Χάσαμε το counter!

Χάθηκε counter, ιδιαίτερα δημοφιλούς blog, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, μάλλον στη διαδρομή Αθήνα - Κιάτο ή και κάπου αλλού. Είναι λευκό με μαύρες βούλες και φοράει κόκκινο περιλαίμιο, ενώ κουτσαίνει από το πίσω αριστερά πόδι, όπως το βλέπει κάποιος από μπροστά. Το εν λόγω counter χρήζει ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, παίρνει ψυχοφάρμακα, ενώ κράταγε συντροφιά και σε τρία βλαμμένα, οπότε υπάρχει μεγάλη ανάγκη να βρεθεί άμεσα σώο και αβλαβές. Ο ευρών θα πάρει τον αριθμό των ψηφίων του counter μαζί με ένα 'τα' πριν από αυτόν και ένα 'μου΄ μετά από αυτόν.

Print Page

Πρώτος κύκλος επεισοδίων τέλος λέμε!

Καυτός προβλέπεται ο μήνας Αύγουστος, τόσο από άποψη θερμοκρασιών, θα καεί πάλι το Άργος, σε ευχαριστώ Παναγία μου, όσο και από άποψη δραστηριοτήτων, σεξουαλικών και μη.

Πιο συγκεκριμένα, και με εξαίρεση τους Παρθένους και τους Ιχθύες (βλ. ανάρτηση Ζώδια Αύγουστος 2007), όλοι οι υπόλοιποι θα περάσουμε τέλεια, καταπληκτικά, μοναδικά και ανεπανάληπτα. Και αυτό που σας λέω, σας το υπόσχομαι, δε σας λέω ψέματα, για την ακριβεία σας το ορκίζομαι κιόλας!

Ειδικότερα:

Ο Λέπουρας κατά τον μήνα Αύγουστο θα μαυρίσει τόσο πολύ από τον ήλιο εκεί στο Κιάτο και θα γίνει ακόμα πιο ωραίος άντρας από οτι είναι, με αποτέλεσμα να τον ερωτευθούν τουλάχιστον έξι ντόπια γκομενάκια και πέντε τουρίστριες, δύο από τις οποίες θα του κάνουν και πρόταση γάμου, η μία από την οποία (πρόταση) θα περιλαμβάνει διαμονή στη Σουηδία σε πολυτελές θέρετρο, όλα πληρωμένα. Και μετά δε θα ξανακούσει για το Λέπουρα ποτέ κανείς τίποτα. Μόνο μετά από χρόνια θα δούμε στην παραλία του Κιάτου δύο παιδάκια να παίζουν, ένα ξανθό και ένα μελαχρινό, τον Kostas και την Ikea, και θα καταλάβουμε.


Ο Maguras τον μήνα Αύγουστο θα κάνει ότι και τον μήνα Ιούλιο. Και μετά δε θα ξανακουσεί για τον Μάγκουρα ποτέ κανείς τίποτα. Μόνο μετά από χρόνια θα δούμε στην παραλία του Κιάτου δυο παιδάκια, ένα όμορφο και ένα άσχημο, να λένε στον Kostas και την Ikea ‘τα κάστρα που φτιάξατε δεν είναι πολύ όμορφα, δεν είναι όμως και άσχημα’ και θα καταλάβουμε.


Ο Baburas στις 5 Αυγούστου θα φορέσει βερμούδα και σαγιονάρα και θα πάει Βαρκελώνη! Και μετά από αυτό δε θα ξανακούσει για τον Babura ποτέ κανείς τίποτα. Μόνο μετά από χρόνια θα δούμε ένα παιδάκι στην παραλία του Ναυπλίου να μιλάει στο κινητό, να λέει ‘πού είστε ρε αλάνια;’ και θα καταλάβουμε.

Σώστα; Λάθος φιλαράκια! Ο Λέπουρας. ο Maguras και ο Baburas, θα είναι πάντα εδώ, ενωμένοι και δυνατοί, θα ζουν ανάμεσα σας, θα παρατηρούν, θα κρίνουν και θα δίνουν καθημερινά απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν όλους εσάς τους φτωχούς, πλην τίμιους αναγνώστες αυτού του blog. Οπότε μείνετε συντονισμένοι και το μήνα Αύγουστο προκειμένου να μάθετε όλα αυτά που δε ξέρετε και όμως ντρεπόσασταν να ρωτήσετε. Πώς είναι στα σουηδικά η φράση: ΄σε είδα εδώ γύρω... θες να κάνεις τα παιδιά μου;΄ , τι ώρα τρώνε στη Βαρκελώνη και, το κυριότερο, πώς το τρώνε;, οι διακοπές φέρνουν ένα ζευγαρί πιο κοντά ή το απομακρύνει;, υπάρχει ζωή μετά το Λύκειο; κτλ κτλ

Με άλλα λόγια, ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!

Ερωτήσεις – απορίες:
1.Ρε συ Λέπουρα, μας διαβάζει κανείς ή τζάμπα κοντεύω να μάθω τυφλό σύστημα;
2.Τζάμπα είναι ή τσάμπα;
3.Το Λέπουρα θέλω πάλι. Από που είχες πάρει εκείνες τις σαγιονάρες;
4.Ακούει το δεκατέσσερα;

Print Page

Ζώδια Αύγουστος 2007

Σκορπιός: Που σκατά έχετε χαθεί εσείς οι Σκορπιοί φέτος το καλοκαίρι, ένας Θεός ξέρει. Τί πάθατε; Πανικό πώς θα κατακτήσετε τον κόσμο απο Σεπτέμβριο; Ελάτε τώρα... Ξέρετε εσείς... O Pinky να είναι καλά... Αλήθεια πώς σας αντέχει τόσα χρόνια;

Λέων: Ακόμα να καταλάβετε πώς τα καταφέρατε όλα τα άλλα ζώδια να κάνουν διακοπές και εσείς να δουλεύετε έτσι; Έτσι γλυκειά μου έτσι (που το θυμήθηκα αυτό τώρα;)! Για την ηλικία σας καλή και η μαλακία σας (σειρούλες)! Με άλλα λόγια too late to die young που λέει και μια φίλη μου, οπότε χαλαρώστε λίγο, όσο προλαβένετε ακόμα δηλαδή, και κάντε και λίγες διακοπές. Και αφήστε λίγο τη δουλειά στην άκρη. Είστε νέοι, βγείτε έξω, δείτε τα αξιοθέατα, όλα καλά θα πανε! Που σας πάνε ήδη δηλαδή!


Αιγόκερος: Λεφτά θα πάρετε, αλλά δε βλέπω παραπέρα, πρέπει να ρίξετε ένα πεντακοσάρικο! Όσον αφορά στα προσωπικά σας, η έρημος έχει πιο πολύ κόσμο ακόμα και τέτοια εποχή! Αλλά μην αγχώνεστε. Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα/ματάκια μου ωραία/δε θέλω να μου κλαίς/κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα/στο ορκίζομαι μοιραία/θα ‘ρθουν μέρες καλές! Αφιερωμένο αυτό, γιατί μου έχετε πέσει τώρα τελευταία και δεν μου αρέσει! Στεναχωριέμαι.


Καρκίνος: Μήπως, λέω μήπως, να μας αφήσετε στην ησυχία μας;






Κριός: Τελευταία φορά που ήσασταν τόσο τυχεροί/τυχερές ήταν πριν γεννηθείτε σωστά; Έτσι γλυκειά μου έτσι (μπα σε καλό μου σήμερα)! Sit back, relax and enjoy the ride! Είναι και τζάμπα... Την αμαρτία μου θα την πω, σας ζηλεύω. Ξέρω, ξέρω... Τιμή σας...



Ιχθύες: Να και κάποιοι τύποι που χειμώνα – καλοκαίρι κάνουν μόνο αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα! Να αφήνουν τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα να περνάνε και να χάνονται, που λέει και το τραγούδι, λες και τους έχει πει κάποιος οτι είναι αθάνατοι και ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να αράξουν κάτω απο μια μηλιά για πάντα! Και τώρα κάτι που θα σας πειράξει: Οι Σκορπιοί τουλάχιστον προσπαθούν...


Ζυγός: Μου λείψατε ρε σκατόπαιδα!






Παρθένος: Πιο εύκολα μαθαίνεις σε ένα γέρικο σκυλί νέα κόλπα, παρά σε ένα Παρθένο πώς είναι η ζωή μετά το Λύκειο! Η ζωή δεν είναι όλο τα ίδια και τα ίδια! Ούτε θα σκοτώθείτε αν κάνετε κάτι που δεν έχετε ξανακάνει! Προσοχή-προσοχή (γιατί είστε και λίγο γκάου): Αν με πιστέψετε και πάτε Ισθμό για bungee jumping δεθείτε καλά ρε! Αλλά σιγά μη με πιστέψετε...


Ταύρος: Προς τις γυναίκες Ταύρους: μαζευτείτε γιατί σας βλέπουνε. Ή τουλάχιστον πηγαίντε διακοπές κάπου που δε σας ξέρουν... Προς τους άντρες Ταύρους: Λυπάμαι αλλά οι Λέοντες θα σας φάνε για πρωϊνό τον Αύγουστο. Σας το είχα πει εγώ, δεν είστε για πολλά, δεν με ακούσατε. Prepare to die τώρα!



Δίδυμος: Μακριά από εμένα και βγάλτε και τα μάτια σας, χέστηκα.






Τοξότης: Να νοιώθετε ότι είστε ‘άτυχοι’ το καταλαβαίνω (πλεονέκτες, ε πλεονέκτες) Να νοιώθετε οτι είστε ‘καλά παιδιά αλλά άτυχα’, δεν το καταλαβαίνω! Μήπως περνάτε κρίση ταυτότητας και νομίζετε οτι είστε Αιγόκεροι; Η απλά η αγαμία σας έχει χτυπήσει στο κεφάλι; Tip Αυγούστου: Για να επανέλθουν όλα στα φυσιολογικά τους πρέπει πρώτα να επανέλθετε εσείς στα φυσιολογικά σας... Καλά παιδιά και μαλακίες...


Υδροχόος: Θύμισε μου... Από την ΑΣΟΕΕ; ΕΕΕΕΕΕΕΕ;;;;;;;

Print Page

Λίγη ησυχία παρακαλώ...

Δίνω ένα cd με ημίγυμνες φωτογραφίες μου (...με μαγιώ βερμούδα) σε όποιον μου βρεί ένα οποιοδήποτε νησί της Ελλάδας που καταμεσίς (sic) του Αυγούστου θα βρίσκονται εκεί μόνο εγώ, το μαγιώ μου και αυτός/αυτή που θα μου νοικιάζει το δωμάτιο...

Print Page

ΑΣΟΕΕ...ΕΕΕΕΕΕ????

Αγαπητοί φίλοι...

Αποφάσισα να σοβαρευτώ και να "στρώσω" την ζωή μου!!!

Μπορεί να σας ακούγεται λίγο περίεργο αλλά ΝΑΙ θα το κάνω!!! Σε όσους πήγε ο νους τους στο κακό (...γάμος) καλά θα κάνουν να το ξεχάσουν και να θυμηθούν ποιός γράφει αυτές τις γραμμές!

Η σημαντικότερη απόφαση της ημέρας-νύχτας (...της χθεσινής βασικά) είναι οτι αποφάσισα (...επιτέλους) να διαβάσω (...η ιστορία θα δείξει, βεβαίως βεβαίως) με σκοπό να πάρω το πτυχίο μου στην ΑΣΟΕΕ...ΕΕΕΕΕΕ???

Βασικά, για να σας πω όλη την αλήθεια, εχθές στον ύπνο μου (...ή μάλλον λίγο πριν...) εμφανίστηκε ένας άγγελος (!!!) και μου είπε να περάσω τουλάχιστον τρία μαθήματα (αυτά τα τρία...μαθήματα θα είναι τώρα? τίποτα άλλο? θα δείξει) και ως δώρο έκπληξη, εαν περάσω τέσσερα θα μου πει και ένα μυστικό...μάλλον θα μου πει να περάσω και τα άλλα τρία που μου μένουν!!!

Ελπίζω, λοιπόν, να "επενδύσει" πάνω μου ο άγγελος γιατί αλλιώς δεν με βλέπω... Εάν τα καταφέρει πάντως θα τον παραδεχθώ!!!

Τι σου είναι όμως η "Θεία Παρέμβαση" βρε παιδί μου...τη μία σου λέει διάβασε την επόμενη, τσούπ, κατεβάζεις το πρόγραμμα της ΑΣΟΕΕ...ΕΕΕΕΕΕ??? Το πρώτο βήμα, λοιπόν, στέφθηκε με επιτυχία...το επόμενο και σημαντικότερο είναι να τον "στρώσω" (...ναι καλά καταλάβατε για ποιό πράγμα μιλάμε...και στην παρούσα φάση δεν μιλάμε για την ζωή μου). Για να δούμε...λέτε να κάνω την έκπληξη? ΑΣΟΕΕ...ΕΕΕΕΕΕ???

Thanks so much, anyway άγγελε!!!

Αααααα...και για να μην ξεχάσω...αγαπημένε μου άγγελε γίνεται να πάρει και ο Ολυμπιακός το Champions League φέτος?????????? (ΑΣΟΕΕ)ΕΕΕΕΕΕΕ???

Print Page

Πειραιάς - Γλυφάδα εν πλώ...

Τη δημιουργία θαλάσσιας συγκοινωνίας που θα εξυπηρετεί όσους πολίτες θέλουν να μετακινηθούν από τον Πειραιά στον παραλιακό δήμο της Γλυφάδας ανακοίνωσαν οι Δήμαρχοι Γλυφάδας Γιάννης Θεοδωρόπουλος και Πειραιά Παναγιώτης Φασούλας. Για το σχέδιο έχει ενημερωθεί και το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.

Eιδικά διαμορφωμένα επιβατηγά ταχύπλοα θα ξεκινούν από το λιμάνι του Πειραιά και θα καταλήγουν σε πλατφόρμα στην παραλία της Γλυφάδας.

Οι δυο Δήμαρχοι θα έρθουν σε επαφή με τους συναδέλφους τους των παραλιακών δήμων προκειμένου να εξεταστεί πού θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στάσεις σε αυτή τη διαδρομή και υπό ποιες προϋποθέσεις.

«Η διαρκώς αυξανόμενη κυκλοφοριακή επιβάρυνση που δυσχεραίνει την κίνηση των πολιτών από τον Πειραιά προς τα νότια προάστια της Αττικής και το αντίστροφο καθιστά επιτακτική την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων που θα διευκολύνουν τους πολίτες στις μετακινήσεις τους» υπογράμμισε ο Παναγιώτης Φασούλας.

Η ιδέα της θαλάσσιας συγκοινωνίας είχε διατυπωθεί για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1990 στα πλαίσια του προγράμματος «Αττική SΟS». Το σχέδιο είχε υιοθετήσει ο τότε δήμαρχος Πειραιά Στέλιος Λογοθέτης. Μάλιστα είχε εκδώσει και χάρτες με στάσεις των πλοίων. Ωστόσο για οικονομικούς λόγους το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε.

Print Page

Η ζωή είναι σαν το στρατό. Και ο στρατός είναι αγγούρι. Άλλος το τρώει και δροσίζεται και άλλος το τρώει και ζορίζεται! (από το αρχείο του baboura)

Ζορίζεσαι: όταν περιμένεις να παρουσιαστείς Κόρινθο, στο στρατόπεδο που είναι γνωστό και ως Village Center, τελικά παρουσιάζεσαι Αυλώνα, στο στρατόπεδο που είναι γνωστό και ως το στρατόπεδο ‘χωρίς σκιά’, κάθεσαι ένα μήνα και μετά παίρνεις μετάθεση για τον Έβρο, όπου και μένεις για πέντε μήνες, με μόνο μία άδεια για δυο εβδομάδες. Για να μη μιλήσω για τη Θήβα. Ας το σταματήσω εδώ. Α! Κάνεις και δωδεκάμηνο.

Δροσίζεσαι: όταν περιμένεις να παρουσιαστείς Κόρινθο, στο στρατόπεδο που είναι γνωστό και ως Village Center, τελικά παρουσιάζεσαι Κόρινθο, βλέπεις όλες τις ταινίες που είχες χάσει τη χρονιά που μας πέρασε, εν συνεχεία, πας Άργος Ορεστικού, που είναι πάρα πολύ ωραία, μετά πας για τρεις μήνες στον Έβρο, από τους οποίους τον ενάμησι μήνα βρίσκεσαι Αθήνα με άδεια και μετά παίρνεις μετάθεση για Χαϊδάρι! Ας το σταματήσω εδώ. Α! Κάνεις και εννιάμηνο.

ΥΓ: Στη δουλειά σήμερα, εκεί που ζοριζόμουνα, νόμιζα ότι είδα τον Bruce Willis, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι αυτός ήταν, αν και το ένιωθα ότι δεν είμαι καλά, ωστόσο εγώ ήμουν σχεδόν σίγουρος (δις), μέχρι που νόμιζα ότι είδα και τον Lenny Kravitz (!), οπότε και βγήκα έξω για λίγο, να με χτυπήσει καθαρός αέρας, γιατί αν συνέχιζα έτσι, μπορεί να έβλεπα και τον ΕΤ τον Εξωγήινο να μου ζητάει μαγιώ για να πάει Σαντορίνη! Στη Σαντορίνη αδέρφια μου, στη Σαντορίνη! Άσχετο.

ΥΓ2: Όποιος ψήνεται να πάμε George Michael, call now, call now, CALL NOW!

Print Page

Να με χαίρεστε!

Print Page

"Στο ίδιο ανέκδοτο και εγώ...": Χ. & Π. Κατσιμίχας - Ανθρωπάκι

Print Page

Runaway Train

Το πάρτυ ήταν της Νικολέτας μας που μεγαλώνει και κάθε χρόνο το γιορτάζει. Μπορεί να μην ήταν στην Μύκονο με καλεσμένο τον Λάκη Γαβαλά ντυμένο γοργόνα αλλά ήταν σούπερ. Βραδάκι, παραλία, με ποτό, πίτσα, μουσική, δάδες, εκπληκτική τούρτα και φυσικά ωραία παρέα. Με το που πήγα και αφού άκουσα για τελευταία φορά το ‘’Που είναι ο ...(Μάγκουρας)’’-Eλεος!- έβαλα το Chivas μου και κάθισα στην πλαζ...
Ιδέες για το Κέντρο Διαχείρισης Γνώσεως (δεν είναι του παρόντος να το αναλύσουμε) τα νέα της Αλεξάνδρας (χμμ… μεζεδοπωλείο Τα Νέα της Αλεξάνδρας. για μερακλήδες…), τον Dipak, την Greenpeace, το διοξείδιο του άνθρακα από το καμένο πλαστικό και άλλα πολλά Στην θάλασσα δεν βούτηξα γιατί το’χε το αεράκι του (η Γιώτα μπορεί να πήγε σπίτι και να κοιμήθηκε ακόμα τυλιγμένη με την πετσέτα...).
Η βραδιά είχε απ’όλα: κουβεντούλα, χορευτικά, αρχαία ολυμπιακά αγωνίσματα όπως λαμπαδοδρομίες(!) και 100μ,200μ,400μ (για να βρεθούν ξύλα για την φωτιά) ζεμπεκιές και φυσικά φωτιά. Οι κολυμβητές είχαν μαζευτεί γύρω γύρω από τις δάδες μπας και ζεσταθούν λίγο όταν πίσω τους η ιέρεια της φωτιάς, Δέσποινα, έκανε φλόγες να ξεπροβάλουν από τα βότσαλα και να υποτάσσονται σε αυτήν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες δίνοντας νέα πνοή στην βραδιά…

Έχει τρελαθεί ο κόσμος όντως? «Δεν πάει καλά», «ασ’τον αυτόν», «λάσκαρε η βίδα» και πάει λέγοντας. Τα έχω πει άπειρες φορές. Το είπα και το Σάββατο το βράδυ που είδα την κυρά Κατερίνα να κατεβαίνει καμαρωτή καμαρωτή το μικρό ύψωμα μέχρι να φθάσει στην παραλία που βρισκόμασταν. Μεσήλικη, περπατούσε στην άκρη του δρόμου στην μέση του πουθενά. Κάποιος από την παρέα της φώναξε να έρθει και αυτή δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί και πολύ. Κάτι δεν πήγαινε καλά από την αρχή, είχε αυτό το περίεργο το χαμόγελο, του «χαζού». Της προσφέραμε μπύρα και μετά τούρτα. Κάθισε ήσυχη δίπλα μας χωρίς να συμμετέχει καθώς δεν της έδινε και κανείς ιδιαίτερη σημασία. Όχι από περιφρόνηση αλλά από αμηχανία. Από την μία να την λυπάσαι έτσι μόνη της που καθόταν και από την άλλη να σκέφτεσαι τι να πεις με ένα τέτοιο άτομο. Έδειχνε να περνά καλά γενικά, χαμογελούσε με αυτά που άκουγε παρόλο που δεν συμμετείχε ουσιαστικά στην κουβέντα, και μας άφησε σύξυλους όλους όταν έβγαλε από την τσάντα της ένα ωραίο βραχιόλι και το έδωσε στην Νικολέτα ως δώρο(!). «Εγώ δεν παίρνω ποτέ ‘δεύτερα’ πράγματα» είπε σοβαρή. Είχε κάποιες στιγμές διαύγειας σαν αυτή που μου έκαναν εντύπωση. Δεν ήταν μόνο το δώρο ήταν και ο τρόπος που το είπε. Εκείνη την στιγμή, για λίγο μόνο, δεν είχε εκείνη τη σαλεμένη έκφραση….Στις ζεμπεκιές σηκώθηκε και έριξε την δικιά της, στριφογυρίζοντας στα χαλίκια με το χαμόγελο μόνιμο στα χείλη της. Η κυρα Κατερίνα έμεινε μέχρι το πρωί που φύγαμε. Ζήτησε αν μπορούσαμε να την πάμε μέχρι τον σταθμό και προσφέρθηκα μιας και είχα έρθει μόνος μου και ήταν στον δρόμο μου. Οι λογικές ανησυχίες από όλους και η υπόσχεση για τα απαραίτητα μηνύματα μετά για επιβεβαίωση ότι όλα καλά. Είπαμε….σαλεμένη. Στη σύντομη διαδρομή ξετυλίχθηκε το κουβάρι. Χωρίς ίχνος «τρέλας». Αφού περάσαμε τα διαδικαστικά, πόσο χρονών είμαι, που μένω, τι δουλειά κάνω, μου είπε την ιστορία της. Η κυρα Δέσποινα είναι απ΄τον Πύργο. Έχει κάνει τρεις γάμους και έχει 6 παιδιά (2 από τον πρώτο, 1 από τον δεύτερο και 3 από τον τρίτο). «Δεν ήμουν τυχερή στην ζωή μου. Και αυτός ο κερατάς τώρα με απατάει. Αχχχ…δεν θα βάλω όμως κακό λόγο στην γλώσσα μου. Αφού έκανα παιδιά μαζί του θα κάτσω για αυτά.». Και συνέχισε: «Ελευθερία…τι ωραία…να προσέξεις ποιον άνθρωπο θα έχεις δίπλα σου». Το γιατί επέλεξε το Κιάτο δεν ξέρω. Την ρώτησα αν ξέρει κανέναν εδώ, μου απάντησε πως όχι. Δεν είχε έρθει να δεί κανέναν. Δεν ξέρει κανέναν. «Έτσι, πήρα το τρένο για το Κιάτο. Ήθελα να φύγω». Αφού τα ΚΤΕΛ ήταν κλειστά την πήγα ξανά στον σταθμό των τρένων να επιστρέψει στον Πύργο. Με ευχαρίστησε και μου είπε «Να προσέχεις πολύ. Υπάρχουν περίεργοι άνθρωποι εκεί έξω». Με το ίδιο διαυγές πάντα βλέμμα και ειλικρινές ενδιαφέρον. Ποιος το έλεγε αυτό…η «σαλεμένη». Δεν νομίζω. Με το τελευταίο με έπεισε ότι δεν ανήκει στην κατηγορία. Μια γυναίκα με πολλά προβλήματα, με λιγοστές νοητικές ικανότητες να τα αντιμετωπίσει και που την εγκλωβίζουν σε στενά περιθώρια και αισιοδοξία για κάτι καλό. Πήρε το τρένο, διάλεξε το Κιάτο. Πέρασε το βράδυ της στην παραλία με αγνώστους, ήπιε μαζί τους, χόρεψε ξέγνοιαστη. Είναι τρελή? Μάλλον…

Είχα μόλις επιστρέψει από Αγγλία. Μετά από μια περίεργη βραδιά στα μπουζούκια με μεγάλη παρέα και αφού πήγαμε στην Κηφισιά για σάντουιτς σηκώθηκαν όλοι να φύγουν. Δεν φεύγω λέω. Δεν μπορώ να φύγω ακόμα. Τους έδιωξα όλους. Δεν άκουγα τίποτα. Δεν ξέρω τι είχα. Πείστηκαν και έφυγαν. Αυτοί που δεν με ήξεραν από πριν καλά σίγουρα θα με πέρασαν για τρελό τελικά (είχαν προηγηθεί και άλλα στο μαγαζί), αυτοί που με ήξεραν σίγουρα προβληματίστηκαν. Μετά από καμιά ώρα σηκώθηκα και άρχισα να περπατάω. Με φιλοξενούσαν στον Περισσό τότε. Δεν ήξερα τίποτα από Αθήνα, αν ήμουν μακριά ή κοντά. Άρχισα να περπατάω ακολουθώντας τις γραμμές του ηλεκτρικού γιατί ήξερα ότι έτσι σίγουρα θα με οδηγήσει στον Περισσό. Στο δρόμο, σταμάτησα σε ένα περίπτερο που μόλις άνοιγε, πολύ νωρίς το πρωί. Ήταν ένας παππούλης. Τον ρώτησα να κεράσω καφέ να τον πιούμε μαζί. Με κοίταξε περίεργα αλλά δέχθηκε. Πήρα τους ελληνικούς από το καφενείο απέναντι και καθίσαμε κανά μισάωρο νομίζω. Δεν θυμάμαι τι είπαμε. Δεν έχει σημασία. Ήθελα κουβέντα. Συνέχισα να περπατάω με το κουστούμι μου ακολουθώντας τις γραμμές και ρωτώντας περαστικούς. Όλοι με κοίταζαν περίεργα όταν ρωτούσα οδηγίες για περισσό και με έβλεπαν να φεύγω περπατώντας. Έφθασα Περισσό τελικά με τα πόδια μετά από 6 ώρες αν θυμάμαι καλά. Δεν κατάλαβα πολύ κούραση και ας είχα περπατήσει και ας είχα ξενυχτίσει.. Τα παπούτσια με είχαν χτυπήσει αλλά δεν το είχα καταλάβει. Έπεσα για ύπνο και την επομένη μου φάνηκε φυσιολογικό όλο αυτό…αφού έτσι μου βγήκε, το χρειαζόμουν. Τρελός λοιπόν και εγώ. Χωρίς αμφιβολία και για δέσιμο τώρα που το σκέφτομαι. Το ξαναέκανα λίγο καιρό μάλιστα! Από Ψυρρή στο Γουδί μετά από μια γιορτή ενός φίλου σε ένα μεζεδοπωλείο. Δεν ξέρω τι με είχε πιάσει. Και ευτυχώς που μου έφυγε γιατί δεν είμαι για Μαραθώνιους βραδιάτικα τώρα…Τρελός και τώρα που κάθομαι στις 02.00 και τα γράφω όλα αυτά μετά από τόσο καιρό. Βρίσκετε καμία ομοιότητα μεταξύ των δύο ιστοριών? Για τους περισσότερους που δεν τα ξέρουν είμαι σοβαρό και μυαλωμένο παιδί. Υπεύθυνος και με τα μυαλά μέσα στο κεφάλι. Καμία σχέση με την κυρα Κατερίνα, την «τρελή»…

Print Page

Υpnosis....Portishead- Roads
Print Page

Μέλε = Απόλυτη Δύναμη

Χουφ. Χουφ-χουφ. Τζιιιιιίνγκ! Χουφ. Χουφ-χουφ. Τζιιιινγκ-τζιιιιινγκ! Όσσσσααααα…(βαθιά υπόκλιση). Ι master, σκέτο. Κατέχω. Το’χω ρε παιδί μου! Μην ρωτήσετε τι ακριβώς. Έχω εσωτερική δύναμη τεράστια, ενεργειακό πεδίο που σκοτώνει, απλώνεται σαν τους κύκλους που σχηματίζονται όταν πέφτει μια πέτρα στο νερό, επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα. Ζεσταίνομαι όμως. Ζεσταίνομαι πολύ. Μου θυμίζω κάτι τύπους σε φθηνά θρίλερ, που κάθονται σε έναν υπολογιστή μπροστά, ζέστη, βράδυ, ησυχία, μοναδικό φως το φως της οθόνης, ένας ανεμιστήρας προσπαθεί να κάνει την ατμόσφαιρα λίγο υποφερτή, ο τύπος να γυαλίζει σε όλο του το πρόσωπο από την υγρασία και ξαφνικά θόρυβος. Γυρνάει πίσω του. Τίποτα. Ξαναγυρνάει μπροστά και μπαμ! Αίμα στη οθόνη…Κάπως έτσι είμαι τώρα. Λείπει ο ανεμιστήρας, η ησυχία (καταραμένη πλατεία) και ότι εγώ δεν πρόκειται ποτέ να την πάθω έτσι, γιατί όπως είπαμε Ι master!

Eιρηνούλα σου φτιάχνω και ένα cd παράλληλα με beat κομματάκια που σ’αρέσουν. Έχω και επιπλέον κίνητρο γιατί φαντάζομαι να τα βάζεις στο τέρμα σπίτι ή στο αυτοκίνητο και να τρελαίνεται ο Δημητράκης. Θα ονομάσω την συλλογή...εμμμ...ThaLeipso Vol.1. Γιατί είναι “φευγάτη”...σκοτώνω και με το χιούμορ. Με όποιον τρόπο μπορείτε να φανταστείτε. Μην διαβάζετε άλλο. Καλύτερα κλείστε το παραθυράκι, σβήστε το link, ξεχάστε μια για πάντα αυτή την σελίδα. Κινδυνεύετε. Το θυμάστε το The Ring? Εκεί που όποιος έβλεπε την βιντεοταινία πέθαινε? Ε, όποιος συνεχίζει και μπαίνει εδώ, κινδυνεύει. Μπορεί να του χαλάσει η ξυριστική, να μπει το αγαπημένο του μπλουζάκι, οι γυναίκες να σπάσουν τα τακούνια τους, να χάσουν τα πομ-πομ(!) τους, δεν ξέρω...ακόμα δεν μπορώ να ελέγξω απόλυτα την δύναμη μου για να σας πω τι θα γίνει ακριβώς, αλλά το Μέλε (έτσι λέγεται η δύναμη) είναι πάρα πολύ δυνατό. Δύστυχοι...

Print Page

Πώς λέγονται οι εκπτώσεις στα Γιαπωνέζικα; SouGamoToMagazaki!

Δεύτερη μέρα εκπτώσεων σήμερα στην Ελλάδα, και όλοι, Έλληνες και τουρίστες, έχουν πάθει αμόκ, που στη τελική σιγά τις εκπτώσεις ρε παιδιά και σιγά και τα ρούχα, σήμερα για να καταλάβετε πούλησα δύο παπούτσια που πρέπει να τα είχαμε τουλάχιστον δύο χρόνια στο μαγαζί, απαίσια σας λέω, αφού γύρισα και είπα στο πελάτη ‘Θα τα πάρετε; Αλήθεια; Μαρίααααα... Τρέξε, πουλήθηκαν τα καφέ τα προπέρσινα!’ (Η Μαρία είναι η υπεύθυνη, δεν είναι ο πελάτης, το πελάτη τον λέγανε Παναγιώτη, πολύ καλό παιδί αλλα ‘αισθητική μηδέν’ που λέει και η Αντζούλα. Η Αντζούλα είναι η αδερφή μου, δεν είναι ούτε ο πελάτης, ούτε η υπεύθυνη, δεν ήταν καν στο μαγαζί όταν έγινε το σκηνικό, ωστόσο εγω τη φαντάστηκα να είναι εκεί, να τρώει, πάντα τρώει κάτι η Αντζούλα, να κοιτάει ειρωνικά τον Παναγιώτη και να του λέει: ‘καύμενε Παναγιώτη... βλάχος γεννήθηκες, βλάχος θα πεθάνεις...' But this is another story)

Έτσι που λέτε... Χαμός. Εν τω μεταξύ μόνος μου σήμερα στο μαγαζί, έπρεπε να βγάλω και άλλα εκπτωτικά, γιατί αυτά που βγάλαμε χτες πουλήθηκαν όλα, έπρεπε να βάλω και τιμές σε αυτά τα άλλα εκπτωτικά (τελικά κάνω πολύ σημαντική δουλειά, προσφέρω βρε αδερφέ στο κοινωνικό σύνολο, το νοιώθω), έπρεπε να εξυπηρετήσω και τους σαλταρισμένους κτλ κτλ. Σε μια φάση χάλασε και το pc (λέγε με ταμειακή), αλλά δεν αγχώθηκα, είμαι παλιός εγώ, it has happened before, συνήθως γίνεται σε γιορτές και Κυριακές, οπότε και είχα δύο επιλογές. Ή να αρχίσω να κόβω χειρόγραφες, ή να περιμένω να φτιάξει το pc. Πριν αποφασίσω, γύρισα και κοίταξα το μαγαζί. Και είδα, όχι πρόσωπα γνωστά, αλλά ένα μαγαζί πουτάνα. Και αποφάσισα. ‘Υour attention please’ φώναξα. ‘The ship is ready to sail. All guests are kindly requested to disembark ...’ ‘Γιώργο τι λες;’ με ρώτησε η Μαρία. ‘Άντε κάνε γρήγορα, γιατί πρέπει να φτιάξεις και το μαγαζί. Αύριο θα έρθουν πάλι τα αφεντικά’ ΄Ωραία’ της απάντησα. ‘Πες τους να φέρουν και ένα καινούριο pc γιατί αυτό τα έφτυσε’ Και μετά η Μαρία άρχισε να κλαίει, αλλά στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί. Μετά όμως κατάλαβα. Έλα σώπα’ της είπα. ‘Θα το φτιάξουμε το μαγαζάκι. Αύριο πρωϊ πρωϊ. Φεύγω εγώ τώρα όμως. Άντε καληνύχτα. Τα λέμε ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!’

Print Page

Imagine all the people, working for today! For today και για το επίδομα!

Στη δουλειά τρεις μέρες τώρα, σκάνε τα αφεντικά το ένα μετά το άλλο, μετράνε το μαγαζί ξανά και ξανά, και ας έχουμε τα σχέδια στο ντοσιέ, hellooooooooooo, ανεβαίνουν πάνω, κατεβαίνουν κάτω, πάνε από εδώ, έρχονται από εκεί, χαμός σας λέω, πολύ γέλιο. Και ενώ όλοι οι βλάκες βαράνε προσοχές, λες και the female horse took a shit in the field (copyright by Dalai), εμέις ξυνόμαστε επειδικτικά, ‘αν θέλουν ας μας απολύσουν’ σκεφτόμαστε, βλέπετε εκτός του οτι έχουμε πάρει ήδη το επίδομα αδείας (χεχε), τους έχουμε και στο τσεπάκι, δε μασάμε εμείς, εμείς όταν οι άλλοι καπνίζουν δουλεύουμε σαν gay, και αυτό το ξέρουν, και φοβούνται, να τους πάει, φαίνεται στα μάτια τους σας λέω, σίγουρα σκέφτονται ‘αυτοί τι θέλουν, ποιοί είναι, από που ήρθαν;’ Από το field ήρθαμε μεγάλε. Αυτό με τα σκατά.

Πολύ γέλιο στη δουλειά (δις) όντως, πλέον κάνουμε ότι θέλουμε εμείς, our way, δεν ακούμε τίποτα, εγώ για παράδειγμα έχω βρει νέο τρόπο να περνάει η ώρα, πιάνω τη κουβέντα στους πελάτες, τους ρωτάω από που είναι ‘απο τη Γερμανία; εκεί είναι πιο φθηνά, μη ψωνίσετε από εδώ, εδώ είμαστε πανάκριβοι’, ή ΄από τη Καμπότζη ε; Και χοντραίνει το ρύζι ε; μόνο που μου έχουν τελειώσει όλα τα μεγάλα νούμερα, όταν μετακομίσετε ξαναπεράστε’ και τέλος το αγαπημένο μου ‘Barcelona?? The one in Spain?? Meet you there filarako! We‘ll go shopping together if you like! You see μόλις πήραμε το επίδομα!

ΥΓ: Αφιερωμένο στη βάρδια μου, που από αύριο θα λιάζει τη κορμάρα της στη Ζάκυνθο!

Print Page

Λαγοί με πετραχήλια

Την «καλοκαιρινή» προσφορά έχει ανακοινώσει η On Telecoms, η οποία θα ισχύει έως και τις 15 Ιουλίου 2007. Συγκεκριμένα, οι νέοι (ιδιώτες) συνδρομητές που θα συνδεθούν στο δίκτυό της μέχρι την προαναφερόμενη ημερομηνία θα καταβάλλουν μηνιαίο πάγιο 15 ευρώ έως την 1η Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους. Από την 1η Οκτωβρίου και μετά («για πάντα») θα καταβάλλουν 35 ευρώ το μήνα (...όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι ιδιώτες συνδρομητές της εταιρείας). Η προσφορά αφορά φυσικά το πακέτο «Όλα σε Ένα» το οποίο προσφέρει ευρυζωνική πρόσβαση ADSL με ταχύτητα μέχρι 10Mbps, κλήσεις απεριόριστης χρονικής διάρκειας προς αστικούς, υπεραστικούς και «τους πιο δημοφιλείς διεθνείς προορισμούς» (σταθερή χρέωση 0,09 ευρώ ανά κλήση, ανεξαρτήτως διάρκειας), καθώς και υπηρεσίες ψυχαγωγίας (ελληνικά και διεθνή τηλεοπτικά κανάλια και ταινίες). Επιπρόσθετα, οι νέοι συνδρομητές που θα επιλέξουν το συγκεκριμένο πακέτο, θα μπορούν, μέχρι τις 31 Αυγούστου 2007, να παρακολουθούν κάθε μήνα δωρεάν τρεις ταινίες. Tο τέλος ενεργοποίησης της υπηρεσίας ανέρχεται σε 65 ευρώ για «υπάρχουσα τηλεφωνική γραμμή». Το τέλος ενεργοποίησης νέας τηλεφωνικής γραμμής ανέρχεται σε 95 ευρώ.

Mάλιστα...με 15 ευρουλάκια λοιπόν το μήνα έχεις τα κλειδιά της απόλυτης οικιακής διασκέδασης. Κάτι σαν Λουνα Παρκ για μεγάλα παιδιά. Ναι πως...με 1.5 μήνα μέσο όρο ενεργοποίησης της υπηρεσίας πας αρχές Σεπτέμβρη. Ξέχνα τις 3 ταινίες δωρεάν λοιπον και μπορεί να μην επωφεληθείς καν της προσφοράς αν αργήσei και άλλο η ενεργοποίηση. Ωραίο κολπάκι πάντως...σου λέει ρίξε το "δόλωμα", θα τσιμπήσουν πολλοί και όσο για το κανονικό "φαγητό" βλέπουμε. Και για αξιοπιστία? Αρκεί να ψάξει κανείς λίγο στο Ιντερνετ για να δει πόσο ικανοποιημένοι έιναι όλοι ειδικά από την OnTelecom. Όχι πως και οι υπόλοιποι είναι και πολύ καλύτεροι...Αυτό είναι που λέμε "Ταζω λαγούς με πετραχήλια".

Print Page

Τραγούδι-μονοκοντηλιά: Nelly Furtado (πάλι) - Say it Right. Εγώ την αγαπώ, θέλω να την κάνω γυναίκα μου, μελαχροινή αυτή, μελαχροινός εγώ, τραγουδάει καλά, μαγειρεύω καλά, Φουρταδολεπουράκια να τρέχουν στο γκαζόν η επόμενη εικόνα....
Print Page

Όλα έχουν το κουμπί τους... Εκτός από τους σάκκους...

Σάββατο, 8/7/07, 10:30πμ

Αν μας ψάξετε αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, εμένα, το Μάγκουρα και το Λέπουρα, δε θα μας βρείτε, ο Μάγκουρας είναι στην Αυστρία, έχει νοικιάσει σπίτι εκεί, του βγαίνει πιο φτηνά έτσι, βέεεεεεβαια, έγω σε λίγο κατηφορίζω για την πρώτη πρωτεύουσα, να κάνω κανα μπάνιο και ο Λέπουρας είναι ήδη στο Κιάτο, έχει γάμο το βράδυ, και στα δικά σου Λέπουρα, με μια καλή νύφη. Μόνο πρόσεχε μη βρει το κουμπί σου η γκόμενα και το πατήσει και τρέχεις μετά και δε φτάνεις. Και μαζί με εσένα τρέχουμε και εμείς.

Χτές το βράδυ είχα πάει στο Νηπιαγωγείο, στο Γκάζι, καλά ε, μεγάλη ευκολία με το μετρό πλέον, μπαίνεις Πανόρμου και βγαίνεις στο Mamaca’s, κάτι σα τη διαφήμιση ‘ζεις εδώ και όμως σπουδάζεις έξω’, γι αυτό είναι τίγκα κάθε βράδυ το μετρό, πάνε όλοι Γκάζι, ατιμούτσικα, και δεν λέτε τίποτα τόσο καιρό, anyway, πήγα που λέτε στο Νηπιαγωγείο, είχε γενέθλια η Σούσυ, γύρισε και αυτή για τα καλά στην Ελλάδα, ήταν στο Άμστερνταμ μέχρι χτες, ‘ζούσε έξω και δε σπούδαζε πουθενά’ αυτό είναι διαφήμιση τώρα που το σκέφτομαι, όχι η άλλη, σπουδές και μαλακίες, τι έλεγα, α ναι, ωραία ήταν στο Νηπιαγωγείο, εμένα μου άρεσε.

Μετά από το Νηπιαγωγείο όλοι οι υπόλοιποι πήγανε Ψυρρή, αλλά εγώ νύσταζα, ήταν και τα ποτά μπόμπες τρελές, με δύο ποτάκια έκανα οχτάρια μετά στην Πειραιώς, αίσχος και ντροπή, ωστόσο το είδα σαν εμπειρία, ‘μεθυσμένος στην Αθήνα’, πλάκα είχε, οπότε έφαγα ένα σάντουιτς από ένα σουβλατζίδικο (!) εκεί κοντά, πήρα ένα ταξί και πήγα σπίτι.

Τώρα πρέπει να φτιάξω το σάκκο και βαριέμαι οικτρά, οπότε θα γράψω καμια μαλακία ακόμα.

Χτες το πρωϊ παραλίγο να παραιτηθώ από τη δουλειά, μεγάλη ιστορία, δε σας τη λέω τώρα, θα σας την πω άλλη φορά, ωστόσο έκανα τόπο στην οργή και τους έδωσα περιθώριο μέχρι τη Δευτέρα, έτσι είμαι εγώ, πάντα δίνω δυο μέρες περιθώριο, λέμε τώρα, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα ρε γαμώτο, ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΧΩ ΡΕΠΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑΥΠΛΙΟ, οπότε πως θα παραιτηθώ, τηλεφωνικά, δε λέει, δε θα έχει πλάκα, όχι τίποτα άλλο, αλλά τώρα με τα κινητά ή τα ασύρματα δε το ευχαριστιέσαι όταν κλείνεις με νεύρα το τηλέφωνο, δηλαδή εκεί που βρίζεις μετά πάει να κλείσεις το τηλέφωνο στα μούτρα του άλλου με θυμό και οργή, να πετάξεις το ακουστικό με μένος και όχι να πατήσεις το κουμπάκι. Το κουμπάκι δεν έχει πλάκα. Αλλά αυτά είναι τα άσχημα της τεχνολογίας (σειρούλες). Να βάζουνε κουμπάκι στα τηλέφωνα και στο Λέπουρα ξέρουνε. Στους σάκκους δε μπορούνε να βάλουνε ένα να το πατάς και να ετοιμάζεται μόνος του. Μπλα μπλα μπλα μπλα....

Print Page

Λιώσιμο / Σάπισμα

Χθες το βράδυ στο τηλέφωνο με φίλο (αφού είχαμε μιλήσει πάλι πριν 1 ώρα):
-Έλα ρε, τι κάνεις?
-Καλά.
-Άλλαξε τίποτα εδώ και καμιά ώρα?
-Βέβαια...άλλαξα πλευρό.

Κάποιες φορές και αυτό ακόμα πολύ είναι...

Print Page

Το soundtrack του καλοκaiριού! Eξάλλου το λέει και το τραγούδι, χαλαράαα...Mika - Relax (Take it easy)

Print Page

Γάμος όπως ζαχαροπλαστική

Φούλ το σ/κ που έρχεται. Με παράταση ώς την Τρίτη φυσικά (πσσσ...). Εντονη κοινωνική δραστηριότητα το Σάββατο και ο γάμος της χρονιάς έιναι γεγονός. Το παίρνει το κορίτσι ο Δημητράκης. Απορώ πως τον άντεξες τόσα χρόνια Έλενα μου...αλλά κάτι θα ξέρεις έσυ παραπάνω. Και να τον εκπαιδέυσεις καλά από την αρχή, μην τον καλομάθεις, αντέχει!

Πολλοί γάμοι τωρα τελευταία. Ιδέα μου είναι, όντως γίνονται πολλοί, δεν ξέρω...μπορεί να έιναι και ότι παντρεύονται πλέον ατομα στην ηλικία μου. Διάβαζα ένα e-mail της προάλλες για το πως καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλώσει. ''Οι φίλοι σου παντρεύονται και χωρίζουν, αντί να τα φτιάχνουν και να τα χαλάνε''. Σωστά...Εγώ πάλι ακόμα είμαι μακριά από όλο άυτό. Ναι, όλοι έτσι λένε θα πειτε και μετά....ντοιγκ, γνωρίζουν μία/έναν και παντρεύονται αμέσως. Το ξέρω. Με ξέρω. Και εγώ έιμαι σίγουρος ότι έτσι θα το κάνω. Με μία θα την πάθω και θα θέλω να την παντρευτώ μεσα σε 1 μήνα! Ειλικρινά, έιμαι σίγουρος ότι έτσι θα γίνει! Δεν πιστεύω που δεν πιστεύω στα χρόνια που πρεπει να εισαι με καποιον μαζί, στο αν εχεις συζήσει πρώτα κ.τ.λ. οπότε...πάει ο Λέπουρας, δεν θα κρατιέται. Αυτό με το πόσο καλά τον ξέρεις τον άλλο έιναι πολύ σχετικό. Ζευγάρια περνάνε χρόνια για να ανακαλύψει κάποια στιγμή κάποιος όπτι δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για τον άλλο και αλλίως νόμιζε ότι ήταν. κατί τέτοια...τα ακούω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται. Να θες τόσο καιρό για να δείς ποιον έχεις δίπλα σου...Καλά σε αυτήν την κατηγορία θα μπω και εγώ κατα κάποιο τρόπο αλλά για πόσο καιρό? Δόξα το Θεό, ξέρω ποιός έιμαι (στο περίπου) και ποιόν θέλω (παλι περίπου) να έχω δίπλα μου. Και αν στην αρχή με ξεγελαστώ ή απλά δεν βλέπω, σιγά το πράγμα. Κάποια στιγμή θα έρθειο Ηλίας και θα ταρακουνήσει τον Λέπουρα: ''Ξύπνα ρεεεε!!''. Τα κάνει αυτά συνέχεια. Σπασίκλας. Γενικά, χαλάει όλη την πλάκα μονίμως....αν και τις περισσότερες φορές έχει δίκιο. Τελοσπαντον, δεν πρόκειται ποτέ να μου πάρει χρόνια π.χ για να καταλάβω τι γίνεται. Είμαι απόλυτα σίγουρος γιάυτό.

Οπότε, πως διαγραφεται το μέλλον μου? Την βρίσκω (μιλάμε τώρα γι'αυτην κάπου εκεί έξω που θα...δεν μπορώ να το πω τώρα, παναγία μου, θα φθάσει αυτή η στιγμή??) και:

Σεναριο 1: Αγοράζεις την τούρτα που λαχταράς από την αρχή και βλέπεις στην βιτρίνα. Την τρως αργά-αργά από την αρχή, το απολαμβανεις, δεν μετανιώνεις ποτέ, η γευση της σε αγγίζει, ακόμα και αν την τρως μπαγιάτικη από κάποια σημείο και μετά.

Σεναριο 2: Αγοράζεις την τουρτα που λαχταράς, δοκιμάζεις, φανταστική, προχωράς όμως και βρίσκεις το κονιάκ, τα φουντούκια, το δμάσκηνο, δεν ειναι οπως περίμενες, η γευση σε ξινιζει λιγο, το κονιάκ δεν υποφέρεται ρε γαμωτο...
Σενάριο 2.1: Μενεις σε αυτην την τουρτα γιατι λες που να κοιταμε αλλου τωρα, και πως θα ειναι και οι αλλες, και δεν βαριεσαι, θα τρώω μονο το γύρω-γύρω.
Σενάριο 2.2: Παρατάς την τουρτα (η οποία ξαναπασαλίβεται με επικάλυψη) και κοιτάς στην υπόλοιπη βιτρίνα. Αυτην την φορά ρώτα και τι έχουν μέσα...

Προς το παρον εγώ ακομα κοιτάω τα σοκολατάκια...με τον ρίσκο ο Λέπουρας να ζητήσει τούρτα κάποια στιγμή.

Print Page

Τελικά παίζουμε με σύστημα!!!Αμ πως...

Μόλις σήμερα ανακάλυψα με ποιό σύστημα παίζουμε στο πρωτάθλημα 6x6 που συμμετέχουμε!!!Αρωγός στην προσπάθεια μου (...να ανακαλύψω), τι αρωγός δηλαδή...αυτός το ανακάλυψε, ο μέγας φιλόσοφος Λέπουρας!!!

Το σύστημα που παίζουμε είναι το σύστημα ΧΩΝΙ!!!!!!!!!!!!!!(Μπορείτε όλοι να φανταστείτε το γεμάτο απορία και έκπληξη βλέμμα μου όταν το άκουσα, έτσι;;;)

Το σύστημα λοιπόν αποτελείται από δύο άτομα μπροστά τα οποία είναι δεξιά και αριστερά, δύο άτομα πίσω τα οποία είναι επίσης δεξιά και αριστερά (ένας εκ των οποίων είναι ο Λέπουρας) και στο κέντρο, και πίσω από όλους, είμαι εγώ!!!

Σωστός ο συνειρμός δεν λέω (όντως η διάταξη της ομάδας μειάζει με χωνί)...Τι γίνεται όμως λέπουρα όταν κυλάει το νεράκι (...κοινώς οι αντίπαλοι) μέσα από το χωνί;;; Που καταλήγει;;; Σωστά μαντέψατε! Σε 'μένα!!!

...Και έλεγα γιατί δροσίζομαι μες στο κατακαλόκαιρο τώρα τελευταία!!!

What women want...

Περίεργο τρένο οι γυναίκες φίλοι μου...Από την μία σε φτιάχνουν, από την άλλη μπορούν να σε τρελάνουν...

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάσεις το μυαλό σου, να μην ξέρεις τι κάνεις και που βρίσκεσαι, να τρέχεις από πίσω τους σαν πιστό σκυλάκι που το μόνο που θα σου λείπει θα είναι η αλυσίδα και το να κατουράς σε γωνίες, μπορείς εύκολα να κάνεις για αυτές τα πιο απίθανα πράγματα του κόσμου όταν είναι τρυφερές, ένα τους μόνο φιλί μπορεί να σε κάνει να πετάς στα σύννεφα, ένα τους νεύμα μόνο μπορεί να σε πάει από τη μία ακρη του κόσμου στην άλλη!

Πολύ εύκολα θα θυσίαζες για αυτές έναν αγώνα του Ολυμπιακού, την παρέα καμία φορά με τα φιλαράκια σου, ένα σημαντικό meeting στην δουλειά σου! Το δύσκολο κομμάτι όμως είναι οτι δεν τις καταλαβαίνεις...

Είναι πολλές οι φορές που έχω σκεφτεί οτι θα ήταν τέλεια να ήμουν ο Mel Gibson στην ταινία "What women want" για να ακούω τις επιθυμίες τους (κρυφές και μη...), τους προβληματισμούς τους, τα άγχη τους, τα πάθη τους, τις πονηρές τους σκέψεις, το τι τις απασχολεί τέλος πάντων...μετά συνέρχομαι και σκέφτομαι οτι τελικά είναι ωραίο να υπάρχει αυτό το μυστήριο γύρω από μία γυναίκα...να ανακαλύπτεις μόνος σου τα πράγματα βρε αδερφέ...

Και για να μην χάσω και τον παλίο καλό μου εαυτό και την σταθερότητα των απόψεών μου για μία μεγάλη μερίδα του γυναικείου φύλου...Σκέψου τις τόσες μαλ...ίες που λένε όταν ανοίγουν το στόμα τους, φαντάσου να μπορούσες να ακούσεις και τις μαλ...ίες που σκέφτονται!!!Αμ δε...καλύτερα που δεν έπεσα λοιπόν με κανένα πιστολάκι στην μπανιέρα, καλύτερα που με λένε Magoura και οχι Mel!!!

Lepouras the Great! (από το αρχείο του baboura)

The English Version

Γεννημένος στη Βαλτιμόρη της Αμερικής, ο μικρός Ηλίας Λέπουρας, σαν άλλος Ιώσηπος Μοισιόδακας, φτωχός αλλά διψασμένος για παιδεία, ταξίδεψε σε διάφορα μέρη του κόσμου για να μορφωθεί. Το 1998 τον βρίσκουμε στο Kentucky Fried Chicken University να σπουδάζει πυρηνική φυσική με ειδίκευση στα φυτοφάρμακα και το 2002 στο Newcastle, το πρωϊ να κάνει μεταπτυχιακό στη νανοτεχνολογία και τις γεννετικές ανωμαλίες και το βράδυ να ξύνει πατσές στα ορυχία για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Το 2003 προτείνεται για Όσκαρ Α' και Β' Ανδρικού ρόλου για τη συμμετοχή του στην ταινία 'Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος' ενώ το 2004 αποφασίζει να κάνει το γύρο του κόσμου με πατίνι, τα παρατάει όμως μετά από λίγο καιρό, αφού γνωρίζει τη Μαρία Μενούνος στο West LA με την οποία κάνει και δύο παιδιά. Το 2005 ο Ηλίας επιστρέφει στην πατρίδα και από τότε έως και σήμερα εργάζεται σαν υψηλόβαθμο στέλεχος σε πολυεθνική εταιρεία τηλεπικοινωνιών προκειμένου να πληρώνει διατροφή στη Μαρία. Όσο για το που ζει, παραμένει ένας μύθος. ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ!

The Greek version

Γεννημένος στο Κιάτο της Κορινθίας, ο μικρός Ηλίας, από παιδί ακόμα φαινόταν ότι είχε ένα λαμπρο μέλλον μπροστά του. Στα δεκαπέντε του γράφεται στην τοπική ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης με την οποία και κερδίζει το αργυρό μετάλλιο στους Πελλοποννησιακούς Αγώνες 1997, ενώ ένα χρόνο μετά αυτός και η υπόλοιπη σχολική ομάδα Βόλευ κατακτούν τη δεύτερη θέση στους σχολικούς αγώνες και την πρώτη θέση στον αγώνα μεταξύ Β' και Γ' Λυκείου. Τα καλοκαίρια δουλεύει ως pizza boy σε γνωστη πιτσαρία του Κιάτου οπότε και γνωρίζει τον Φίκη, ο οποίος ήταν, είναι και θα είναι ο καλύτερος πελάτης. Οι δύο νέοι ερωτεύονται σφόδρα οπότε και σχεδιάζουν να φύγουν από το οπισθοδρομικό Κιάτο και να πάνε να ζήσουν στο μακρινό Λονδίνο όπου και θα μπορούν άνετα να χαρούν τον έρωτά τους. Από λάθος, ωστόσο, ο Φίκης δεν ακολουθεί, αφού περνάει από τους πρώτους στο ΤΕΙ ιχθυοκαλλιέργειας στο Μεσολλόγγι κα αποφασίζει να γίνει ιχθυοπώλας. Ο μικρός μας ήρωας, πληγωμένος και κατατρεγμένος πηγαίνει στο Λονδίνο, όπου και το ρίχνει στη μελέτη. Το 2005 προτείνται για Νόμπελ Οικονομίας με την εργασία του 'Red Bull Hellas: what went wrong' και αποφασίζει να γυρίσει στην πατρίδα. Εδώ θα συναντήσει και πάλι την παλιά του αγάπη, ωστόσο δε θα μασήσει και θα την κλάσει. Τελικά παντρεύεται την κόρη του Κουτρούλη, με τις νταλίκες, και κάνει και δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ζει μόνιμα στο Κιάτο και εργάζεται ως οδηγός στην επιχείρηση του πεθερού του. Και που και που τρώει και καμιά... ΠΙΤΣΑ!

ΥΓ: Dalai κάνε ότι καλύτερο μπορείς...

Happy Birthday to you all, και προ πάντων καλά μπάνια!!!

Τετάρτη σήμερα, 4η Ιουλίου, μεγάλη μέρα για τους Αμερικάνους, αλλά και για τους Έλληνες, χρόνια πολλά Κούναβε, να σε χαίρεται η Κουναβίτσα σου, και για τους Γερμανούς όμως, χρόνια πολλά και σε σένα ξάδερφε, να σε χαίρεται η Στουτγκάρδη, και ενώ είναι Τετάρτη, όλοι νομίζουν ότι είναι Παρασκευή, πάνε βόλτες, για ποτάκι, για μπάλα, σινεμά, οπουδήποτε. Βέβαια και προχτές, τη Δευτέρα, τα μαγαζιά ήταν και πάλι γεμάτα, έκανα ρεπορτάζ εγώ, βεεεεεβαια, τίγκα ήταν η Πανόρμου, μετά τις έντεκα δεν έβρισκες να κάτσεις ούτε στο Marabou, ούτε σε κανένα άλλο μπαράκι εκεί κοντά. Όλα καλά, όλα ανθηρά λοιπόν.

Όλα καλά τη νύχτα δηλαδή, γιατί την ημέρα, που δουλεύουμε, θέλουμε όλοι να δέσουμε ένα σχοινί γύρω από το λαιμό μας και να κρεμαστούμε από το πρώτο πολυέλαιο που θα βρούμε μπροστά μας, να τελειώνουμε μια και καλή, μόνο που δε το κάνουμε ακόμα, ‘να πάμε διακοπές πρώτα’, σκεφτόμαστε, ‘και μετά αυτοκτονούμε με την άνεση μας...’ Αυτά σκεφτόμουνα και εγώ σήμερα όλη μέρα στη δουλειά, και δε την πάλευα κάστανο (σειρούλες), με αποκορύφωμα τη στιγμή που μπήκε μια @)&(*$#@#@ στο μαγαζί ‘αυτό σε 43 το έχετε;’ με ρώτησε, ‘όχι δυστυχώς’ της απάντησα, ‘θα μου το φέρετε’ μου λέει, ‘από που;’ ήταν η σειρά μου να ρωτήσω, ‘από που τα φέρνετε;’ μου απαντάει με ερώτηση, ‘από τη Γερμανία’ της ξανα απαντώ, ‘και δε μπορείτε να μου το φέρετε;’ έχει το θράσσος και ξαναρωτάει ΤΟ ΖΩΟΝ ΤΟ ΟΡΘΙΟ, ‘όχι μωρή ηλίθια, δε μπορούμε να στο φέρουμε, αλλά και να μπορούσαμε σιγά μη στο φέρναμε παλιό σαύρα, άει πάγαινε και δεν έχω πάει και διακοπές ακόμα’ ήθελα να της πω, ΄με τέτοια ζέστη αποκλείεται΄ της είπα τελικά και το κλείσαμε εκεί το θέμα. Και κάπως έτσι πέρασε η μέρα...

Πολλά γενέθλια τώρα που το σκέφτομαι. Εκτός από τον Κούναβο και τον ξάδερφο, την Δευτέρα είχε γενέθλια η Μπαλαού, ενώ την Παρασκευή έχουν η Σούσι και το Σοφάκι... Τα γενέθλια της Μπαλαού τα γιορτάσαμε την Κυριακή το βράδυ, έκανε guest και η Χαριτίνη str8 from London, ήρθε για το Σαββατοκύριακο (!) και τα ήπιαμε τα ποτάκια μας, μια χαρά, βέβαια μετά μας σταμάτησαν για αλκοολτεστ, αλλά φόραγε φούστα το μωρό, οπότε όλα καλά, τον έκανε τον μπάτσο να χάσει το μπούσουλα, χα χα, έπρεπε να το δείτε αυτό, πολύ γέλιο. Χάρι, ραντεβού στη Barca, μη ξεχνιόμαστε, meet you there, για μπάνιο.

ΥΓ: Την Κυριακή 8 Ιουλίου και ώρα 7 το απόγευμα, όλοι έξω από τη βουλή, στη διαδήλωση για το περιβάλλον.

Smoke-free ταβέρνα

Απαγορεύτηκε από χθες στην Αγγλία, το κάπνισμα σε ολους τους δημόσιους χωρους. Ούτε σε εστιατόρια, ούτε σε καφετέριες, πουθενά! Το πρόστιμο θα είναι γύρω στα 70€. Δεν ξέρω τι έχει γίνει ακριβώς και μία-μία οι χώρες ακολουθούν την λογική του καθαρός-αέρας-για-όλους. Μπράβο... Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση. Περίμενα τρομακτικές πιέσεις από τις καπνοβιομηχανίες, ακόμα και από τους ίδιους τους καπνιστές. Πριν λίγο καιρό ήταν η Ιταλία, τώρα η Αγγλία, δεν θυμάμαι ποιές άλλες είναι...Δεν είδα κανεναν να παραπονιέται, τίποτα στις εφημερίδες για αντίδραση των καπνοβιομηχανιών, και για ένα προιόν με τρομερές πωλήσεις σε όλες τις χώρες. Και φυσικά σε αντίθεση με εμάς, το μέτρο εφαρμόζεται. Τι γίνεται? Όχι οτι με πειράζει, καπνιστής δεν είμαι, απλά αναρωτιέμαι...τώρα για την Ελλάδα, αν δεν πάει το πακέτο 19.90€ δεν πρόκειται να δείς διαφορά όπου και αν πας.

Το μεταγραφικό μπαμ του καλοκαιριού!

Ναι, έιναι αλήθεια. Ο Babouras στον Ολυμπιακό! Μεγάλη μεταγραφή και ύψιστη τιμή για το blog μας. Ο Babouras (που έκανε καριέρα στο εξωτερικό ως Darko Kovacevic) εμφανώς ικανοποιημένος δήλωσε αργά χθες το βράδυ: "Το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα. Έρχομαι σε μια μεγαλη ομάδα να κατακτήσω τίτλους. Θα δώσω τον καλυτερο μου εαυτό να δικαιώσω αυτούς που με πίστεψαν. Θέλω να ζησω για πάντα στην Ελλάδα και να κάνω οικογένεια στον τόπο που αγαπώ". Ο babouras, ο οποίος ήδη ετοιμάζεται να λανσάρει σειρά ρούχων με την επωνυμία Babour, θα φθάσει αύριο το πρωί στο Ελ. Βενιζέλος, όπου και αναμένεται να τον υποδεχθεί θερμά πλήθος κόσμου από ολη την Ελλάδα...

Φλούδες από λάστιχο

Δευτέρα. Δεν έχω καθόλου όρεξη. Αφήνεις τις παραλίες και το ποτό δίπλα στο κύμα (χωρίς να δίνεις μια περιουσία....για να μη αρχίσουν οι έξυπνοι ότι αυτά μπορείς να τα κάνεις και στην Αθήνα.), τρως το πακέτο της επιστροφής την Κυριακή το βράδυ και σήμερα το πρωί είσαι μέσα στο μπετόν και την ασχήμια με τις κόρνες και τα ξυνισμένα πρόσωπα. Η αλλαγή μου φαίνεται σαν μια ταπετσαρία που την βάζεις και μπαίνεις μέσα. Μετά βγαίνεις, βάζεις την άλλη από πάνω με τα κτίρια τα γκρί, τους δρόμους και αυτοκίνητα και μπαίνεις πάλι μέσα. Αλλά και μόνο που έχουμε και μια δεύτερη να βάζουμε κάθε σ/κ τυχεροί είμαστε....άλλοι έχουν μόνο την μία και μία δεύτερη τους την δίνουν για λίγες μέρες το χρόνο και αυτήν την χρυσοπληρώνουν.

Πας-πας-παααας....όλοοοο πας-πας-παααας. Που είσαι ρε Παρασκευά να το τραγουδήσεις στην Εθνική Οδό...και να σκεφτείς ότι κάνανε και έργα για να πηγαίνεις γρηγορότερα και ασφαλέστερα στον προορισμό σου. Ασφαλέστερα σίγουρα. Με 40 Km/h ο μόνος κίνδυνος που διατρέχεις είναι να έχεις μαζί στο αυτοκίνητο το πιτσιρίκι που κλαίει, την γκόμενα που γκρινιάζει για την κίνηση, την μαμά που ρωτάει αν τρως καθόλου παντζάρια που κάνουν καλό στο έντερο. Τώρα που το σκέφτομαι....μπορεί και να σου τύχει και συνδυασμός αυτών. Κακομοίρη μου...

Μην ακούσω πουθενά πάλι τον Καραμανλή να μιλάει για σταυροδρόμι, μα το θεό δεν ξέρω τι θα κάνω! Σταυροδρόμι ανάπτυξης η Ελλάδα, ενεργειακό σταυροδρόμι η Ηπειρος, τουριστικός κόμβος τα νησιά, ζωτικός άξονας η Μακεδονία, έλεος....γεμίσαμε σταυροδρόμια, κόμβους και άξονες. Καμιά ευθεία δεν έχει κ. Καραμανλή? Έτσι για λέμε ότι προχωράμε και λίγο προς τα μπροστά...χωρίς να «κόβουμε» κάθε λίγο και λιγάκι στην «στροφή»...

ΣΤΟΠ. Βερμουδίτσα, και βουυυυρρρ για το ΟΑΚΑ. Τσικλητήρια και ο στίβος στα δυνατά του. Εσύ με το φραπεδάκι σου στην κερκίδα και η γερμανίδα Ομπεργκφολ να προσπαθεί να περάσει το 70.20μ στο ακόντιο..."Αχρηστη" θα σκέφεσαι....

• Φηφιακές Φωτογραφικές μηχανές Olympus μ700 170€ (Babouras, John Ale): Γιατί? Για τον Baboura που θα φωτογραφίσει όλη την Βαρκελώνη και μετά θα κάνει κολάζ με τις φωτογραφίες για να αποτυπώσει την πολή και να το πουλήσει σαν ταξιδιωτικό οδηγό. Για τα μπισκοτάκια Γιάννη&Θεώνη που αγαπιούνται...

• Βερμούδα, μπλούζα, σαγιοναρες 200€ (Μagouras): Γιατί? Γιατί δύσκολα βρίσκει κάτι που να του αρέσει. Οταν το βρεί, το παίρνει...