(από το αρχείο του Baboura, πρέπει να ήταν Σεπτέμβριος του 2005 νομίζω, θυμάμαι έβρεχε και βαριόμουν, καλή ώρα)
Μαγνητάκι νο1: Your mother warned you there would be days like this...
Break ήταν και πέρασε...
Το ξύπνημα τις Δευτέρες είναι το χειρότερο ξύπνημα, ειδικά το φθινόπωρο. Πρώτον, γιατί η ψυχή σου βρίσκεται ακόμα στην Αντίπαρο, όπου τα ξυπνητήρια δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης και δεύτερον γιατί ακόμα και να το ακούσεις το ξυπνητήρι και να τα ανοίξεις τα ματάκια σου πού να πας; Στη δουλεία; Γιατί; Περίπτωσή τύπου ‘το μεν πνεύμα ασθενές, η δε σαρξ χάλια και αυτη’. Και μου το έλεγε η μάνα μου να πάω πίσω στην εξοχή να ζήσω, εγώ τίποτα, Αθήνα και πάλι Αθήνα. Παρ’τα τώρα μαλάκα. Σήκω και ντύσου τώρα (μαλάκα).
Πώς λέγεται μια φακή πάνω σε μια άλλη φακή; Φακοί επαφής!
Αν δε, πρέπει να ξυπνήσεις νωρίτερα από το κανονικό για να πας στον οφθαλμίατρο πρώτα, άστα να πάνε, πάρε τηλέφωνο στη δουλειά και πες ότι παραιτείσαι, να γλιτώσεις και το τρέξιμο. Από την άλλη, αν ο γιατρός γυρίσει και σου πεί ‘το σύστημα Μπράιγ το ξέρεις;’ μην αγχωθείς ‘σε πειράζει’ όπως θα σου πει και η βοήθός του. Αν, όμως, στη συνέχεια η ίδια βοηθός κοιτάξει τις σημειώσεις του γιατρού και μετά γυρίσει και πει ΄τι θέλω και μιλάω η ηλίθια’ τότε ναι, μπορείς να αρχίσεις να αγχώνεσαι. Και μου το έλεγε η μάνα μου όταν ήμουν μικρός να μη κάθομαι τόσο κοντά στη τηλεόραση, εγώ τίποτα εκεί, κολλητά!
‘Ο Δίας είναι ο καλός και ο Κρόνος είναι ο κακός’. Αυτό δεν μου το είχατε πει, τώρα μου το λέτε.
Αν βαριέσαι υπερβολικά, αν νομίζεις ότι τίποτα ενδιαφέρον δε σου συμβαίνει, ότι ακόμα μια μέρα πέρασε χωρίς να συμβεί τίποτα το ενδιαφέρον, ότι ακόμα και οι τρελοί λογικεύτικαν, πάρε ταξί για να γυρίσεις σπίτι. Και όταν ο ταρίφας γυρίσει και σου πει ‘εγώ πάντως αν ήμουν ο Δίας θα την κατέστρεφα τη γη ολόκληρη’ εσύ συνέχισε την κουβέντα σαν να μην τρέχει τίποτα. Αυτός θα συνεχίσει να σου μιλάει και θα σου πει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Ότι όλοι κρύβουμε ένα Δία μέσα μας, πολύ μέσα μας όμως, ότι η Αθήνα είναι ένα τεράστιο χοιροστάσιο και τίποτα άλλο (μη πεις οτι στα χοιροστάσια δε πιάνουν nova, δε θα το εκτιμήσει καθόλου, θα νομίζει ότι τον κοροϊδεύεις και μπορεί να σταματήσει να μιλάει), ότι δε μπορεί να είναι κάποιος φιλοσοφημένος και ταυτόχρονα ευτυχισμένος, ότι πρέπει να είναι (είσαι) ηλίθιος για να σου αρέσει η ζωή και άλλα τέτοια. Και αν σε ρωτήσει τι δουλειά κάνεις, εσύ πές του γεμάτος σοβαρότητα οτι δουλέυεις 'σε μια αποθήκη, αλλά δε μπορώ να σας πω άλλα, ήδη σας είπα πολλά’. Και μου το είχε πει η μάνα μου όταν έφευγα για την πρωτεύουσα να μη μιλάω σε ξένους και όταν χάνομαι να ζητάω οδηγίες μόνο από μπάτσους και απο περιπτεράδες (!).
Πόσοι αποθηκάριοι χρειάζονται για μια αποθήκη εξακοσίων τετραγωνικών μέτρων; Τέσσερις και πολλούς λέω.
Έφυγαν και οι έκτακτοι από τη δουλειά και μείναμε τρεις και ο κούκος, εγώ-ο αστυγματισμός μου μόλις φώναξε bingo, o Πάνος-δεν έχω κάποια αρρώστια, απλά δουλεύω σε αποθήκη γι’αυτό έχω μείνει πενήντα κιλά, ο Γιώργος-να πάω στρατό να βρω την υγεία μου και ο Γιάννης-παραιτούμαι. Σε κάθε ένα απο μας πλέον αντιστοιχούν μόλις εκατόν πενήντα τετραγωνικά μέτρα αποθήκης, εννιά εκδότες, σαράντα κατσαρίδες και τρεις χιλιάδες Past papers (approximately) . Τό τσέρκι και ο βόθρος ανήκουν σε όλους μας. Και μου το έλεγε η μάνα μου να γίνω δημόσιος υπάλληλος, εγώ τίποτα, εκεί.
Η επιστήμη είναι γένους θηλυκού.
Παρασκευή πρωί επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος, στον οφθαλμίατρο για να με ξαναεξετάσει, γιατί την προηγούμενη φορά τα μηχανήματα βάρεσαν tilt, λέει, και αντί για μετρήσεις έβγαλαν την ms Pac man να κυνηγάει φαντάσματα. Όσο περίμενα, έν τω μεταξύ, να έχουν μαζευτεί γύρω στα τέσσερα γκομενάκια, να με μουντζώνουν και να με ρωτάνει ‘πόσα είναι αυτά’. ‘Βλέπω ρε κορίτσια, πώς δε βλέπω, εσυ φοράς μπορντώ, εσείς οι δύο φοράτε άσπρα και εσύ, που από την αρχή μου άρεσες, φοράς μαύρα’. ‘Όλες άσπρες ρόμπες φοράμε’, είπε η πιο γεια σας από όλες. ‘Look again beautiful, look again’ είπα εγώ και έφυγα. Kαι μου το είχε πει και αυτό η μάνα μου, ότι όλες οι γυναίκες είναι ηλίθιες, εγώ τίποτα εκεί!
Break ήταν και πέρασε...
Το ξύπνημα τις Δευτέρες είναι το χειρότερο ξύπνημα, ειδικά το φθινόπωρο. Πρώτον, γιατί η ψυχή σου βρίσκεται ακόμα στην Αντίπαρο, όπου τα ξυπνητήρια δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης και δεύτερον γιατί ακόμα και να το ακούσεις το ξυπνητήρι και να τα ανοίξεις τα ματάκια σου πού να πας; Στη δουλεία; Γιατί; Περίπτωσή τύπου ‘το μεν πνεύμα ασθενές, η δε σαρξ χάλια και αυτη’. Και μου το έλεγε η μάνα μου να πάω πίσω στην εξοχή να ζήσω, εγώ τίποτα, Αθήνα και πάλι Αθήνα. Παρ’τα τώρα μαλάκα. Σήκω και ντύσου τώρα (μαλάκα).
Πώς λέγεται μια φακή πάνω σε μια άλλη φακή; Φακοί επαφής!
Αν δε, πρέπει να ξυπνήσεις νωρίτερα από το κανονικό για να πας στον οφθαλμίατρο πρώτα, άστα να πάνε, πάρε τηλέφωνο στη δουλειά και πες ότι παραιτείσαι, να γλιτώσεις και το τρέξιμο. Από την άλλη, αν ο γιατρός γυρίσει και σου πεί ‘το σύστημα Μπράιγ το ξέρεις;’ μην αγχωθείς ‘σε πειράζει’ όπως θα σου πει και η βοήθός του. Αν, όμως, στη συνέχεια η ίδια βοηθός κοιτάξει τις σημειώσεις του γιατρού και μετά γυρίσει και πει ΄τι θέλω και μιλάω η ηλίθια’ τότε ναι, μπορείς να αρχίσεις να αγχώνεσαι. Και μου το έλεγε η μάνα μου όταν ήμουν μικρός να μη κάθομαι τόσο κοντά στη τηλεόραση, εγώ τίποτα εκεί, κολλητά!
‘Ο Δίας είναι ο καλός και ο Κρόνος είναι ο κακός’. Αυτό δεν μου το είχατε πει, τώρα μου το λέτε.
Αν βαριέσαι υπερβολικά, αν νομίζεις ότι τίποτα ενδιαφέρον δε σου συμβαίνει, ότι ακόμα μια μέρα πέρασε χωρίς να συμβεί τίποτα το ενδιαφέρον, ότι ακόμα και οι τρελοί λογικεύτικαν, πάρε ταξί για να γυρίσεις σπίτι. Και όταν ο ταρίφας γυρίσει και σου πει ‘εγώ πάντως αν ήμουν ο Δίας θα την κατέστρεφα τη γη ολόκληρη’ εσύ συνέχισε την κουβέντα σαν να μην τρέχει τίποτα. Αυτός θα συνεχίσει να σου μιλάει και θα σου πει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Ότι όλοι κρύβουμε ένα Δία μέσα μας, πολύ μέσα μας όμως, ότι η Αθήνα είναι ένα τεράστιο χοιροστάσιο και τίποτα άλλο (μη πεις οτι στα χοιροστάσια δε πιάνουν nova, δε θα το εκτιμήσει καθόλου, θα νομίζει ότι τον κοροϊδεύεις και μπορεί να σταματήσει να μιλάει), ότι δε μπορεί να είναι κάποιος φιλοσοφημένος και ταυτόχρονα ευτυχισμένος, ότι πρέπει να είναι (είσαι) ηλίθιος για να σου αρέσει η ζωή και άλλα τέτοια. Και αν σε ρωτήσει τι δουλειά κάνεις, εσύ πές του γεμάτος σοβαρότητα οτι δουλέυεις 'σε μια αποθήκη, αλλά δε μπορώ να σας πω άλλα, ήδη σας είπα πολλά’. Και μου το είχε πει η μάνα μου όταν έφευγα για την πρωτεύουσα να μη μιλάω σε ξένους και όταν χάνομαι να ζητάω οδηγίες μόνο από μπάτσους και απο περιπτεράδες (!).
Πόσοι αποθηκάριοι χρειάζονται για μια αποθήκη εξακοσίων τετραγωνικών μέτρων; Τέσσερις και πολλούς λέω.
Έφυγαν και οι έκτακτοι από τη δουλειά και μείναμε τρεις και ο κούκος, εγώ-ο αστυγματισμός μου μόλις φώναξε bingo, o Πάνος-δεν έχω κάποια αρρώστια, απλά δουλεύω σε αποθήκη γι’αυτό έχω μείνει πενήντα κιλά, ο Γιώργος-να πάω στρατό να βρω την υγεία μου και ο Γιάννης-παραιτούμαι. Σε κάθε ένα απο μας πλέον αντιστοιχούν μόλις εκατόν πενήντα τετραγωνικά μέτρα αποθήκης, εννιά εκδότες, σαράντα κατσαρίδες και τρεις χιλιάδες Past papers (approximately) . Τό τσέρκι και ο βόθρος ανήκουν σε όλους μας. Και μου το έλεγε η μάνα μου να γίνω δημόσιος υπάλληλος, εγώ τίποτα, εκεί.
Η επιστήμη είναι γένους θηλυκού.
Παρασκευή πρωί επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος, στον οφθαλμίατρο για να με ξαναεξετάσει, γιατί την προηγούμενη φορά τα μηχανήματα βάρεσαν tilt, λέει, και αντί για μετρήσεις έβγαλαν την ms Pac man να κυνηγάει φαντάσματα. Όσο περίμενα, έν τω μεταξύ, να έχουν μαζευτεί γύρω στα τέσσερα γκομενάκια, να με μουντζώνουν και να με ρωτάνει ‘πόσα είναι αυτά’. ‘Βλέπω ρε κορίτσια, πώς δε βλέπω, εσυ φοράς μπορντώ, εσείς οι δύο φοράτε άσπρα και εσύ, που από την αρχή μου άρεσες, φοράς μαύρα’. ‘Όλες άσπρες ρόμπες φοράμε’, είπε η πιο γεια σας από όλες. ‘Look again beautiful, look again’ είπα εγώ και έφυγα. Kαι μου το είχε πει και αυτό η μάνα μου, ότι όλες οι γυναίκες είναι ηλίθιες, εγώ τίποτα εκεί!
Print Page
1 σχόλια:
Palies kales epoxes..aax..
Post a Comment