Ας μιλήσουμε λίγο με ρήματα μόνο. (διορθωμένο)

Ότι μπορούμε, μπορούμε. Ωστόσο θέλουμε;

Παράδειγμα: Εγώ τόνους δε βάζω ποτέ όταν γράφω. Και όταν έκανα αρχαία στο σχολείο, η φιλόλογος μας, με έπρηζε να βάζω τόνους. Με πήρε με το καλό, με πήρε με το κακό, με φοβερίσε, προσπάθησε να με δωροδοκήσει κιόλας, αλλά εγώ τίποτα (έδινε λίγα, πολύ λίγα). 'Δεν μπορώ να τους μάθω' της είπα. 'ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕ ΘΕΛΩ!', απάντησε βγάζοντας καπνούς από τα αυτιά και φωτιές από το στόμα. Εγώ συγκλονίστικα με αυτή τη δήλωση. Δε το περίμενα. Με έπιασε στα πράσσα η σκρόφα. Ποιόν εμένα. Αλλά και εγώ που να την ήξερα αυτή τη φράση, ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΟΛΑ. Οπότε μετά από λίγη ώρα σηκώθηκα από τη θέση μου, φόρεσα το ZARA μπουφάν μου, αυτό με το γουνάκι, μερικοί συμμαθητές μου ακόμα το θυμούνται, πήρα την EastPak τσάντα μου και της είπα 'Έχεις δίκιο, και βέβαια μπορώ να μάθω τους τόνους, εδώ τους μάθανε ΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ, εγώ δε θα μπορώ, ωστόσο έχεις δίκιο (δις) και εγώ άδικο, και αυτό ήταν που δεν ήξερα, ότι δεν έχω πάντα δίκιο, όσο και αν θα το ήθελα, οπότε δε μου μένει τίποτα άλλο από να φύγω από το μάθημα σου και να πάω να παίξω τάβλι! Κάι να καπνίσω! Καλή συνέχεια!' ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ, ΔΕ ΘΕΛΩ, ΔΕ ΘΕΛΩ, ΔΕ ΘΕΛΩ, ΔΕ ΘΕΛΩ!!!!! Και κάπως έτσι δεν έμαθα τους τόνους στα αρχαία ποτέ! Και τελείωσε και μια υπέροχη φιλία.

Άλλο ΝΑ ΕΙΣΑΙ και άλλο ΝΑ ΕΧΕΙΣ, αυτό είναι γνωστό σου λέει, πολύ πριν γεννηθώ εγώ!

Και αυτό στο σχολείο το έμαθα αλλά το βλέπω και κάθε μέρα στη δουλειά, αλλά και σε εμένα. Δεν ήμουν καλά προχτές, θα σας πω παρακάτω τι έγινε, και ένιωθα ακατανίκητη την επιθυμία, όχι να σας χαστουκίσω, αλλά να αγοράσω κάτι. Αλλά μετά κοίταξα τα λεφτά μου. 'ΕΙΜΑΙ πολύ άτομο', σκέφτηκα, 'αφού ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΙΑ', ωστόσο δανείστηκα από μια πωλήτρια, και πήρα ένα cd μπας και νοιώσω λίγο καλύτερα και η αλήθεια είναι ότι ένοιωσα λίγο καλύτερα, αρκεί να μη με πετύχει η πωλήτρια, αλλά το κανόνισα και αυτό, της έδωσα δέκα μέρες άδεια, οπότε που καταλήγουμε σειρούλες, ότι όντως ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΤΟΜΟ ΤΕΛΙΚΑ, άρα; ΑΡΑ επιβεβαιώνεται η θεωρία μου φτωχοί μου αναγνώστες! ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΤΟΜΟ ΤΕΛΙΚΑ (τρις)

Ωστόσο, μήπως, λέω μήπως, ΕΙΜΑΣΤΕ αυτά που ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ; Κάτι τέτοιο αν επιβεβαιώθεί πάντως, όπως επιβεβαιώθηκε και το παραπάνω, θα είναι πολύ ευχάριστο, γιατί αυτόματα θα σημαίνει πως ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΜΕ. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν!

Είχαμε reunion χτες, πήγαμε για φαγητό οι παλιοί συμφοιτητές, ήμουν εγώ, call me ΝΤΑΡΚΟ ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ, η Ζέτα Μακρυπούλια, η Κατερίνα Παπουτσάκη, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο Κέβιν Κόστνερ και ο Ηρώδης (Ηρώδη φωνάζουμε την Ιωάννα γιατί είχε χτυπήσει ένα παιδάκι με το αυτοκίνητο κάποτε, όλοι οι υπόλοιποι φωναζόμαστε έτσι γιατί οι ομοιότητες είναι εκπληκτικές) Τό γέλιο που ρίξαμε στο ΟΙΚΕΙΟ στο Κολωνάκι, και οι ιστορίες που είπαμε, είναι αρκετές για να γεμίσουν ένα ολόκληρο βιβλίο, 'ΑΝ ΑΡΓΗΣΩ ΦΑΕ' θα το ονόμαζα εγώ, είχαν πέσει πολλές χυλόπιτες τότε βλέπετε, και ακόμα περισσότεροι χωρισμοί, but this is another story κτλ κτλ. 'Δεν έχουμε αλλάξει καθόλου' είπε ο Κέβιν και είχε δίκιο, σα να μη πέρασε μια μέρα ήταν σειρούλες, πααααααααρα πολύ ωραία ήταν, σα να ήμουν πάλι φοιτητής. Άρα; Αρα αφού δεν έχουμε αλλάξει καθόλου και αφού θυμόμαστε τόσες ιστορίες ΑΡΑ είμαστε αυτά που θυμόμαστε. Φτωχοί μου αναγνώστες.... Πάλι καλά που έχετε και εμένα.!

Σημασία πάντως έχει μόνο πως νοιώθουμε!

Όπως σας είπα δεν ήμουν καλά στη δουλειά τις προάλλες και δεν ήξερα καν τι μου έφταιγε μέχρι που κατάλαβα.

'Πώς πάει σήμερα;' με ρώτησε ο διευθυντής μου,

'να σας πω' του απάντησα, 'σήμερα ξέχασα να φορέσω ζώνη και μου πέφτει το παντελόνι συνέχεια, με αποτέλεσμα να ΝΟΙΩΘΩ σα μπουχέσας και να μη μπορώ να δουλέψω, οπότε μπορώ να φύγω νωρίτερα;'

'Κατάλαβα...' μουρμούρισε ' πωλήσεις μηδέν και σήμερα....' '

Όοοοοοοοοοοοοχι' φώναξα, 'πουλήθηκε ένα cd, ωστόσο θα πρέπει να δώσουμε δέκα μέρες άδεια στη Μαργαρίτα, αν δεν έχετε αντίρρηση'

΄Το δισκάδικο δεν είναι δικό μας Γιώργο΄ γκρίνιαξε.

'ΤΟ ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ; ΤΟ ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ; ' διαμαρτυρήθηκα.

'Πάντως αν συνεχίσεις έτσι όντως θα φύγεις νωρίτερα... πολύ νωρίτερα!΄ απείλησε.

Και εγώ ξέρετε πως ένοιωσα... ΣΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑΔΑ ΝΑ ΧΕΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΛΩΝΙ!