Ο βασικός μισθός θα είναι 2000 ευρώ, οπότε εγώ θα παίρνω 2150, βασικός συν το επίδομα πτυχίου, α καλό ε, ωστόσο δε θα δουλεύω σαββατοκύριακα, ούτε στις γιορτές, (θα) δουλεύω όμως κάθε μέρα από τις οχτώ ως τις οχτώ, οh yes, ωστόσο θα μου αρέσει, γιατί (θα) είμαι και πολύ μαλάκας, τόσο μαλάκας που ούτε εγώ δε θα το πιστεύω. Κατά τα άλλα ο Λέπουρας θα βρει δουλειά στην εταιρεία www.vresenalaptopgiatofilosou.gr/, και θα παίρνει 6000 ευρώ συν προμήθεια από εκείνο το πολύ φτηνό μαγαζί στη Λάρισα, στο οποίο όμως θα στέλνει μόνο τους πολύ καλούς πελάτες του, δηλαδή μόνο όσους μπαίνουν στο www.youmeandlepouri.blogspot.com/ το οποίο εν τω μεταξύ θα μετράει 10000000 επισκέπτες καθημερινά (approximately)
O Ολυμπιακός θα γίνει πολύ μεγάλη ομάδα.
Δε θα έχει κανένα επιβάτη, κανένα εργαζόμενο, καμία πόρτα που να ανοίγει με κάρτα, χτές πήγα τουαλέτα και έψαχνα το ματάκι, θα έχει μόνο εμένα να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη, να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη, να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη, να πηγαίνω και να γυρνάω από τη Βαρκελώνη...
Η Αργυρούπολη θα είναι μια περιοχή που θα βολεύει πολύ...
Couchsurfing. Τι είναι πάλι αυτό λέω… Αααα, τίποτα μωρέ. Απλά έρχονται κάποιοι τελείως άγνωστοι και κοιμούνται σπίτι σου. Το ίδιο μπορείς να κάνεις και εσύ, να ρωτήσεις ποιος μπορείς να σε φιλοξενήσει σπίτι του. Κάτι σαν το οτοστόπ αλλά αντί για αυτοκίνητο να είναι σπίτι…Λοιπόν, η ιδέα ανήκει στον Αμερικανό Κάσεϊ Ρεντόν. Ο Κάσεϊ, θέλει να πάει στην ταξίδι στην Iceland, επειδή έτσι του την βάρεσε και που μέχρι να την ανακαλύψει στον χάρτη, ως χαζοχαρούμενο αμερικανάκι νόμιζε ότι ήταν κοκτέιλ από γρανίτα. Λεφτά έχει ίσα-ίσα για το εισιτήριο και για να πιει τον άμπακο για λίγες μέρες εκεί. Να είχα κανέναν εκεί…σκέφτεται. Του καρφώνεται η ιδέα, δεν χάνω και τίποτα σου λέει, μπαίνει στο site ενός πανεπιστημίου στο Ρέκιαβικ και μετά από λίγο hacking καταφέρνει και βρίσκει τα e-mails των φοιτητών. «Είμαι ο Κάσει από την Αμερική. Θέλω να επισκεφτώ την Ισλανδία και αναρωτιέμαι μήπως μπορείς να με φιλοξενήσεις.». Αυτά σε μέσες άκρες έλεγε το μήνυμα του. Ε, η ανταπόκριση ήταν τεράστια, ο Κάσει πήγε στο Ρεκιαβικ, τον φιλοξένησαν με μεγάλη χαρά, του έδειξαν και πώς να στέκεται ανάποδα στο χιόνι και χωρίς να το καταλάβει δημιούργησε το νέο αυτό κίνημα ας το πούμε, με σήμα…τον καναπέ. Αν το σκεφθείτε καλά ήδη το έχουμε κάνει μεταξύ μας. Πόσες φορές δεν κοιμηθήκατε στο σπίτι φίλου/φίλης στον καναπέ? Κάνατε couchsurfing χωρίς να το καταλάβετε! Και ας ήταν από Παγκράτι – Παπάγου. Λίγη τόλμη παραπάνω τώρα, ανοίγετε το σπίτι σας, την καρδιά σας και γνωρίζεις ανθρώπους, κουλτούρες, γίνεσαι πιο κοινωνικός, εμπιστεύεσαι και νιώθεις καλά. Περνάς καλά...
Μια βόλτα στο site (http://www.couchsurfing.com/) θα σε πείσει. Η αίσθηση της φιλοξενίας είναι παντού. Καταρχάς επιλέγεις χώρα. Στην λίστα με τα μέλη που εμφανίζονται βλέπεις τα πάντα: Φωτογραφίες, αναλυτικό προφίλ, ενδιαφέροντα, δραστηριότητες. Το ζητούμενο όπως καταλάβατε όλου αυτού του κινήματος δεν είναι απλά να προσφέρεις ένα κρεβάτι σε έναν ξένο αλλά να κάνετε παρέα, να του δείξεις την πόλη, τους φίλούς σου, την ζωή σου. Χωρίς να έχεις υποχρέωση, χωρίς δεσμεύσεις, έτσι όπως προσφέρθηκες να φιλοξενήσεις την μακρινή ξαδέρφη σου , που έχεις να δεις 10 χρόνια και που θα έρθει για λίγες μέρες στην Αθήνα. Οι διαχειριστές του site φροντίζουν να επαληθεύσουν τα στοιχεία του κάθε μέλους, το προφίλ του οποίου γίνεται ακόμα πιο «ασφαλές» από παλιότερα επίσημα μέλη που του δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης καθώς και από συστάσεις από ανθρώπους που τον έχουν φιλοξενήσει ή έχουν φιλοξενηθεί από αυτόν. Με λίγα λόγια, εσύ διαλέγεις σε ποιόν θα φιλοξενήσεις, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του, το γενικό προφίλ του. Το ίδιο ισχύει αν θέλεις να επισκεφτείς μια χώρα. Από αυτούς που απάντησαν και θέλουν να σε φιλοξενήσουν, διαλέγεις εσύ αυτόν με τον οποίο νομίζεις ότι θα ταιριάξεις καλύτερα. Υπάρχουν άτομα που φιλοξενούν μέχρι και 10 άτομα σπίτι τους, ταυτόχρονα! Χάος? Δεν νομίζω…απ’ότι διάβασα όλοι περνάνε καταπληκτικά.! Αν υπάρχει διάθεση…
Αξιοσημείωτο είναι ότι έχει δημιουργηθεί μια πολύ μεγάλη ομάδα ελληνοτουρκικής φιλίας (στα πλαίσια του ήδη μεγάλου Greece Group) που όλο και μεγαλ
ώνει και που φιλοξενούν ο ένας τον άλλο. Πέρσι ένα ζευγάρι Τούρκων παντρεύτηκε στο ελληνοτουρκικό προξενείο από τα παιδιά που τους φιλοξένησαν. Γνωρίστηκαν κατά την διάρκεια της φιλοξενίας τους στη Αθήνα και η γαμήλια τούρτα ήταν σε σχήμα…καναπέ.
Λοιπόν, αρκετά με την καχυποψία, την πολύ σκέψη, το χρόνο που δεν θα έχεις και όλους αυτούς τους λόγους που ψάχνεις να βρεις για να μην το κάνεις. Απλά καν’το! Γιατί είμαι σίγουρος ότι ξέρεις ότι θα έχει πλάκα και ότι θα περάσεις καλά. Ακούς Μπάρλα? Πήρες και καινούργιο καναπέ…
Παγκόσμια Ημέρα Κινητοποίησης των Bloggers (Blog Action Day) για το περιβάλλον η σημερινή. Που σημαίνει ότι σήμερα κάθε blog που σέβεται το περιβάλλον (και τον εαυτό του) θα αναρτήσει και ένα σχετικό άρθρο.
Υπάρχει και εκτενές αφιέρωμα στον ΣΚΑΙ για αυτήν ακριβώς την πρωτοβουλία για όποιους ενδιαφέρονται, αλλά το χάσατε.
Ο Babouras, o Magouras και ο Lepouras φυσικά και δεν θα κάτσουν άπραγοι: Ο Babouras πίνει Mojito μόνο όταν ξέρει ότι ο δυόσμος έχει προέλθει από βιολογική καλλιέργεια σε θερμοκήπιο και οι δύο τελευταίοι το μόνο πράσινο που έχουν πατήσει είναι το χορτάρι των γηπέδων. Και αυτό αφού σιγουρευτήκαμε ότι ήταν πλαστικό (ο Magouras έβαλε και λίγο στο στόμα του για να επιβεβαιωθεί 100%)! Εγώ από την άλλη έχω κόψει και μερικές βερικοκιές με ένα πριόνι Husqvarna ΑΛΛΑ μόνο όταν η προσπάθεια που κατέβαλα με τον πατέρα μου να τις θεραπεύσουμε από την «αρρώστια» απέτυχε!
- “Τι έχει πατέρα το δέντρο και είναι έτσι?”
- “Είναι άρρωστο…”
- “Και τι έχει ακριβώς?”
- “Αρρώστια ρε Ηλία! Τι να έχει?”
Ήταν σοβαρά τα πράγματα λοιπόν…αρρώστια. Δεν γινόταν τίποτα πλέον. Έτσι τους δώσαμε ένα πρόωρο τέλος. Το πριόνι εκείνη την μέρα δεν χρειάστηκε λιπαντικό για την αλυσίδα. Τα δάκρυα μου έκαναν όλη την δουλειά...
Λοιπόν, εσείς όλοι που νομίζετε το πράσινο είναι διακοσμητικό και μόνο. 
Ακούστε καλά:
Ο ΦΙΚΟΣ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ!
Μπορεί να μην το πιστεύετε, μπορείτε να γελάτε αλλά όταν έρθει η ώρα θα σας κοπεί το γέλιο! Ο Φίκος (Ficus Lyrata) κατάγεται από την Κίνα και την τροπική Αφρική και μπορεί άνετα να φθάσει τα 7 μέτρα σε ύψος ενώ το κάθε φύλλο του να μετριέται στο 1 μέτρο. Δεν θα το δείτε κάπου έξω και αυτό γιατί απαγορεύεται η φύτευση του σε δημόσιους χώρους και πεζοδρόμια γιατί αναπτύσσει τόσο δυνατές ρίζες που σπάει το τσιμέντο και τις πεζοδρομιακές πλάκες λες και είναι φρυγανιές! Ο Άγγελος Γροντάς διάσημος φικο-λόγος(!) αναφέρει:
«Όταν είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου Ficus Lyrata είχα την εντύπωση ότι έβλεπα μια έκρηξη από φύλλα παγωμένα σε ένα στοπ καρέ στο χρόνο (πσσσς…). Τα μεγάλα σαρκώδη φύλλα του με σχήμα βιολιού το κάνουν να μοιάζει με κάτι εξωπραγματικό…». Τι λες να αισθάνθηκε φιλαράκο λοιπόν ο Άγγελος εκείνη την στιγμή?? Δέος, θαυμασμό? ΌΧΙ! Ο Άγγελος χέστηκε πάνω του…τώρα έχει εδψ και 5 χρόνια ένα φίκο στο σπίτι του και το φροντίζει. Κάτι σαν κατοικίδιο…και το έχει στο μπαλκόνι. Το καλοκαίρι κοιμάται με ανοιχτή την μπαλκονόπορτα λέει. «Ποιος να πλησιάσει? Αφού είναι ο Φίκος εκεί…» γελάει δυνατά…Ο Φίκος του έχει φθάσει τα 3,50μ ύψος και τα 2,20μ πλάτος. Αρρρρρργγγκκκκκκ!!!
Λοιπόν…για να μην τα πολυλογώ, έτσι και φθάσει η στιγμή και τα «πάρει» ο Φίκος, την φίκησες! Ένα από αυτά τα τεράστια σαρκώδη φύλλα θα σε αρπάξουν, θα σε τυλίξουν και θα σε κάνουν 3 μπουκιές. Όπως ακριβώς τυλίγει ο σουβλατζής σου το καλαμάκι με την πίτα…ούτε καν σώς δεν θα βάλει ρε μαύρε… Τι? Αποκλείεται ένα φυτό να κάνει κάτι τέτοιο?? Προφανώς και δεν έχεις δει το «Το Μαγαζάκι Του Τρόμου»…
Κατά τα άλλα συνεχίστε εσείς οι υπόλοιποι να ρυπαίνετε και να καταστρέφετε το πράσινο. Θα έρθει η σειρά σας…και αν όχι η δικιά σας, των παιδιών σας, των εγγονιών σας! Σε κάποιον στο μέλλον θα αναγνωρίσει ο Φίκος την μούρη σας και θα πληρώσει…
O Timbaland είναι αυτή την στιγμή ο Φοίβος της Αμερικής. Nely Furtado, Justin Timberlake, 50 Cent όλοι τα λένε σε λίγο Timbaland rythm…Έχετε ακούσει το «The Way I are»? Άπαιχτο...
Μπάρλα, θα πεθάνεις αργά και βασανιστικά....θα το απολαύσω φίλε μου, δεν θα γίνει μία και έξω.
Εχω φάει κόλλημα. Τέρμα. Μου εξηγεί κάποιος πως γίνεται να είναι σπονσορας στο Truck Festival 2007 (αγώνας με νταλίκες), η SuperFast Ferries και η Blue Star Ferries?? Ξέρω, δεν μας απασχολεί, δεν μας νοιάζει, άσχετο, αλλά ρε παιδί μου...γιατί? Mε τρώει. Είναι δυαντό π.χ να γίνουν τα Pampers χορηγοί στον 21ο Πανελλήνιο διαγωνισμό ψαρέματος? Λέω...γίνεται? Με τι σλόγκαν? Για την ακράτεια της τσιπούρας? Άσχετο ρε παιδί μου... Τι εκπληκτική κίνηση marketing είναι αυτή? Πόσο μπροστά πάνε την διαφήμιση αυτοί των Ferries? Πολύ θα ήθελα να μου το εξηγήσει κάποιος από αυτούς. Είμαι σίγουρος ότι το σχέδιο είναι μεγαλοφυές. Απ’ότι είδα ήταν και πέρσι χορηγοί. Κάτι υπάρχει εκεί, κάποιος πετάει μελάνι στα μάτια για να καλύψει κάτι άλλο, να επωφεληθεί...χμμμ...θεωρίες συνομωσίας του Λέπουρα. Εκτός και αν ο γενικός διευθυντής της SuperFast Ferries του αρέσει να παίζει με φορηγάκια σπίτι του....
Μπάρλα, σκέφτομαι να σε περιλούσω με φέτα που σ’αρέσει κι΄όλας και να σε δέσω σ΄ένα δέντρο. Να κάτσω μετά να δω σε ποιά άλλα ζώα και ερπετά της φύσης αρέσει η φέτα....
Το τελευτάιο ήταν και το τελικό χτύπημα που με έκανε να σηκωθώ από το κρεβάτι...ρε πούστη μου, και εμένα μου φώναζαν να μαζευτώ απ’το δρόμο μικρός. Να αφήσω το εφτάπετρο, το ποδήλατο, το πατίνι, το ποδόσφαιρο και να μαζευτώ. Τουλάχιστον εγώ ήμουν ένα υγιές, κοινωνικάτατο, ενεργό και προπάντον ανέξοδο βλαμμένο. Με αμολάς και έρχεσαι με μαζεύεις το βράδυ. Εξουθενωμένος και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Κοιμάμαι και αμέσως. Η Κατερίνα το μαλ....σμένο, είναι στο διαδίκτυο που λεέι και η μάνα της όλη μέρα και μιλάει με τον Θανάση19 από Πετρούπολη που πολύ πιθανόν να είναι ο Δημήτρης42 που γουστάρει τις μικρές. Και ταυτόχρονα η Κατερίνα στέλνει 7 μηνυματα το λεπτό στην κολλητή της που είναι φροντιστήριο και απέναντι της κάθεται ο Πασχάλης που μετά τα χθεσινά δεν της δίνει σημασία και δεν ξέρει τι να κάνει.
Και τέλοσπάντον μπορω να μάθω τι σκατά κάνει η Κατερίνα σπίτι της πρωι-πρωι καθημερινή?? Δεν πάει σχολείο κανένας σε αυτήν χώρα πλέονν???
Μπάρλα, σκέφτομαι παράλληλα να φτιάξω και άλλο ένα blog, όπως το http://www.iwantbarlasdead.blogspot.com όπου θα μπορεί να γράφουν όλοι το πόσο καλό θα κάνει στην κοινωνία αν σε σκοτώναμε...
Μην κάνετε κλικ, δεν δουλεύει. Πρέπει να μαζέψω υλικό πρωτά να βάλω...όπως φωτογραφίες από το κρανίο του Μπάρλα.
Τελυταία κάνω την «Ασκησή της Νυχτερίδας»: Ποδόσφαιρο και προπονήσεις βόλει μετά τις 22:30 το βράδυ. Ένα Σάββατο κάναμε μόνο στις 16:30 προπόνηση και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Με ενοχλούσε το φώς μάλλον. Γυρνάω σπίτι μου και μέχρι να κάνω μπάνιο κ.τ.λ πάει 03:00 η ώρα κάθε φορά. Σε λίγο θα κρεμιέμαι ανάποδα από το κάγκελο της τέντας και θα κοιμάμαι....
Πωπω Μπάρλα...ακούω το Μalo τωρα. Εκείνο το ισπανικό το τραγούδι...και μου θυμίζει εσένα ρε...και Malo-Malo-Malo-Malo –eee reeeee Malo-Malo-Malo και ΔΙΝΕΙ ρε παιδί μου η γκόμενα, εκεί ακριβώς τρελαίνομαι!! Και φαντάζομαι να σε μαχαιρώνω, μια δυο, Μalo-Malo, και συνέχεια Malo-Malo και δώσε δώσε με το μαχαίρι και τσαααανκ- τσαααανκ το μαχαίρι και Malo-Malo εσύ...και eeee reeeee glentia…
