Δευτέρα. Δεν έχω καθόλου όρεξη. Αφήνεις τις παραλίες και το ποτό δίπλα στο κύμα (χωρίς να δίνεις μια περιουσία....για να μη αρχίσουν οι έξυπνοι ότι αυτά μπορείς να τα κάνεις και στην Αθήνα.), τρως το πακέτο της επιστροφής την Κυριακή το βράδυ και σήμερα το πρωί είσαι μέσα στο μπετόν και την ασχήμια με τις κόρνες και τα ξυνισμένα πρόσωπα. Η αλλαγή μου φαίνεται σαν μια ταπετσαρία που την βάζεις και μπαίνεις μέσα. Μετά βγαίνεις, βάζεις την άλλη από πάνω με τα κτίρια τα γκρί, τους δρόμους και αυτοκίνητα και μπαίνεις πάλι μέσα. Αλλά και μόνο που έχουμε και μια δεύτερη να βάζουμε κάθε σ/κ τυχεροί είμαστε....άλλοι έχουν μόνο την μία και μία δεύτερη τους την δίνουν για λίγες μέρες το χρόνο και αυτήν την χρυσοπληρώνουν.
Πας-πας-παααας....όλοοοο πας-πας-παααας. Που είσαι ρε Παρασκευά να το τραγουδήσεις στην Εθνική Οδό...και να σκεφτείς ότι κάνανε και έργα για να πηγαίνεις γρηγορότερα και ασφαλέστερα στον προορισμό σου. Ασφαλέστερα σίγουρα. Με 40 Km/h ο μόνος κίνδυνος που διατρέχεις είναι να έχεις μαζί στο αυτοκίνητο το πιτσιρίκι που κλαίει, την γκόμενα που γκρινιάζει για την κίνηση, την μαμά που ρωτάει αν τρως καθόλου παντζάρια που κάνουν καλό στο έντερο. Τώρα που το σκέφτομαι....μπορεί και να σου τύχει και συνδυασμός αυτών. Κακομοίρη μου...
Μην ακούσω πουθενά πάλι τον Καραμανλή να μιλάει για σταυροδρόμι, μα το θεό δεν ξέρω τι θα κάνω! Σταυροδρόμι ανάπτυξης η Ελλάδα, ενεργειακό σταυροδρόμι η Ηπειρος, τουριστικός κόμβος τα νησιά, ζωτικός άξονας η Μακεδονία, έλεος....γεμίσαμε σταυροδρόμια, κόμβους και άξονες. Καμιά ευθεία δεν έχει κ. Καραμανλή? Έτσι για λέμε ότι προχωράμε και λίγο προς τα μπροστά...χωρίς να «κόβουμε» κάθε λίγο και λιγάκι στην «στροφή»...
0 σχόλια:
Post a Comment