Σάββατο, 8/7/07, 10:30πμ
Αν μας ψάξετε αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, εμένα, το Μάγκουρα και το Λέπουρα, δε θα μας βρείτε, ο Μάγκουρας είναι στην Αυστρία, έχει νοικιάσει σπίτι εκεί, του βγαίνει πιο φτηνά έτσι, βέεεεεεβαια, έγω σε λίγο κατηφορίζω για την πρώτη πρωτεύουσα, να κάνω κανα μπάνιο και ο Λέπουρας είναι ήδη στο Κιάτο, έχει γάμο το βράδυ, και στα δικά σου Λέπουρα, με μια καλή νύφη. Μόνο πρόσεχε μη βρει το κουμπί σου η γκόμενα και το πατήσει και τρέχεις μετά και δε φτάνεις. Και μαζί με εσένα τρέχουμε και εμείς.
Χτές το βράδυ είχα πάει στο Νηπιαγωγείο, στο Γκάζι, καλά ε, μεγάλη ευκολία με το μετρό πλέον, μπαίνεις Πανόρμου και βγαίνεις στο Mamaca’s, κάτι σα τη διαφήμιση ‘ζεις εδώ και όμως σπουδάζεις έξω’, γι αυτό είναι τίγκα κάθε βράδυ το μετρό, πάνε όλοι Γκάζι, ατιμούτσικα, και δεν λέτε τίποτα τόσο καιρό, anyway, πήγα που λέτε στο Νηπιαγωγείο, είχε γενέθλια η Σούσυ, γύρισε και αυτή για τα καλά στην Ελλάδα, ήταν στο Άμστερνταμ μέχρι χτες, ‘ζούσε έξω και δε σπούδαζε πουθενά’ αυτό είναι διαφήμιση τώρα που το σκέφτομαι, όχι η άλλη, σπουδές και μαλακίες, τι έλεγα, α ναι, ωραία ήταν στο Νηπιαγωγείο, εμένα μου άρεσε.
Μετά από το Νηπιαγωγείο όλοι οι υπόλοιποι πήγανε Ψυρρή, αλλά εγώ νύσταζα, ήταν και τα ποτά μπόμπες τρελές, με δύο ποτάκια έκανα οχτάρια μετά στην Πειραιώς, αίσχος και ντροπή, ωστόσο το είδα σαν εμπειρία, ‘μεθυσμένος στην Αθήνα’, πλάκα είχε, οπότε έφαγα ένα σάντουιτς από ένα σουβλατζίδικο (!) εκεί κοντά, πήρα ένα ταξί και πήγα σπίτι.
Τώρα πρέπει να φτιάξω το σάκκο και βαριέμαι οικτρά, οπότε θα γράψω καμια μαλακία ακόμα.
Χτες το πρωϊ παραλίγο να παραιτηθώ από τη δουλειά, μεγάλη ιστορία, δε σας τη λέω τώρα, θα σας την πω άλλη φορά, ωστόσο έκανα τόπο στην οργή και τους έδωσα περιθώριο μέχρι τη Δευτέρα, έτσι είμαι εγώ, πάντα δίνω δυο μέρες περιθώριο, λέμε τώρα, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα ρε γαμώτο, ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΧΩ ΡΕΠΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑΥΠΛΙΟ, οπότε πως θα παραιτηθώ, τηλεφωνικά, δε λέει, δε θα έ
χει πλάκα, όχι τίποτα άλλο, αλλά τώρα με τα κινητά ή τα ασύρματα δε το ευχαριστιέσαι όταν κλείνεις με νεύρα το τηλέφωνο, δηλαδή εκεί που βρίζεις μετά πάει να κλείσεις το τηλέφωνο στα μούτρα του άλλου με θυμό και οργή, να πετάξεις το ακουστικό με μένος και όχι να πατήσεις το κουμπάκι. Το κουμπάκι δεν έχει πλάκα. Αλλά αυτά είναι τα άσχημα της τεχνολογίας (σειρούλες). Να βάζουνε κουμπάκι στα τηλέφωνα και στο Λέπουρα ξέρουνε. Στους σάκκους δε μπορούνε να βάλουνε ένα να το πατάς και να ετοιμάζεται μόνος του. Μπλα μπλα μπλα μπλα....
Χτές το βράδυ είχα πάει στο Νηπιαγωγείο, στο Γκάζι, καλά ε, μεγάλη ευκολία με το μετρό πλέον, μπαίνεις Πανόρμου και βγαίνεις στο Mamaca’s, κάτι σα τη διαφήμιση ‘ζεις εδώ και όμως σπουδάζεις έξω’, γι αυτό είναι τίγκα κάθε βράδυ το μετρό, πάνε όλοι Γκάζι, ατιμούτσικα, και δεν λέτε τίποτα τόσο καιρό, anyway, πήγα που λέτε στο Νηπιαγωγείο, είχε γενέθλια η Σούσυ, γύρισε και αυτή για τα καλά στην Ελλάδα, ήταν στο Άμστερνταμ μέχρι χτες, ‘ζούσε έξω και δε σπούδαζε πουθενά’ αυτό είναι διαφήμιση τώρα που το σκέφτομαι, όχι η άλλη, σπουδές και μαλακίες, τι έλεγα, α ναι, ωραία ήταν στο Νηπιαγωγείο, εμένα μου άρεσε.
Μετά από το Νηπιαγωγείο όλοι οι υπόλοιποι πήγανε Ψυρρή, αλλά εγώ νύσταζα, ήταν και τα ποτά μπόμπες τρελές, με δύο ποτάκια έκανα οχτάρια μετά στην Πειραιώς, αίσχος και ντροπή, ωστόσο το είδα σαν εμπειρία, ‘μεθυσμένος στην Αθήνα’, πλάκα είχε, οπότε έφαγα ένα σάντουιτς από ένα σουβλατζίδικο (!) εκεί κοντά, πήρα ένα ταξί και πήγα σπίτι.
Τώρα πρέπει να φτιάξω το σάκκο και βαριέμαι οικτρά, οπότε θα γράψω καμια μαλακία ακόμα.
Χτες το πρωϊ παραλίγο να παραιτηθώ από τη δουλειά, μεγάλη ιστορία, δε σας τη λέω τώρα, θα σας την πω άλλη φορά, ωστόσο έκανα τόπο στην οργή και τους έδωσα περιθώριο μέχρι τη Δευτέρα, έτσι είμαι εγώ, πάντα δίνω δυο μέρες περιθώριο, λέμε τώρα, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα ρε γαμώτο, ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΧΩ ΡΕΠΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑΥΠΛΙΟ, οπότε πως θα παραιτηθώ, τηλεφωνικά, δε λέει, δε θα έ
χει πλάκα, όχι τίποτα άλλο, αλλά τώρα με τα κινητά ή τα ασύρματα δε το ευχαριστιέσαι όταν κλείνεις με νεύρα το τηλέφωνο, δηλαδή εκεί που βρίζεις μετά πάει να κλείσεις το τηλέφωνο στα μούτρα του άλλου με θυμό και οργή, να πετάξεις το ακουστικό με μένος και όχι να πατήσεις το κουμπάκι. Το κουμπάκι δεν έχει πλάκα. Αλλά αυτά είναι τα άσχημα της τεχνολογίας (σειρούλες). Να βάζουνε κουμπάκι στα τηλέφωνα και στο Λέπουρα ξέρουνε. Στους σάκκους δε μπορούνε να βάλουνε ένα να το πατάς και να ετοιμάζεται μόνος του. Μπλα μπλα μπλα μπλα.... Print Page
2 σχόλια:
The female horse took a shit in the field.
Φίλε Dalai,
ήθελα απλά να ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια, στο κάτω κάτω any publicity is good publicity (η Shanen Doherty το είχε πει αυτό όταν είχαν βγει τα μιξιάριξα από το beverly και τη βρίζανε, ξέρεις ότι είναι σκύλα και καλά, βέβαια είχε πει και κάτι άλλο, ότι τα μισά που λέγονται γι αυτή είναι ψέμματα και τα άλλα μισά απλά δεν είναι αλήθεια, επίσης πολύ ωραία ατάκα, αλλά δεν ήταν δικό της αυτό, το είχε κλέψει, anyway) και να σε ενημερώσω οτί σύντομα θα εκδώσω και βιβλίο με τίτλο 'if i am late, you eat', ένα βιβλίο που αν δε το πάρεις εσύ, τότε ποιος θα το πάρει, φίλε, πάντα, Dalai.
Greetings
Post a Comment