Rotonda's pas stin Romi - The making of (Επίσης διαβάζεται με μουσική)

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή (για να ξέρετε με ποιους έχετε να κάνετε βασικά)

Το μόνο άγχος που είχε η Ούρμα-Τάνια προς το αεροδρόμιο ήταν να θυμηθεί να πάρει ένα γαμοσαπούνι από τον Korre, γιατί είναι τέλειο λέει αυτό το σαπούνι, κάνει για τα πάντα! 'Κάνει και για τη μαλακία;' της είπα 'να πας να γαμηθείς' μου απάντησε. Εγώ πάλι, call me cool Barlini, έτσι με φώναζαν στην Ιταλία, προσπαθούσα να παρηγορήσω το Βαγγέλη, το αυτοκίνητό μου είναι αυτό, που θα τονάφηνα τέσσερις μέρες στο parking μόνο του. 'Μέχρι τη Δευτέρα θα είσαι μόνος σου' του έλεγα. 'Μετά θα έρθει το Golf της Άννας και ο μαύρος κεραυνός του Σάκη και θα έχεις παρέα! Και την Τρίτη γυρνάω...!' 'Να μη του μιλάς΄ μου είπε η Τάνια, 'απλά να παίζεις μαζί του' συνέχισε. 'Μπροστά σε μια κυρία ποτέ' της απάντησα. 'Εκτός αν σε φτιάχνει'. 'Να πας να γαμηθείς' ξαναείπε. 'Ουστ μωρή μπουρούχαααααααααα' της απάντησα! 'Θες και Ιταλία!' 'Ποιος πάει Ιταλία;' ρώτησε. Έμείς βρε ηλίθια δεν πάμε Ιταλία;' ΄Αχ το είχα ξεχάσει! Το σαπούνι όμως το θυμάμαι! Τρέχα Βαγγέλη, τρέχα να προλάβουμε να πάρουμε το σαπούνι!' Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι αυτό.

Άφιξη πτήσης ΑΖ720 στην Ρώμη! Let the games begin!

Το καλό ήταν ότι όντως προσγειωθήκαμε στη Ρώμη όπως και επιθυμούσαμε. Το κακό ήταν ότι εκτός του ότι πήγαμε σε λάθος σταθμό τρένων αρχικά (πρέπει να πήγαμε στην αντίσοιχη Ομόνοια, δώδεκα το βράδυ αυτό), όταν πήγαμε στον κανονικό σταθμό τελικά, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΡΕΝΑ ΓΙΑ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ! Ουαου! 'Domani' μας έλεγε ο υπάλληλος. 'Μας κάνεις πλάκα' του λέγαμε εμείς. 'Domani' μας ξαναέλεγε. 'Και εμείς που θα κοιμηθούμε μέχρι το domani ρε! του έλεγε η Τάνια, 'εγώ σε ξενοδοχείο' της είπα 'εσύ πήγαινε να κοιμηθείς στον σταθμό, εκείνο σαν την Ομόνοια! Έχεις και το γαμουσάπουνο, που κάνει για τα πάντα, ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΙΣ;'

When the moon hits you eye like a big pizza pie, THAT'S ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ!

Και πήγαμε στην piazza Rotonda και μείναμε! Δίπλα σε ένα μικρό και διακριτικό ναό! Το Pantheon! Σε μια διαμερισματάρα που μόνο ο Λουδοβίκος ο ΙΓ' δεν ήταν εκεί, να πίνει cappuccino και να βλέπει MTVitalia! Και το φεγγάρι έλαμπε και έλουζε όλη την πλατεία με το ναό της και τα cafe της και τα εστιατόρία της και τους τουρίστες της και τις άμαξές της κτλ κτλ. 'Θα μείνω εδώ για πάντα' είπα 'Μην κλάψεις για 'μένα Ελλάδα' ψυθίρισα. 'Σιγά μην κλάψει' είπε η έξυπνη. 'Πάμε για ξύδια;' πρότεινα. 'Έχω φύγει ήδη' πρόλαβε να πει καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω της. Γύρισε όμως σε λίγο. 'Σε χρειάζομαι' μου είπε. 'Δε θα ξέρω να γυρίσω το πρωϊ...' ΄Τί θα κάνει η Ελλάδα αν δε γυρίσω;' ρώτησα 'Θα κλάψει με μαύρο δάκρυ cool Barlini!' απάντησε. Όκ πάμε' είπα. Και πήγαμε. Που πήγαμε; Ορκιστήκαμε να μείνει μεταξύ μας!

Από δω και πέρα αρχίζουν τα errors και τα tilt σειρούλες. Και οι εφιάλτες. Τι σκατά βάζουνε στα ποτά οι Ιταλοί, that i do not know!

Πρέπει να πάω να κοιμηθώ, γιατί αύριο πάω δουλειά, την τύχη μου, οπότε θα σας τα πω γρήγορα, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Την επόμενη μέρα που πήγαμε να φάμε πρωϊνό, εκτός από εμάς, στην πλατεία ήταν και η Αφροδιτούλα, η ξαδέρφη της Τάνιας, η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη και κάτι φίλοι μας από τα Εξάρχεια, που είχαν έρθει λέει εκδρομή! Μέχρι και μανούρα πήγε να γίνει με ένα σερβιτόρο, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά και το κακό αποφεύχθη. Μόνο που έπεσε η Γιάννα από ένα μπαλκόνι. Την έσπρωξε η Τάνια. Αλλά μικρό το κακό. Το πρωϊνό ωστόσο ήταν τέλειο.

Στη Φλωρεντία τώρα.

Επίσης μέναμε δίπλα σε ένα μικρό και διακριτικό ναό, σε δωμάτιο υπηρεσίας ωστόσο, έτσι το λέγαμε. Και η Φλωρεντία υπέροχη, με πεντακόσιους ναούς και οχτακόσιες piazzas και αυτή, αλλά πιο μικρή. Πιο γούτσου-γουτσου! 'Πάμε για ξύδια;' ήταν η σειρά της Τάνιας να ρωτήσει. 'Έχω ήδη φύγει' απάντησα, αλλά δεν κατάφερα να φύγω αμέσως, σκόνταψα πάνω στο κρεβάτι και έπεσα. Είπαμε, μέναμε σε δωμάτιο υπηρεσίας. Και βγήκαμε μαζί. Που πήγαμε; Ορκιστήκαμε να μείνει μεταξύ μας.

Το cool Tanini

Είσαι σε ξένο τόπο; Γίνε όποιος θέλεις!

Τις επόμενες δύο μέρες κυκλοφορούσα στο ξενοδοχείο φορώντας τη φόρμα μου και εκείνη τη ζακέτα με τις στάμπες με τα κύπελλα που έχω, και κούτσαινα, και έλεγα σε όλους ότι ήμουν αθλητής παλιά, ότι το χειμώνα έπαιζα Ice hockey στο Toronto και το καλοκαίρι έκανα windsurfing στην Αυστραλία, μέχρι που με δάγκωσε ένας καρχαρίας και σταμάτησα να αθλούμαι. 'Δε σε καταλαβαίνουν ηλίθιε' μου είπε η Τάνια. 'DAAAAAAA' φώναξα! 'Ι am walking like this, because a shark bit me, when i was an olympic athlete at Australia, at windsurfing! Come on, stupid, ugly poor girl, you know the story! It was all over the news... Please dont remind me, it hurts you know!' Και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου, όταν μια σουβλά διαπέρασε το γόνατό μου, για άλλη μια φορα. Και κάπως έτσι όλοι όσοι ήταν στο πρωϊνό είχαν να πουν νέα στους φίλους τους. Και κάπως έτσι πήραμε και εμείς τους δρόμους, για άλλη μια φορά. Χωρίς να κουτσαίνω, ωστόσο, δεν είχαμε πολύ χρόνο βλέπετε.

Έπρεπε να γυρίσουμε...

Χωρίς λόγια... Πάμε για ξύδια;

Print Page