Γάμος όπως ζαχαροπλαστική

Φούλ το σ/κ που έρχεται. Με παράταση ώς την Τρίτη φυσικά (πσσσ...). Εντονη κοινωνική δραστηριότητα το Σάββατο και ο γάμος της χρονιάς έιναι γεγονός. Το παίρνει το κορίτσι ο Δημητράκης. Απορώ πως τον άντεξες τόσα χρόνια Έλενα μου...αλλά κάτι θα ξέρεις έσυ παραπάνω. Και να τον εκπαιδέυσεις καλά από την αρχή, μην τον καλομάθεις, αντέχει!

Πολλοί γάμοι τωρα τελευταία. Ιδέα μου είναι, όντως γίνονται πολλοί, δεν ξέρω...μπορεί να έιναι και ότι παντρεύονται πλέον ατομα στην ηλικία μου. Διάβαζα ένα e-mail της προάλλες για το πως καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλώσει. ''Οι φίλοι σου παντρεύονται και χωρίζουν, αντί να τα φτιάχνουν και να τα χαλάνε''. Σωστά...Εγώ πάλι ακόμα είμαι μακριά από όλο άυτό. Ναι, όλοι έτσι λένε θα πειτε και μετά....ντοιγκ, γνωρίζουν μία/έναν και παντρεύονται αμέσως. Το ξέρω. Με ξέρω. Και εγώ έιμαι σίγουρος ότι έτσι θα το κάνω. Με μία θα την πάθω και θα θέλω να την παντρευτώ μεσα σε 1 μήνα! Ειλικρινά, έιμαι σίγουρος ότι έτσι θα γίνει! Δεν πιστεύω που δεν πιστεύω στα χρόνια που πρεπει να εισαι με καποιον μαζί, στο αν εχεις συζήσει πρώτα κ.τ.λ. οπότε...πάει ο Λέπουρας, δεν θα κρατιέται. Αυτό με το πόσο καλά τον ξέρεις τον άλλο έιναι πολύ σχετικό. Ζευγάρια περνάνε χρόνια για να ανακαλύψει κάποια στιγμή κάποιος όπτι δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για τον άλλο και αλλίως νόμιζε ότι ήταν. κατί τέτοια...τα ακούω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται. Να θες τόσο καιρό για να δείς ποιον έχεις δίπλα σου...Καλά σε αυτήν την κατηγορία θα μπω και εγώ κατα κάποιο τρόπο αλλά για πόσο καιρό? Δόξα το Θεό, ξέρω ποιός έιμαι (στο περίπου) και ποιόν θέλω (παλι περίπου) να έχω δίπλα μου. Και αν στην αρχή με ξεγελαστώ ή απλά δεν βλέπω, σιγά το πράγμα. Κάποια στιγμή θα έρθειο Ηλίας και θα ταρακουνήσει τον Λέπουρα: ''Ξύπνα ρεεεε!!''. Τα κάνει αυτά συνέχεια. Σπασίκλας. Γενικά, χαλάει όλη την πλάκα μονίμως....αν και τις περισσότερες φορές έχει δίκιο. Τελοσπαντον, δεν πρόκειται ποτέ να μου πάρει χρόνια π.χ για να καταλάβω τι γίνεται. Είμαι απόλυτα σίγουρος γιάυτό.

Οπότε, πως διαγραφεται το μέλλον μου? Την βρίσκω (μιλάμε τώρα γι'αυτην κάπου εκεί έξω που θα...δεν μπορώ να το πω τώρα, παναγία μου, θα φθάσει αυτή η στιγμή??) και:

Σεναριο 1: Αγοράζεις την τούρτα που λαχταράς από την αρχή και βλέπεις στην βιτρίνα. Την τρως αργά-αργά από την αρχή, το απολαμβανεις, δεν μετανιώνεις ποτέ, η γευση της σε αγγίζει, ακόμα και αν την τρως μπαγιάτικη από κάποια σημείο και μετά.

Σεναριο 2: Αγοράζεις την τουρτα που λαχταράς, δοκιμάζεις, φανταστική, προχωράς όμως και βρίσκεις το κονιάκ, τα φουντούκια, το δμάσκηνο, δεν ειναι οπως περίμενες, η γευση σε ξινιζει λιγο, το κονιάκ δεν υποφέρεται ρε γαμωτο...
Σενάριο 2.1: Μενεις σε αυτην την τουρτα γιατι λες που να κοιταμε αλλου τωρα, και πως θα ειναι και οι αλλες, και δεν βαριεσαι, θα τρώω μονο το γύρω-γύρω.
Σενάριο 2.2: Παρατάς την τουρτα (η οποία ξαναπασαλίβεται με επικάλυψη) και κοιτάς στην υπόλοιπη βιτρίνα. Αυτην την φορά ρώτα και τι έχουν μέσα...

Προς το παρον εγώ ακομα κοιτάω τα σοκολατάκια...με τον ρίσκο ο Λέπουρας να ζητήσει τούρτα κάποια στιγμή.

Print Page