Ποτά...

Ξενύχτια...

Ζέστη...

Κρίο...

Κρίο;

ΙΟΥ - ΙΟΥ - ΙΟΥ (σειρήνα)

Print Page

Με το τόξο στην Βουλη και στόχο τον Καραμανλή!

Print Page

Δημοτικές και Κοινοτικές Εκλογές 2006!

Έκανα ρεπορτάζ σειρούλες, για τα μάτια σας μόνο, διείσδυσα στα άδυτα του δημοκρατικού πολιτεύματος, ήμουν γραμματέας στις βουλευτικές εκλογές 2007, και ας έγραφε η κάλπη 'Δημοτικές και Κοινοτικές εκλογές 2006', είχε ξεμείνει απο πέρυσι, δε βαριέσαι, τι πέρυσι τι φέτος σε αυτή τη χώρα, σας τα έλεγα εγώ, να πάμε Βαρκελώνη να ζήσουμε, τίποτα εσείς, πάρτε τα τώρα, πάρτε τη ΝΔ, πάρτε και το ΠΑΣΟΚ και αν βγάλετε άκρη ποτέ, εμένα να με φτύσετε.

Οι εκλογές μεγάλο μανίκι για αυτούς που τις διενεργούν, εγώ ήμουν εκεί από τις έξι το πρωί μέχρι τις δύο τη νύχτα, μία έσβηνα ψηφοφόρους, μία μέτραγα ψήφους, μία έσβηνα ψηφοφόρους, μία μέτραγα ψήφους, μία έλεγα 'περάστε', μια έλεγα 'περιμένετε', μία έλεγα ΄γεια σας', μία έλεγα 'και εσείς και τα φιλιά σας' κτλ κτλ. Το άγχος μου πάντως ήταν μη ζήτησω κάρτα επιβίβασης αντί για ταυτότητα και μη πω στο τέλος 'ευχαριστούμε πολύ, καλό ταξίδι να 'χετε' αλλά εντάξει όλα πήγαν καλά και δε κατάλαβε κανείς τίποτα. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ!

Επίσης να δηλώσω οτι αυτή η εμπειρία μου θύμισε πολύ το στρατό. Ταυτότητες, υπεύθυνες δηλώσεις, μέτρημα, καθόλου ύπνος και το κυριώτερο, συνθήματα γραμμένα πάνω στα θρανία. Εκεί που καθόμουνα εγώ έγραφε: 'Σας γράφω στα αρχίδια μου'΄΄γιατί έχεις;' έλεος' και το καλύτερο, ΄Σούλα σε αγαπώ!'. Ακριβώς τα ίδια συνθήματα που είναι γραμμένα και στις τουαλέτες στην 311 στην Ορεστιάδα. Οπότε έγραψα και εγώ και ένα άλλο 'Πάρε αναβολή! Είναι δικαίωμά σου!'

Όλα πήγαν καλά πάντως και στο τέλος, κατά τις δύο τη νύχτα, ήπια και μια μπύρα στα Carreras με αυτοκόλλητο πάνω μου που έγραφε 'ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν, άλλαξε εσύ! ΚΚΕ!'. Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό. Βλέπετε δεν ήμουν γραμματέας πια. Ήμουν και πάλι ένας φτωχός πλην τίμιος πωλητής στο αεροδρόμιο. But this is another story!

Σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου κατά τη διάρκεια των εκλογών:

" How you doin'??? "

" Ο Lucas δεν μου απάντησε στο μήνυμα χτες"

" Να έπινα ένα ποτάκι τώρα..."

" Πωλητής στο αεροδρόμιο η γραμματέας στις εκλογές; Να ένα καλό ερώτημα..."

Print Page

Βουλευτικές Εκλογές 2007...μη χέσω!!!

Και ερωτώ αγαπημένοι μου φίλοι...Βλέπετε πουθενά, στον χάρτη των βουλευτικών εκλογών 2007, κανένα άλλο χρώμα εκτός από μπλέ και πράσινο;;; Εγώ πάντως όχι...

Και για να είμαστε πιο αναλυτικοί τώρα...ρίξτε μια προσεκτική ματιά στα αποτελέσματα (και στα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων...ναι, αυτών που μία ημέρα μετά τις καταστροφικές φωτιές τσακώνονταν πάνω από τα καμμένα πτώματα!) που αφορούν την εκλογική περιφέρεια της Ηλείας (click on this image to see it larger)...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ...ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ!!!

Print Page

Επάγγελμα Πολιτικός

Τελικά σε λάθος αγορές ψάχνω για δουλειά. Πολιτικός πρέπει να γίνω! Για να συγκρίνουμε...

ΠΡΟΣΟΝΤΑ:

Ιδ. Τομέας: Πτυχίο ΑΕΙ, 2 χρόνια τουλάχιστον προϋπηρεσία, πολύ καλή γνώση υπολογιστών, μία ξένη γλώσσα τουλάχιστον. Τα ελάχιστα μιλάμε πάντα έτσι…
Πολιτικός: Αρκεί να έχεις πει το «Η Έφη κάνει κέφι», να έχεις παίξει στο «Καλημέρα ζωή» ή να έπαιζες μπάσκετ στα νιάτα σου.

ΩΡΑΡΙΟ:

Ιδ. Τομέας: 8ωρο συν 1-2 ώρες υπερωρία (χωρίς να τις πληρώνεσαι εννοείται) θα είσαι χωρίς παράπονα στο πόστο σου.
Πολιτικός: Είναι part-time αν θες! Το βράδυ τραγουδάς κανονικά στην πίστα, κοιμάσαι την άλλη μέρα μέχρι το απόγευμα και εκεί στο 2ωρακι 19:00-21:00, λίγες ώρες πριν ξαναβγείς πίστα, ασχολείσαι και λίγο με τίποτα που απασχολεί τον πολίτη.

ΑΜΟΙΒΗ:

Ιδ. Τομέας: Με όλα τα παραπάνω τουλάχιστον για προσόντα για να έχεις ελπίδες ότι μπορείς να πιάσεις το χιλιάρικο.
Πολιτικός: Καθαρίζεις 9.000€* αν μπεις στην Βουλή αλλιώς το χιλιαρικάκι (για να υπάρχει και μέτρο σύγκρισης) το παίρνεις από τα ψίχουλα του κόμματος…για τον αγώνα που κάνεις βρε αδερφέ!

ΜΠΟΝΟΥΣ:

Ιδ. Τομέας: Με δουλειά μέχρι αργά το απόγευμα (στο σπίτι πολλές φορές), με νούμερα που έφερε η εταιρία, με «καλό» γενικό διευθυντή, με το να σε «πάει» ο προϊστάμενος, ίσως…ίσως αν είσαι πολύ τυχερός πάρεις μισό μισθό ακόμα στο τέλος του χρόνου.
Πολιτικός: Και μόνο που μπορείς να μιλάς με την Έλενα Ράπτη φτάνει…

ΠΑΡΟΧΕΣ / ΟΦΕΛΗ:

Ιδ. Τομέας: Έκπτωση σε προϊόντα της εταιρίας, άντε και κανά κινητό τηλέφωνο με περιορισμένο χρόνο ομιλίας.
Πολιτικός: Τίποτα απολύτως. Ούτε φαγητά, ούτε αυτοκίνητο, ούτε ρουσφέτια, ούτε ειδική μεταχείριση, ούτε κινητό, ούτε ιδιωτική ασφάλιση, ιδιωτική προστασία, τίποτα! Γιατί ο πολιτικός είναι ιδέα κύριοι, είναι εκεί για να βρίσκεται δίπλα στον πολίτη…ακούς εκεί παροχές / οφέλη…

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ:

Ιδ. Τομέας: Συνήθως μένεις κάπου 2-3 χρόνια περιμένοντας πάντα να αναγνωριστεί η δουλειά σου για να καταλάβεις τότε ότι ποτέ δεν πρόκειται να γίνει τίποτα αλλά τώρα έχεις πλέον συνηθίσει οπότε λες δεν βαριέσαι…

Πολιτικός: Ανάλογα τις γνωριμίες, τα ψέματα που μπορείς να πεις με πιστευτό τρόπο, το γενικό παρουσιαστικό σου, τις δημόσιες εμφανίσεις, τις υποσχέσεις, το χαμόγελο σου και τα αστειάκια on camera για να είσαι συμπαθής. Από απλό μέλος σε γενικό γραμματέα του κόμματος ή μέλος καμιάς επιτροπής, η καριέρα σου μπορεί να εκτοξευθεί μέσα σε μια μέρα!

Α, και σε περίπτωση που αποφασίσεις να αποσυρθείς από την πολιτική σκηνή (πολύ πετυχημένη αυτή η λέξη αφού όλοι θέατρο δεν παίζουν?), θα σε εξασφαλίσει το κόμμα, μην ανησυχείς! Θα βολευτείς καλά…σε ό,τι και αν θες να κάνεις μετά. Ο,τι ακριβώς κάνουν και οι εταιρίες ρε παιδί μου όταν σε απολύουν…

Τελικά σαν τον NBA κατάντησε και η πολιτική. Όταν κάνει καριέρα εκεί επί 7 χρόνια, κάποιος Ιάκωβος Τσακαλίδης καταλαβαίνεις την ποιότητα του πλέον. Ε, μια τα ίδια και στην πολιτική τώρα... ΟΛΟΙ πολιτικοί, με το ζόρι. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

Τι περιμένω μου λέτε και δεν βάζω? Παίζω και βόλεϊ ακόμα και τώρα…

Υ.Γ: Ρε μπας και έχει μπει πουθενά καμιά αγγελία τύπου «Ζητείται νέος έως 35 ετών, κοινωνικός, εμφανίσιμος, με ευχέρεια στην επικοινωνία, ρητορικές ικανότητες και ευφράδεια λόγου, για συμμετοχή ως υποψήφιος σε πολιτικό κόμμα. Επιθυμητές οι αριστερές/δεξιές ιδεολογικές πεποιθήσεις» και δεν την έχω δει?

* τι λαμβάνει μηνιαίως ένας βουλευτής (κατά το έτος 2006):

5.496 € μεικτά ως βουλευτική αποζημίωση.

1.200 € για έξοδα αλληλογραφίας (επιστολές ΕΛΤΑ)

1.000 € επίδομα στέγης (Αφορά μόνο σε βουλευτές της περιφέρειας που δεν έχουν δικό τους σπίτι στην Αθήνα. Το εισπράττουν 115 βουλευτές)

250 € κατά μέσο όρο για έξοδα κίνησης.

273 € για κάθε συμμετοχή τους σε κοινοβουλευτική επιτροπή (3-4 συνεδριάσεις κατά μέσο όρο μηνιαίως).

Με βάση τα παραπάνω, ένας βουλευτής από την επαρχία που συμμετείχε τέσσερις φορές σε κοινοβουλευτική επιτροπή λαμβάνει περίπου 9.000 ευρώ το μήνα.

Print Page